Sovyet Rusya’dan kaçışın gerçek hikâyesi

Peter Weir’i 7 yıl aradan sonra yönetmen koltuğuna oturtan film, gerçek olaylara dayanıyor. Görüntüleri, yarattığı atmosferi ve oyunculuklarıyla etkili bir çalışma.

İşte size televizyonlarda fırtına gibi esen bir yarışma programının yarattığı gündeme uygun bir film; adeta bir Survivor hikâyesi.
Medeniyet yokken, insanlar doğayla baş başayken, kızgın güneş altında, buz gibi soğukta, yiyecek bulmak zorken, susuzluktan ölmek üzereyken nasıl hayatta kalınıyormuş, onun hikâyesi.
Ama öyle zorlu da bir yolculuk ki, “şöyle uzaklara, ıssıza vursam kendimi, yollara düşsem” diyecek olanlara tövbe ettirecek cinsten.
ZORLU YOLCULUĞUN EPİK HİKÂYESİ
Özgürlük Yolu, Sibirya’daki Gulag kamplarından kaçıp yürüyerek 4 bin millik yol kat eden ve Hindistan’a ulaşan bir grup mahkumun yolculuğunu anlatıyor.
Hem de ne yolculuk; yürüdüler, yürüdüler, yürüdüler ve doğaya karşı savaştılar şeklinde özetlenebilecek bir çile.
Onları izlerken soğuğu da, açlığı da, susuzluğu da iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
SEVİLESİ KARAKTERLER BULAMAYACAKSINIZ
Ölü Ozanlar Derneği ve Truman Show gibi filmleriyle hatırladığımız Peter Weir imzası taşıyan Özgürlük Yolu’nun türün benzeri filmlerinden ayrılan en önemli özelliklerinden biri ana karakterlerinden hiç birinin kahraman olarak öne çıkmaması.
Dahası bu adamların biri bile iyilik timsali ya da mutlaka kurtulmalarını isteyeceğimiz sevilesi insanlar olarak gösterilmiyor.
YÖNETMEN SICAK OLMA KAYGISI GÜTMEMİŞ
Filmin ana kahramanı gibi görünen Janusz’un tanıdık bir kahraman olduğunu söylemek zor. Ona eşlik edenler de pek mükemmel sayılmazlar. Çoğu yalancı, düzenbaz, pişmanlıklarla dolu insanlar.
Ve film boyunca arkasında durduğumuz tek şey onların hayatta kalma savaşı.
Doğaya yenik düşmeye karşı verdikleri mücadele.
Peter Weir, kahraman empatisi üzerinden filmini sevdirme kaygısı gütmemiş.
Bir kısım izleyiciyle filmin arasına mesafe koyma pahasına bile olsa genel geçer yöntemleri kullanmaktan uzak kalmış.�
HANNAH’DAN SONRA POLONYALI IRENE ROLÜNDE
Özgürlük Savaşı’nda Colin Farrell, Ed Harris ve Mark Strong önemli başroller.
Colin Farrell, rolü icabı öne çıkmasa da, oyunculuğunu konuşturarak kendini ayrıştırıyor.
Filmdeki tek dişi karakter olan Polonyalı Irene’yi, 16. yaşını sette kutlayan Saorsie Ronan (2007’de Kefaret ile En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu dalında Oscar adayıydı) canlandırıyor.
Ronan, iki hafta önce vizyona giren Hanna’da ölüm makinesi olarak yetiştirilen kızı canlandırmıştı. Burada ise mahkumların yolda karşılaşıp, yanlarına aldıkları Irene’yi oynuyor.
Başka dünyadan gelmiş gibi, uzak ama çekici bir havası var bu kızın.
Ve yine iyi oynuyor.
BELGESEL HAVASINDA BAŞARILI BİR YOL FİLMİ
Müzikleri, görüntüleri ve sinematografisiyle izleyenleri büyüleyen Özgürlük Yolu, izleyiciye mesafeli karakterleriyle biraz soğuk duran bir film.
Ama doğanın ana karakter olarak öne çıktığı başarılı bir yol filmi var karşımızda.
Zor koşullarda yapılan uzun bir yürüyüşün, mücadelenin belgeseli gibi de izlenebilecek bir çalışma. İyi oyunculuklarla süslendiğini unutmamak gerek.

Kimin hikâyesi olduğu hâlâ tartışmalı

Özgürlük Yolu, Slavomir Rawicz’in Sibirya’daki Gulaganlardan Hindistan’a yürüyerek yaptığı uzun ve zorlu yolculuğu anlattığı anılarından uyarlandı. Çok popüler olan kitap 500 binden fazla sattı ve pek çok araştırmacıya da ilham kaynağı oldu. Ne var ki 2006 yılında BBC, Rawicz’in Ruslar tarafından 1942 yılında serbest bırakıldığının kanıtlarını açıkladı. 2009 yılında ise bir başka asker Vitold Glinski, kitabın kendi kaçış hikâyesini anlattığını iddia etti. Ancak bu iddiaya da karşı çıkanlar oldu. Kitabın ve filmin asıl hikâyesinin kime ait olduğu halen tartışılıyor.�