Değişime karşı koymamayı anlattım

◊ “Aynı Ben Değilim” adlı kitabınızın çıkış noktası neydi?

- Zor günlerin içindeyiz. Salgınlar, krizler, çalkantılar, ufukta beliren felaketler... Özellikle kapanma döneminde çeşitli nedenlerle birçoğumuz kendini sorgulamaya başladı; ne için yaşadığını, neye öncelik verdiğini, bizleri, yeni nesilleri neyin beklediğini düşündü.

Zorunluluktan da olsa aileler birlikte vakit geçirdi. Kendimizin, geçmişimizin ve ister istemez ebeveynliğimizin üzerindeki tozları silkeledik. Yazmak sonradan edindiğim bir uğraş. O nedenle bu süre içerisinde, biraz da kafamı toplamak için belli konulara odaklanmak, araştırma yapmak ve yazmak istedim. Düşüne düşüne bu kelimenin etrafında dolandığımı fark ettim: değişmek...

Biraz da rastlantıların etkisiyle kendi dünyamın dışına çıkıp açılmaya, başka insanlarla konuşmaya, onların hikayesini dinlemeye ve her şeye bu pencereden bakmaya başladım. Bu kitap yeniden başlayanları konu alıyor. Bir daha denemekten korkmayan, kendi kaderine, yaşadığın ana ve hatta bilinmez geleceğe gülümseyerek bakabilen cesur insanların hikayelerini anlatıyor.

MUTLULUĞA ÇIKAN YOLLAR DOLAMBAÇLI 

◊ Kitabınızda toplumun farklı kesimlerinden gelen kişilerin hikayeleri yer alıyor. Bu 12 farklı hikayeyi nasıl seçtiniz?

- 18 hikaye ile yola çıktım, 12 hikayeye karar kıldım. Öncelikle hikayelerin çok çeşitli olmasına ve toplumun farklı kesimlerinden örneklere yer vermeye gayret ettim. Yoksa birbirini andıran kariyer hikayeleri anlatmakla kalacaktım.

Farklı kesimlerden gelen bu insanlar arasında, imkanlar ve fırsatlar açısından bir eşitsizlik olduğunun farkındaydım. Ancak son kertede, hangi kesimden olursa olsun, insanların hayata tutunma ve fırsatları değerlendirme, engelleri aşma becerilerini anlatmanın doğru olacağına karar verdim. Her şey bir yana, buradaki bazı hikayeler ülkenin durumunu, eşitsizliklerin derinliğini ortaya çıkardığı kadar, insana yaşama inancı da aşılıyordu. Zaman içinde anladım ki mutluluğa çıkan yollar, dağın zirvesine giden patikalar gibi çeşit çeşit, dolambaçlı...

Kimi çok çalışmakta, kimi uzun uzun kıyıya vuran dalgaları seyretmekte huzur buluyor. Değişimde mutluluk, tatmin ve huzuru esas alıp kişileri ona göre seçtim.

ÇOCUKLAR İÇİN BİLİMKURGU KİTAPLARIM OLACAK

◊ Yazar, eğitmen ve profesyonel koç Damla Kunç Koçman’ın gerçekleştireceği projeler ve çalışmalar neler olacak?

- Çocuklara yazmış olduğum bilim kurgu türündeki “Bilim Okulu Seri” kitaplarının atölye çalışmalarında soyuttan somuta ve durağandan dinamizme dönüşen etkili bir yöntem uyguladığımı düşünüyorum. Çocukların bağımsız, yaratıcı, düşüncelerini yazıya dökebilen bireyler olarak yetişmelerini istiyorsak okulda aldıkları eğitimin dışında bir yaklaşıma daha ihtiyacımız var.

Çocuklar için tasarım odaklı düşünme ve bilim kurgu yazarlığı atölyeleri düzenliyorum.

Ayrıca “Aynı Ben Değilim” devamı niteliğinde başka bir temanın işlendiği kitap hakkında çalışmalarım devam ediyor. Eğitmen kimliğimle de birleşen yetişkin atölye çalışmaları başlayacak yakında.

İNSAN KONFOR ALANINDAN ÇIKMALI

◊ Değişimin her yaşta mümkün olduğunu aktarıyorsunuz. Siz, hayatında değişim yapmak isteyenlere neler söylemek istersiniz?

- Kitapta Kaan Gizem’in hikayesi bu sorunun cevabını güzel açıklıyor kanımca. Kaan diyor ki: “Değişime karşı koymanın riski değişmekten daha yüksek”. Değişimde proaktivite önemli bir unsur. Ve iki türlü değişimden bahsediyor Kaan; ani ve zamana yayılan. Değişimin bir diğer önemli ayağı ise pozitif bakış. Ayrıca, bir zorluk yaşamadığı sürece değişime direnç göstererek konfor alanından çıkmak istemiyor kişi. Bu nedenle, değişimin olmazsa olmazı değişimi kişinin kendisinin istemesi kanımca. Değişen, kendini yenileyen insanlar güçlüklerle öyle ya da böyle başa çıkıyor ve her şeye karşın mutluluğu, tatmini yakalıyor. Ancak eski alışkanlıklarına gömülmüş olanlar, deyim yerindeyse katılaşıyor.

◊ Peki, sizin en hayatınızda en büyük değişim neydi?

- Sağlık sebebiyle kurumsal işten ayrılmış, kendi işimi kurmuştum. İş yükü eskisinden de fazlaydı. Ve ağrılar tekrar geldi. Bir gün el bileklerimi hareket ettiremedim. Sınır sıkışması teşhisi kondu... Bir süre bilgisayar kullanmam yasaklandı. O dönemde yüzüme yine tokat gibi inen bir olay yaşadım. İş seyahatinden geldiğim bir gün, beni kapıda küçük kızım karşılamıştı; heyecanla kapıyı açıp bana yaptığı resmi gösteriyordu. Bense çok yorgundum, onu abartılı övgülere boğup bir an önce yalnız kalmak istiyordum. Kızım bir an durup yüzüme baktı ve dedi ki, “Hep mutsuz, hep mutsuzsun.” Bu söylediği büyük bir darbe oldu. Mutsuzluk, tatminsizlik ve en kötüsü tahammülsüzlük batağına bir kez daha saplanmıştım. Ağlamamak için kendimi zor tuttum. Çok geçmeden yine hastalıklar başladı. Bir şeyleri değiştirmem gerekiyordu. Değerlerimi değiştirecektim. En sonunda da ben değişecektim. Ve değişim süreci böyle başladı bende.