Sizin çocuklarınız sizin değil...
Güncelleme Tarihi:
Alışılmış, kendi ortamımızın dışına çıkınca, çocukların büyüdüğünü daha acımasız bir şekilde fark ediyorum. Büyüyorlar. Büyürken - tabiatın garip bir denge oyunuyla - hem bize yaklaşıyorlar, hem bizden uzaklaşıyorlar. Halil Gibran’ın ‘Prophète’ adlı şaheserinren şiir (aslında bir lirik düz yazı) geliyor aklıma. Bilmiyorum şairle hemfikir miyim, zannetmiyorum...
Ve, kucağında bir çocuk taşıyan kadın dedi ki,
Bize Çocuklardan bahsedin.
Ve o da cevap verdi: Sizin çocuklarınız sizin değil.
Onlar, Hayat’ın kendine yaptığı çağrının kızları, oğulları.
Sizden geçerek geliyorlar, sizden gelmiyorlar.
Ve sizinle de olsalar, size ait değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, fikrinizi asla.
Çünkü onlar kendi fikirlerine sahiptirler.
Bedenlerini ağırlayabilirsiniz, ruhlarını asla.
Çünkü onların ruhu, yarının evinde yaşar,
Sizin, rüyada bile göremeyeceğiniz bir evde.
Onlar gibi olmaya çalışın isterseniz,
Ama onları kendinize benzetmeye çalışmayın.
Hayat geri gitmez, dünle vakit kaybetmez...
Siz, çocuklarınız için birer yaysınız, onlar canlı birer ok.
Okçu, sonsuzluk ufkunda hedefi seçer ve Gücü sayesinde sizi bir yay gibi gerer.
Okları uzağa gitsin, hızlı gitsin diye.
Okçu sizi mutlulukla gersin,
Çünkü, uçan oku sevdiği kadar, O, dingin yayı da sever.
- Lübnanlı yazar, düşünür, şair ve ressam Halil Gibran’ın (1883-1931) ‘Peygamber’ adlı derlemesinden. (Çeviri: SD)
- Heykel: Gudmar Olovson