Güncelleme Tarihi:
Kolera, Vibrio Cholerae bakterisinin neden olduğu, ani başlangıçlı bol sulu ishalle seyreden bir barsak enfeksiyonudur.
Bulaşma
Yetersiz hijyen, su ve kanalizasyon sistemleri koleraya zemin hazırlar. Kolera bakterisi genellikle dışkıyla kirlenmiş sular veya besinlerle bulaşır. Salgın sırasında içme sularına kanalizasyon sularının karışmasıyla kolayca yayılır. Kişiden kişiye doğrudan bulaşmaz, bu nedenle hasta kişiyle geçici temas bulaş için risk oluşturmaz.
Kolera Belirtileri
Kuluçka süresi kısadır (1-5 gün). Enfeksiyon çoğunlukla hafif veya belirtisiz seyreder ama bazen çok şiddetli de olabilir. Yaklaşık olarak 1/20 hastada (%5) bol sulu ishal (pirinç suyu gibi), kusma, bacak krampları, huzursuzluk ve sinirlilik, kalp atışında hızlanma, kan basıncında düşme, cilt elastikiyetinin kaybı, ani gelişen böbrek yetmezliğiyle karakterize ağır tablo gelişir. Bu hastalarda vücut sıvısının hızlı kaybı dehidratasyon ve şokla sonuçlanır. Tedavi edilmezse saatler içinde hasta kaybedilir.
Kökeni ve yayılmasının başlaması
Kolera, Ganj nehri'nin alçakta kalan bölgelerine özgüdür. Festival zamanlarında, nehri seyahat edenler sık sık hastalığa yakalanırlar ve Hindistan'ın diğer bölgelerine dönmeleriyle hastalığın yayılmasına neden olurlar. İlk kolera salgını da Jessore kasabasında benzer şekilde başladı. Bazı epidemiyologlar ve tıbbi tarihçiler, salgının bir Hindu festivali olan Kumb Mela aracılığıyla küresel olarak yayıldığını öne sürmüştür. Daha önceki salgınlar Bihar'ın Purnia şehrinde yaşanmıştır, ancak uzmanlar bu salgınların bir biriyle alakası olmadığını düşünmektedir. 1817 yılında, kolera Ganj deltasının etrafına yayılmaya başladı. 1817 yılının eylül ayında, hastalık Bengal Körfezi'nden geçerek Kalküta'ya vardı ve hızla kıtanın geri kalanına yayıldı. 1818 yılına gelindiğinde, hastalık batı sahillerindeki Bombay'da ortaya çıktı.
Salgının Hindistan dışındaki yerlere yayılması
Mart 1820'de hastalık Tayland'da tespit edildi, Mayıs 1820'de hastalık Bangkok ve Manila'ya kadar yayıldı, 1821'nin ilkbaharında hastalık Java, Umman, ve Çin'deki Anhai şehrine ulaştı; 1822 yılında Japonya'da, Basra Körfezi'ndeki Bağdat'ta, Suriye'de ve Güney Kafkasya'da görüldü; 1823 yılında kolera Astrahan, Zanzibar, ve Mauritius'a ulaştı.
1824 yılında, salgın hastalık sona erdi. Bazı araştırmacılar, 1823-24 yılındaki soğuk kışın su kaynaklarındaki bakterileri öldürdüğünü savunmaktadır.