TIR şoförü olabilirdim

Sanat hayatında 41’inci yılını dolduran Levent Kırca, geçtiğimiz günlerde Bakırköy’de, Bakırköy Belediyesi’nin de desteğiyle Levent Kırca&Oya Başar Tiyatrosu’nu açtı. Cesars Secret dergisine konuşan Kırca, "Sanatı sevdiğim için tiyatrocu oldum. Zengin olmak gibi bir beklentim hiç olmadı" dedi.

Bakırköy Belediyesi’nin tiyatronuza desteği ne durumda?

- Bakırköy Belediyesi’nin çok büyük desteği oldu. Sayın Ateş Ünal Erzen’e her yerde teşekkür ediyorum. Böylesine sanatsever, böylesine sanata kucak açan insanlar bulmak çok zor.

Herkesin perde indirdiği bir süreçte böyle bir yer açmak nasıl bir cesaret?

- Ama benim işim bu. Tiyatrocu geldim, tiyatrocu gideceğim. Hesabımı öyle kurdum. Evde oturup örgü öremeyeceğime göre... Ben tiyatroyu seviyorum. Gerçekten bu sanatı seviyorum ve yapmak istiyorum. Hiç ara vermeden 41 yıl boyunca yaptım. Bunun 31 senesi tiyatro patronluğu olarak geçti.

Artık neden eskisi kadar rahat gülmüyoruz? Sorun sizde mi bizde mi ?

- Aslında insan güler, her şart altında gülebilir. Çünkü gülmek, insanın kendi elinde olan bir şey değil. Gülmek bir reaksiyon göstermektir. Nasıl ki "İnsanlar ağlamıyor" diyemezsek, gülmüyor da diyemeyiz. Düşünün, biri ölmüştür. Onu gömmeye gidersiniz, orada bir şey görüp gülersiniz. İnsanlar güler. Bu gülme ve düşünme dürtüleri, insanları hayvanlardan ayıran en büyük özelliklerdir. Ancak insanların bir gülebilme seviyesi, kalite seviyesi var, kabul ediyorum. Türk insanı yaşanan şeylere gülüyor. Yaşamın içindeki şeylere gülüyoruz. Türk insanının evinde zaten bir mizah sofrası var, ailenin kendi arasındaki dalaşında, şakasında hep bir mizah seviyesi var. Siz işte o mizah seviyesinin altında kalırsanız, onları güldüremezsiniz. Artık gençler de çok mizahçı, çok güzel espriler yapıyorlar. Bu yeni nesli aptal şeylere güldüremezsin. Nasrettin Hoca torunuyuz biz. Bu ülkenin yapısı sosyal komediyi kaldırıyor. Onu da yapmazsan muza basmış düşmüş olursun, ona da kimse gülmez. Ben de olsam gülmem.

Hayata karşı birkaç gömlek büyük geldiğiniz noktalar var mı?

- Hayat bu kadar büyük bir bilmece iken, hayatı her dakika çöze çöze bir yerlere koşarken, çözüldükçe yeni çözülmesi gereken meseleler getirirken, sizin hayata karşı büyük olduğunuzu hissetmenize olanak yok. Doğa, tabiat, dünyanın oluşumu, sistemler o kadar incelemeye değer ki... Bir de bugün öğrendiğiniz yarın gereksiz kalıyor. Dün doğru diye bildiğiniz bugün yanlış olabiliyor. Onun için siz bu hayatta çok küçük bir birey olarak, "Ben hayata karşı büyüğüm" diyemezsiniz. Ama ben hayata karşı dürüst baktım, komplekslerimi yenerek baktım, hayata karşı radarlarım hep açıktı...

GENÇLERİ DESTEKLİYORUM

Sanat yaşamınız boyunca en büyük idealiniz neydi? Bu uğurda ne yaptınız, ne yapacaksınız ?

- Tabii ki benim de büyük ideallerim vardı. Ancak bir öğretmen çocuğu olarak haksızlıklara karşı çıkmayı ilke edinmiştim. Bunu da sanatçı, tiyatrocu olarak yapabileceğimi düşünerek bu mesleği seçtim. Karşılığında da aman zengin olayım, ya da şöyle olsun, böyle olsun gibi bir beklentim olmadı. Sadece sanatçı olayım, sahne üstünde olayım, hayatım boyunca bu mesleği yapayım istedim. Çünkü ben bunu seviyorum. Bunu yaparken de toplumda bir hizmetim olsun, toplumu aydınlatayım, aman noksan kalmayayım, kendi kültürümü tanıtayım gibi, dünya görüşlerim vardı. Çok şükür bunları da uyguladım. Düşlerinin dışında hayat yaşayanların yanında bizler şanslıyız.

Levent Kırca hayatının akışı içinde bizlere daha ne verecek?

- Tiyatromu yapmaya devam edeceğim. Aklı başında televizyon işleri, inandığım işler olursa yaparım. Çocuklarım yetiştiler, onların projelerinde yer alırım. Zaten ben geri çekildim, ön planda onlar var. İşlerin başına onlar geçti. Bundan sonra kaliteli filmler yapabilirim.

Asıl tiyatro izleyicisi kimdir, gelenler sizi görmeye mi oyunu izlemeye mi geliyor?

- Kimse sizi görmek için gelmez. Gelir, "Hadi gidelim Levent Kırca’ya bakalım" der, bakar ve gider. Siz o geldiği zaman ona bir şey vermek zorundasınız. Her yeni oyun, her iyi aktör için bir sınavdır. O sınavda kalırsanız, o güne kadar yaptığınız bütün işlerde de kalmışsınızdır.

Yeni nesil tiyatro, tiyatrocu ve oyunlar hakkında ne düşünüyorsunuz?

- Bence tiyatro adına kötü şeyler yapılmıyor. Tiyatroyu sevmek, tiyatroya emek vermek alkış gerektiren bir şeydir. Sahne üzerinde olmak bir yürek işi, bir heyecan işi... Orada duracaksınız, konuşacaksınız, şaşıracaksınız, kendinizi seyirciye kabul ettireceksiniz, bunlar zor işler. Tiyatro doğrudan doğruya insanın kendisi ile yapılan bir iş

olduğu için çok değerli, çok el yapımı, çok insan yapımı bir emek. Yapan herkese saygım sonsuz.

Miniklere de gösteri var

Levent Kırca’nın Bakırköy’deki eski 74 Sineması’nın yerinde açtığı Levent Kırca&Oya Başar Tiyatrosu’nda Aziz Nesin’in yazdığı "Toros Canavarı"nın yanı sıra "Ateşin Düştüğü Yer" oyunu ve "Ali Baba ve Kırk Haramiler" adlı müzikli çocuk oyunu sahneleniyor. Kırca’nın dönüşümlü olarak oynadığı "Toros Canavarı" sadece cumartesi günleri, diğer iki oyun ise cumartesi-pazar günleri sahneleniyor.

TIR şoförlüğü yapabilirdim

Tiyatro olmasaydı, size en yakın gelen meslek ne olurdu ?

Gazetecilik güzel, doktorluk güzel, yani hep insalarla iç içe olan meslekleri sevdiğim için, bu işleri yapabilirdim. Ama bir fabrikada işçi de olabilirdim. Bir de uzun yolda seyahati sevdiğim için TIR şoförü olabilirdim.

Son zamanlarda sizi sinemada neden göremiyoruz?

Hiç düşünmedim, şu anda da düşünmüyorum. Ben düşlediğim sinemayı yapmak istiyorum. Kaliteli, bir şey söyleyen, bir şey hedefleyen bir düş benimki. Bakkal defterine not tutmuşsunuz, bunu ’roman’ diye piyasaya nasıl süremezseniz, karalamalarınızla "Ben ressamım" diye nasıl sergi açamazsanız, "Ben yazdım, bu senaryo oldu" diye film çekmeye de hakkınız yok bence.