SavaÅŸ karşıtı bebek otostopçu oldu

ABD’nin Irak’a müdahalesini protesto için 18 aylıkken babasıyla otoyolda barış yolculuÄŸuna çıkan Yunus, otostopçu oldu. 3 yaşına gelen küçük protestocu, bu yazı yine babası Timur Danış’la ilk uzun otostop macerasını tamamlayarak geçirdi. 14 Åžubat 2003’te Ä°stanbul’dan baÅŸlayan ‘SavaÅŸa hayır’ yürüyüşünün Ä°zmit etabında tanıdık onu. Henüz 14 aylık Yunus, babasıyla birlikte çıktığı bu protesto yürüyüşü soÄŸuk hava ve yol koÅŸullarının ona zarar vereceÄŸi gerekçesiyle Sosyal Hizmetler Müdürlüğü tarafından yarıda kesilmesiyle annesi Barbara Pusch ile birlikte evine gönderilmiÅŸti. Yunus bebek artık 3 yaşında ve yollardan yine vazgeçmiÅŸ deÄŸil. DoÄŸduÄŸu günden beri babasıyla otostop çeken Yunus, artık usta bir otostopçu. 15 Haziran’da Ä°stanbul’dan baÅŸlayan 13 günlük otostop macerasıyla da zorlu koÅŸullara dayanıklı olduÄŸunu kanıtladı zaten. FENERBAHÇE’YSE ÇAKYunus’un ÅŸehiriçi otostop maceraları onun otostop jargonuna da iyice hakim olmasını saÄŸlamış. Önceleri babasının yürüttüğü sürücüyle diyalog iÅŸini de artık o hallediyor. Araba durunca güvenlik koÅŸulları gereÄŸi babasıyla arabanın arka koltuÄŸuna oturan Yunus, ilk olarak sürücüye ‘Adın ne?’ diye soruyor. Kendi ismini de söyledikten sonraki ikinci sorusu ‘Hangi takımı tutuyorsun?’oluyor. Cevap Fenerbahçe’yse ÅŸoförle ‘çak’ yapan Yunus’un deÄŸiÅŸik yanıtlara tepkisi ise ‘Tüh be’ ÅŸeklinde oluyor. Yunus’un kendilerini almayan araçlara tepkisi ise kısa ve net; ‘Almadı ÅŸerefsiz...’ Tüm araba markalarını ezbere bilen Yunus’un otostoplarda en çok tercih ettikleri ‘Alfa Romeo’ ve ‘BMW.’ Bir keresinde bir belediye otobüsü otostop çaÄŸrılarına durunca, ‘Ben buna binmem’ diye aÄŸlamış. Otostop sırasındaki uzun bekleyiÅŸlerde ise sırt çantasındaki oyuncaklarını çıkarıp oynuyor yahut etraftaki çocuklarla arkadaÅŸlık ediyor. Baba Timur Danış, oÄŸluyla geçirdiÄŸi en güzel zamanların uzun yolculuklar olduÄŸu söylerken, Yunus’un evdeki disiplinli programını yollarda da devam ettirdiklerini belirtiyor; ‘Seyahat boyunca çoÄŸunlukla sırt çantamızdaki çadırla kamping alanlarında kalıyoruz. Orada bile evdeki gibi akÅŸam 20.00’de yatıp, sabah 06.00’da kalkıyoruz. Kalkar kalkmaz ona sütünü içirdikten sonra evde olduÄŸu gibi saat 09.00’da kahvaltı yaptırıyorum. Yedikleri ise hep taze ve temiz yemekler olmak zorunda’ diyor.Ä°LK AÅžKININ ADI ANNA Yunus’un saÄŸlığı ve güvenliÄŸi ise her ÅŸeyden önemli. Danış, ‘Sürücünün hızlı veya dikkatsiz kullandığını hissettiÄŸimde, ‘ÇocuÄŸun çiÅŸi geldi’ deyip anında iniyoruz. Arabada ikram edilenleri alması ise kesinlikle yasak’ diyor. Yunus yol boyunca hiç ‘Annemi özledim’ diye tutturmamış. Babası, ‘Küçüklüğünden beri annesinin yanındayken beni, benim yanımdayken de onu aramaz. VarolduÄŸu ortamla çok bütünleÅŸen bir çocuk Yunus. Bir tek anaokulunda aşık olduÄŸu arkadaşı Anna’yı soruyor’ diye gülüyor. Küçük Yunus babasıyla birlikte devam edeceÄŸi otostop maceralarını Kasım’da yeniden çıkmaya baÅŸlayacak olan GÄ°T dergisinde anlatmaya devam edecek. Esnaf lokantalarına bayılıyorAnnesi Avusturyalı bir sosyolog olan ve ailesinin her türlü kirlilikten korumak istediÄŸi Yunus ÅŸimdiye kadar hiç hamburger, patates kızartması yememiÅŸ ve kola içmemiÅŸ. Hatta geçen sene uçaÄŸa yetiÅŸmeye çalışırken acıkınca havalimanında aceleyle aldıkları hamburgeri Yunus’un bir kere ısırdıktan sonra çöpe atması aileyi çok gururlandırmış. Annesi her zaman yemesine izin vermediÄŸi için otostop yolculuÄŸu boyunca gittikleri esnaf lokantaları Yunus’u çok mutlu etmiÅŸ. Yunus ayrıca ÅŸimdiye kadar evde hiç televizyon seyretmemiÅŸ. Çocuklarını her türlü ÅŸiddet öğesinden korumak isteyen Danış çifti Yunus’un bu ihtiyacını haftada iki defa 20’şer dakikalık barışçıl çizgi fimlerle gideriyor. Yunus’un tek derdi etrafındaki çocukların kendisi kadar paylaşımcı olamayışı. Timur Danış; ‘Biz doÄŸduÄŸundan beri çocuÄŸumuza vermeyi öğrettik. Ancak arkadaÅŸları bu kadar paylaşımcı olmayınca Yunus çok kırılabiliyor’ diyor. Bu çocuÄŸun annesi yok muOtostop sırasında Timur Danış’ın en çok karşılaÅŸtığı tepkiler; ‘Sen ne biçim babasın’ veya ‘Bu çocuÄŸun annesi yok mu?’ ÅŸeklinde olmuÅŸ. Ama Danış’ı en çok etkileyen, otostop sırasında bindikleri arabadaki annelerin çocuk bakımı konusunda kendisine sorular sorması olmuÅŸ: ‘BebekliÄŸinden beri Yunus’a annesiyle ortaklaÅŸa baktığımız için çocuk bakımı konusunda her ÅŸeyi biliyorum. Ancak etrafımda bu konuda muhabbet edebileceÄŸim pek kimse yoktu. Yol boyunca arabalarda karşılaÅŸtığımız annelerle çocukların uyku saati, yemek düzeni, hastalıkları konusunda sohbet ettik. ’ Â