Siyaset zor iş, müzikte daha rahatım

Ne zamandır müzikle ilgilisiniz?
- 1960’lı yılların başında amcam yurt dışından bir pikap ve plaklar getirmişti. Büyük bölümü caz plaklarıydı. Özellikle Louis Armstrong’u dinleyince çok etkilendim. Babam ilgimi fark etti; evimize teypler geldi. Radyodan kayıtlar yaptım. İlk, cura çalmaya başladım. Ardından klavyeli aletleri denedim, tek elle piyanoda besteler yaptım. Sonra, okul sıralarında kitap ve defterlerle tempo tutmaya başladım. Avuç içiyle defterlere vurunca göbek davuldaki gibi çok güzel ses çıkar. Parmakla vurunca da trampet olur. Bu şekilde bateri çalardım. Okuldaki müzisyen arkadaşlar beni baterist olarak gruba aldılar. 13 yaşından beri bateri çalıyorum. Okul bitince Ankara’ya geldim, Barış Manço ve Alpay’la çalıştım.
Şu anda belli, tek bir grubunuz mu var? Yoksa farklı farklı gruplarla mı çalıyorsunuz?
- 1975’te Ankara’da değerli rock müzisyenlerinin yeni çıkmaya başladığı dönemde Partium ve Genesis Music adıyla sadece kendi bestelerimizi çaldığımız bir oluşum yaratmıştık. İzzet Öz ve Yavuz Aydar gibi önemli yapımcılarla çalıştım. Ankara’da sürekli beraber çaldığım 8-9 müzisyen arkadaşım var.

TERCİHİM JAZZ-ROCK VE FUSION

Nerelerde çalıyorsunuz?
- Her yıl bir kere ODTÜ’de burslu öğrenciler yararına ‘Emrehan Halıcı-Ankara Müzisyenleri’ ismiyle konser veriyorum. Biletleri üç-dört gün önceden tükeniyor. Bu yıl sekiz farklı grupla, yaklaşık 34-35 müzisyen arkadaşımla çaldım. Popüler, piyasa müziği dışında daha iddialı müzik yapan arkadaşlarla da Ankara’daki Siyah-Beyaz, If ve Manhattan gibi kulüplerde haftada bir gün canlı müzik yapıyoruz. Ben jazz-rock ve fusion müzikten hoşlanıyorum ama Ankara’daki arkadaşlarımın tarzı rock’a kayıyor. Ben de içine pop-jazz, jazz-rock ve fusion tarzı eklemeye çalışıyorum.
Hem müzisyen, hem de siyasetçi olarak kalabalıkların karşısına çıkıyorsunuz. Hangisinde kendinizi daha rahat hissediyorsunuz?
- Siyaset daha zor, sorumluluğu daha fazla. Bilmeyerek bir yanlış yaptığınızda sonuçlarından hem sizi sevenler, hem de yurttaşlar etkilenir. Siyasette mümkün olduğu kadar titiz ve özenli olmaya çabalıyorum. Müzikse bunun tam tersi, insanın rahat olduğu, izleyenleri de rahatlatan bir alan. Katılım doğal olarak gerçekleşiyor. Siyasette bazen katılım tek taraflı olabiliyor. Siz iyi de konuşsanız, kötü de konuşsanız tezahüratlar oluyor. Müzikte icraatın iyi veya kötü olması seyirciye yansıyor; geri dönüş alıyorsunuz. Bir de, siyasetin bir ekip oyunu olması gerekiyor ama kimi zaman bu gerçekleşemiyor. İnsanlar liderin üzerine yükü atıyor. Alttaki siyasetçiler, üsttekileri tekrar ediyor. Müzikteyse performans eşit dağılımda. Önde solist olsa da diğer enstrümanlar solo yapabilir. Çok yönlülük ve seslilik ortaya çok boyutlu, entelektüel bir ürün çıkarıyor.

HAYKO CEPKİN’LE ÇALMAK İSTERİM

Hayran olduğum sanatçıların başında John Mclaughlin ve Jeff Beck var. Davulculardan Billy Cobham’ı beğenirim. Umarım bu yaşlılık belirtisi değildir ama 1970’lerdeki gibi gruplar bir daha gelmedi. Pink Floyd, Yes, Genesis, Beatles ve King Crimson gibi grupların üzerimde etkisi oldu. Bu grupları dinlemek için tiyatroya gidiyormuş gibi; oturacağım yeri, yiyeceklerimi, odanın durumunu ve ışığını ayarlarım. Bir seansa dönüştürürüm. Her dinlediğimde de daha önce bulmadığım bir şey bulmaya çalışırım. Müzik arşivim sürekli genişlediğinden, bir dinlediğimi yeniden dinleme şansım azalıyor. Bazen bir parçayı 10 yıldır dinlemediğimi fark ediyorum. Yenilerden de Red Hot Chilli Peppers’ı seviyorum.
Bülent Ortaçgil, Bulutsuzluk Özlemi ve Hayko Cepkin’i çok beğenerek dinliyorum. Fırsat olursa Cepkin’le çalmak isterim. Müziği ve kullandığı bazı kalıplar bana çok hitap ediyor. Yeni bir şey dinlemekten çok mutlu oluyorum. Şebnem Ferah’la da çalışmayı arzularım. Türkiye müzik konusunda hızla ilerliyor. Üretilenlere baktığınızda kalite çok yüksek. Ne yazık ki bu üretim gelire yansımıyor. Alıştığımız türde müzik yapanlar daha uzun süre sahneye çıkma ve albüm çıkarma olanağı buluyor.

RAHŞAN ECEVİT DE İZLEDİ

Elektronik davulun çıkmış olması bana büyük olanaklar yarattı. Evin alt katında küçük bir stüdyom var. Bazen televizyon izlerken bir parçadan çok etkileniyorum, hemen yan odaya gidip davulun başına geçiyorum. Her gün olamasa da, haftada en az beş gün, bazen bir saat, bazen daha fazla çalıyorum. Bu sene Genel Başkanımız Kemal Kılıçdaroğlu ODTÜ’deki konseri izlemeye geldi. Geçen sene de Deniz Baykal aynı konsere gelmişti. Diğer partilerden de milletvekili veya bakan arkadaşlarımız geliyor. AKP’den Reha Denemeç konserlerimizin çoğuna katılır.

BESTE YARIŞMASI DA DÜZENLİYOR

17 yıldır örneğine az rastlanan ‘Halıcı Bilgisayarla Beste Yarışması’nı düzenleyen Halıcı, ODTÜ’den yüksek lisanslı bir elektronik mühendisi. Yarışmanın amacınıysa şöyle anlatıyor: “Başlangıçta bilgisayarın yaygınlaşmasını sağlamaktı. Müzikte nasıl kullanıldığını göstermek ve insanla bilgisayar arasındaki mesafeyi kapatmak için başlattık. Jürisi ve kalitesi hiç değişmedi. Paraya dönük olmadan, katılan besteciler kendilerini istedikleri gibi ifade edebiliyor.

SEÇİM ŞARKILARINI NASIL BULUYOR

Hepsi insanı kolay saran, belli bir dinamizmi, ritmik yapıyı barındıran şarkılar. Ancak kendi partimi de katarak söyleyebilirim; partilerin sadece seçim döneminde kampanya müziği üretmeleri yerine başka zamanlarda da bir konuyu işlerken, kendilerini ifade etmek için müziği kullanmalarını hayal ediyorum. Genç bir gruba parça yaptırabilelim istiyorum. Sırf kampanya zamanında ‘afiş as, bayrak salla ve müzik yap’ kalıbından kurtulmalıyız.