Türk filmlerinden

Güzel oldugunuz kadar küstahsınız da.

Anneciğim, ben bu amcayı çok sevdim. Ona baba diyebilir miyim?

Bana annemi tekrar anlatır mısın babacığım?
Senin annen bir melekti yavrum!

Neden ağlıyorsun anneciğim?
Hayır yavrum ağlamıyorum. Gözüme toz kaçtı.

Benim de senin yaşlarında bir oğlum vardı evladım.

Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadım, bunu anlamadın mi hâlâ. ( Aktör veya aktrist amansız bir hastalığa genellikle ince hastalığa tutulduğu zaman sevgilisine söylediği ilk cümledir.)

Annen sen doğarken öldü yavrum.

N'olur gerçeği söyleyin doktor, yaşayacak mıyım?

O kızla evlenirsen, seni mirasımdan mahrum, evlatlıktan men ederim.

Nhayır Necla, nh'olamaz.

Hayır siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.

Tanrım, bu resim... bu resim...

Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatörün kızısın.

Biz ayrı dünyaların insanıyız.

Aman tanrım, göremiyorum... Göremiyorum.. Kör oldum!

Görüyorum... Görüyorum..

Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.

Aman Allahım, ne kadar mesudum.

Hayır.. Durun..! Kemal suçsuzdur.. Aradığınız suçlu benim !

Bizim bu dünyada yaşamaya hakkımız yok mu be hakim bey abicim. Ha?

Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..

Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.

Üstlendiğin vazife çok mühim Kemal, bu görevi layıkıyla yapacağından eminim.

Ben kör bir gencim, hayatımı keman çalarak kazanırım. Re’ca ederim duygularımla oynamayın.

Sen arkadaşımın aşkısın.

Sizi ebediyete kadar bekleyeceğim.

Lütfen haddinizi biliniz.

Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanrıdan ümit kesilmez.

Tanrım ne kadar bedbahtım.

Bana yıllar önce çılgıncasına sevdiğim bir kadını hatırlattınız...

Babanın kanını yerde koma oğul.

İşte bana yazmış olduğun aşk dolu mektuplar. Meğer hepsi yalanmış. Al bunları.

Hayır Tamer... Olaylar sandığın gibi değil.

Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..

Beni paranla satın alabileceğini mi sandın?

Bu resimdeki amca kim anne?

Sen kaç yiğidim, ben onları oyalarım.

Hayır.. Hayır.. Tertemiz hislerimle oynadın benim.

Biliyordum.. Ölmediğini biliyordum Rıfat.

Oh ne saadet!

Yaa Justinyanus, işte buna Osmanlı tokadı derler.

Yettim yiğidim!

Yavrum İstanbul sana neler etmiş?

Saadet dolu yuvamıza kara bir gölge düşürdün.

Bizim gibi insanlar şerefleri için yaşarlar, namusları için ölürler. Ama sen bunu anlayamazsın.

Ben artık yarım bir insanım.

Çocuğumun ameliyat parası için yaptım herşeyi.

Ağlamak istiyorum.

Demek ikimizde aynı kadını sevdik.

Olmadı Neriman, yapamadım.. Seni unutamadım.

Ben sırtımda taş taşır, yine seni okuturum yavrum.

Söyleyemedim anne, babamın simitçi olduğunu yine söyleyemedim !

Son nefesimde herşeyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.

Demek aşkımız bir yalandı.

Parayla saadet olmaz evladım, bunu sakın unutma.

Tanrım neden, neden ben!

N'Allahım...sen sen ...bu ses n'olamaz...

*