Tedavi ettiği tenisçi İpek Şenoğlu’nun menajeri oldu
Güncelleme Tarihi:
Ayça BARUT
Oluşturulma Tarihi: Temmuz 07, 2004 01:02
PTR Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi’nin kurucusu Dr. Işık Akgöl, ünlü birçok sporcunun doktoru. Kerem Tunçeri, Neslihan Demir, Çiğdem Can ve Çağla Kubat hastalarından birkaçı. Akgöl, aynı zamanda tenisçi İpek Şenoğlu’nun menajerliğini yapıyor.
Fizik tedaviyi seçmeye nasıl karar verdiniz?
Fizik tedaviyi biraz tesadüfen seçtim. Benim hayattan beklediğim özelliklere çok uyduğunu daha sonradan fark ettim. Aslında mimar olmayı çok istiyordum, ama babam doktor olmamı istedi. Benim işim biraz restorasyon işi, insanları restore ediyorum. Hastalarımızla olan ilişkilerimiz standart doktor-hasta ilişkisi gibi değil. Hastamla en kısa 15 gün görüşüyorum. Kalıcı, uzun süreli ilişkiler var. Fizik tedavinin sporcu rehabilitasyonu kısmını da çok seviyorum. Yarışmacı insanlarla berabersiniz. Onların bu hedefleri bazen sekteye uğruyor, sakatlanıyorlar ve o sırada onlara yardım etmek çok hoşuma gidiyor. 35 yaşından sonra kendimi sporcu gibi hissetmeye başladım.
Bu merkezi kurmaya nasıl karar verdiniz?
Fizik tedavici olduktan sonra, tam ekip hizmeti verecek bir yer hayal ettim. 10 sene önce hayal ettiğim şey şu anda yaptığım şeyin ta kendisiymiş, bunu şimdi fark ediyorum. Yola çok bilinçli çıkmadım, ama içgüdülerim beni buraya getirdi. Rehabilitasyon bir ekip işi ve ben bunu bir merkez olarak yapmak istiyordum. Sporcuların cerrah dışındaki tüm ihtiyaçlarına cevap verebilecek bir yer kurmayı hayal ettim ve bunu gerçekleştirdiğime inanıyorum.
Tedavi dışında spor merkeziniz de var mı?
Küçük bir salonumuz var. Zaman içinde oraya spor yapmaya gelen arkadaşlarımız da oluyor. Esasen sporcunun spora dönüşü sırasında rehberlik etmek için bir salon olarak düşündük.
İnsanlarla genellikle sakatlık döneminde tanışıyorsunuz. Biraz psikolog gibi de davranmanız gerekiyor değil mi?
O tarafı gelişiyor zaten insanın. Ağrılı bir insanla karşı karşıyasınız, doktor olmak zaten baştan itibaren böyle bir şey. Bir de benim hastalarımın çoğunun ekmek parası spor. Sakatlığı üç ay sürecekse, kulüp onu gözden çıkarıyor, yerine başkasını alıyor. Hakikaten zor bir dönem. Bambaşka bir tarafı var bu mesleğin. Sporcunun normal hastadan farklılıkları çok fazla.
Menajerliğe nasıl başladınız?
İpek Şenoğlu Amerika’dan yeni dönmüştü ve bir diz ön ağrısı vardı. Tedavi merkezi arıyormuş, benim o zamanki kondisyonerim İpek’in de özel kondisyonerliğini yapıyordu. Bizi tanıştırdı ve hastam oldu. O sırada Amerika’da kolej liginde 7 numaraya kadar yükselmiş çok iyi bir tenisçi. Niye döndün sorusuyla başladı her şey. Olimpiyat oynamak istediği için döndüğünü söyledi. Oynamak için ilk 300’de olması gerekiyordu. Dünya sıralamasında bile değildi, olmak için yurtdışında birçok turnuvaya katılması gerekiyordu. Bunun için de paraya ve sponsora ihtiyacı vardı. IBM’in üst düzey bir yöneticisi benim hastalarımdan biriydi. Onunla konuştum ve kabul etti. Dünya sıralamasında 1200’lerde başladı, şu anda teklerde 310. çiftlerde 190. sırada. Arkasından hedef büyüdü. Paranın büyümesi gerekiyordu ve ben de menajeri oldum.
Doktorluk ve menajerlik... Alışmakta zorlandınız mı yeni görevinize?
TED’e İpek’in maaşını görüşmeye gitmiştim. İpek ‘Menajerim gelecek’ dediği zaman zaten şaşırmışlar. İçeri bir kadın girince daha da şaşırdılar, bir de doktor olduğumu öğrenince şok oldular. Daha sonra gittiğim sponsorluk görüşmelerinde de epey zorlandım. Biraz kötü muamele gördüğüm oldu. Orada biraz sarsıldım açıkçası, ama kişiliğimin gelişmesine çok yararı oldu.
İşin dışında neler yapıyorsunuz?
Cuma günlerini kızıma ayırmaya çalışıyorum. Tenis oynamayı seviyorum. Dans kursuna gidiyorum. Bir de Veteran Tenisçiler Birliği üyeliğim var.
Hastalarımla dostum
Kerem Tunçeri’nin doktoruyum. Voleybol dünyasından çok isim var. Neslihan, Çiğdem Can, Mesude, Barış Özdemir de benim hastam. Çağla Kubat ve Athena’dan Hakan da merkezimize geliyor. Hastalarımın çoğuyla dost oluyoruz ve iletişimi koparmıyoruz.
Fizik tedaviyi biraz tesadüfen seçtim. Benim hayattan beklediğim özelliklere çok uyduğunu daha sonradan fark ettim. Aslında mimar olmayı çok istiyordum, ama babam doktor olmamı istedi. Benim işim biraz restorasyon işi, insanları restore ediyorum. Hastalarımızla olan ilişkilerimiz standart doktor-hasta ilişkisi gibi değil. Hastamla en kısa 15 gün görüşüyorum. Kalıcı, uzun süreli ilişkiler var. Fizik tedavinin sporcu rehabilitasyonu kısmını da çok seviyorum. Yarışmacı insanlarla berabersiniz. Onların bu hedefleri bazen sekteye uğruyor, sakatlanıyorlar ve o sırada onlara yardım etmek çok hoşuma gidiyor. 35 yaşından sonra kendimi sporcu gibi hissetmeye başladım.
Bu merkezi kurmaya nasıl karar verdiniz?
Fizik tedavici olduktan sonra, tam ekip hizmeti verecek bir yer hayal ettim. 10 sene önce hayal ettiğim şey şu anda yaptığım şeyin ta kendisiymiş, bunu şimdi fark ediyorum. Yola çok bilinçli çıkmadım, ama içgüdülerim beni buraya getirdi. Rehabilitasyon bir ekip işi ve ben bunu bir merkez olarak yapmak istiyordum. Sporcuların cerrah dışındaki tüm ihtiyaçlarına cevap verebilecek bir yer kurmayı hayal ettim ve bunu gerçekleştirdiğime inanıyorum.
Tedavi dışında spor merkeziniz de var mı?
Küçük bir salonumuz var. Zaman içinde oraya spor yapmaya gelen arkadaşlarımız da oluyor. Esasen sporcunun spora dönüşü sırasında rehberlik etmek için bir salon olarak düşündük.
İnsanlarla genellikle sakatlık döneminde tanışıyorsunuz. Biraz psikolog gibi de davranmanız gerekiyor değil mi?
O tarafı gelişiyor zaten insanın. Ağrılı bir insanla karşı karşıyasınız, doktor olmak zaten baştan itibaren böyle bir şey. Bir de benim hastalarımın çoğunun ekmek parası spor. Sakatlığı üç ay sürecekse, kulüp onu gözden çıkarıyor, yerine başkasını alıyor. Hakikaten zor bir dönem. Bambaşka bir tarafı var bu mesleğin. Sporcunun normal hastadan farklılıkları çok fazla.
Menajerliğe nasıl başladınız?
İpek Şenoğlu Amerika’dan yeni dönmüştü ve bir diz ön ağrısı vardı. Tedavi merkezi arıyormuş, benim o zamanki kondisyonerim İpek’in de özel kondisyonerliğini yapıyordu. Bizi tanıştırdı ve hastam oldu. O sırada Amerika’da kolej liginde 7 numaraya kadar yükselmiş çok iyi bir tenisçi. Niye döndün sorusuyla başladı her şey. Olimpiyat oynamak istediği için döndüğünü söyledi. Oynamak için ilk 300’de olması gerekiyordu. Dünya sıralamasında bile değildi, olmak için yurtdışında birçok turnuvaya katılması gerekiyordu. Bunun için de paraya ve sponsora ihtiyacı vardı. IBM’in üst düzey bir yöneticisi benim hastalarımdan biriydi. Onunla konuştum ve kabul etti. Dünya sıralamasında 1200’lerde başladı, şu anda teklerde 310. çiftlerde 190. sırada. Arkasından hedef büyüdü. Paranın büyümesi gerekiyordu ve ben de menajeri oldum.
Doktorluk ve menajerlik... Alışmakta zorlandınız mı yeni görevinize?
TED’e İpek’in maaşını görüşmeye gitmiştim. İpek ‘Menajerim gelecek’ dediği zaman zaten şaşırmışlar. İçeri bir kadın girince daha da şaşırdılar, bir de doktor olduğumu öğrenince şok oldular. Daha sonra gittiğim sponsorluk görüşmelerinde de epey zorlandım. Biraz kötü muamele gördüğüm oldu. Orada biraz sarsıldım açıkçası, ama kişiliğimin gelişmesine çok yararı oldu.
İşin dışında neler yapıyorsunuz?
Cuma günlerini kızıma ayırmaya çalışıyorum. Tenis oynamayı seviyorum. Dans kursuna gidiyorum. Bir de Veteran Tenisçiler Birliği üyeliğim var.
Hastalarımla dostum
Kerem Tunçeri’nin doktoruyum. Voleybol dünyasından çok isim var. Neslihan, Çiğdem Can, Mesude, Barış Özdemir de benim hastam. Çağla Kubat ve Athena’dan Hakan da merkezimize geliyor. Hastalarımın çoğuyla dost oluyoruz ve iletişimi koparmıyoruz.