Cinsel saldırganlık 11-12 yaşında başlıyor

Cinsel olarak agresif çocukları tanımlar mısınız?

Genel olarak, cinsel dürtülerini kontrol edemeyen bir kişilikten söz ediyoruz burada. Buna direkt olarak saldırgan cinsellik de diyebiliriz ve kişinin-çocuğun cinsel davranışlarını regüle etme, düzenleme bozukluğudur bu. Çünkü bir bireyin karşısındakine davranışlarında ne olursa olsun bir empati sürecine girmesi gerekir. Ancak cinsel olarak agresif olan çocuklar-bireyler  o empatiyi kuramadığı, davranışlarını da kontrol edemediği için direkt olarak kontrol mekanizması bozuluyor.

 

Bildiğimiz kadarıyla cinsel agresyonla ilgili çalışmalar az, bunun nedeni nedir?

Bu davranışlar daha çok 10-11 yaşında baÅŸlıyor. Ve genellikle, ailelerin çocuklarının sapık diye damgalanması korkusuylaÂçalışma az oluyor. Konu psikiyatrların ilgisini çekiyor ama üzerinde yapılan çalışma az. Bu, her kültürde böyle ve bir mahremiyet zinciri içinde kapatılıyor. Bu çalışmalara en büyük katkı, eriÅŸkin suçluların geçmiÅŸ yıllarına dayanan çalışmalardan dolayı ortaya çıkıyor

 

Seksüel olarak agresif çocuklar özellikle kelimenin anlamını bildiğiniz üzere başka kişiyi cinsel olarak onun isteği dışında taciz eden çocuklar. Bunu neden yapıyorlar?

Genellikle bunu yapan çocuklar 12 yaş civarındakiler ve daha planlı ve programlı yapıyorlar. Seçtikleri kişiye ne yapacaklarını planlıyorlar. Yaş büyüdükçe, kişinin planlama kapasitesi artıyor. Bu yaştaki çocuklar kendi akranlarını seçiyorlar ama içlerinde, kendileri için zayıf olduklarını düşündükleri kişiyi seçiyorlar  Yani, kendisine hayır diyemeyeni seçiyorlar. Erkekler daha çok yapıyorlar bunu. Üstelik sadece kızlara da yapmıyorlar. Yani erkek çocuğa da yapıyor ama bunu yapan çocuğun eşcinsel olduğu anlamına gelmiyor. Cinsel davranışını kontrol edemediği için diğer çocuğa cinsel olarak dokunmak, sert davranmak gibi davranışları  çok yapıyorlar. Bu çocuklar yaşları kaç olursa olsun bu tacizleri büyüklere de yapıyorlar.

 

Cinsel olarak saldırgan olan çocuklar büyüdükçe nasıl bir tablo çıkıyor ortaya?

Büyüdükçe bunlara eşlik eden davranışlar da artıyor. Bu kişilerin sadece cinsel olarak agresif değil, yaralama-öldürme gibi eylemleri de olduğu görülüyor. Burada ilk dikkati çeken  şey ise bu çocukların daha çok  akranlarına bu davranışlarını uygulamaları. Bu, okullarda çok oluyor, servislerde de oluyor. Ve eğer çocuk bunları yapıyorsa genellikle bu, tekrarlayıcı nitelik alıyor. Bir defada kalmıyor yani. Bunlar davranış kalıbı haline geliyor. Aileler bilmeli ki, çocukları böyle davrandıysa bunu devamında da yapacaktır.

 

Bu çocukların kişilik yapıları nasıl bir tablo gösteriyor?

Bu çocuklara, homojen bir yapı olarak bakmamak lazım. Bunların altında çok çeşitli nedenler var. Bu çocukların bir davranış biçimi olduğunu kabul etmek lazım. Burada önemli olan şey, bu çocukların aile içindeki ruhsal iletişimi nasıl, aile içinde  psikiyatrik problem var mı bunların olup olmadığına bakmak lazım. İkincisi, çocuğun toplumun genel kültüründen, iletişim basamaklarından nasıl sonuçlar çıkardığı önemli. Agresyon, model olarak kültürde varsa bunu bireysel olarak da uyguluyor çocuklar çünkü. Aile içinden ve toplumdan alınan birikimler var. Kişisel olarak seksüel agresif çocuklar, bir ölçüde de seksüel olarak taciz edilmiş çocuklar oluyor. Bunların çocukluklarında taciz öyküleri var ve bu taciz geçmişi,  çocuğun beyin yapısında, kontrol mekanizmalarının bozuk olmasına yol açıyor. Sürekli olarak reddedilen, sevilmeyen çocuklar bunlar. Sürekli olarak duygusal ihtiyaçları reddediliyor çünkü.

Seksüel olarak taciz edilen çocuk neden başkalarını cinsel olarak rahatsız ediyor?

Genellikle taciz eden gibi güçlülük arzusu duyar çocuk. Eğer taciz tekrarlayan bir şeyse beyinde yarattığı zarar da o oranda büyük oluyor. Yani, sürekli olarak kötüye maruz kalan çocukların beyninde bir takım hasarlar oluşuyor. Bunların bozukluğu sonucu zaman içinde kişi kendini kontrol edemez hale gelmeye başlıyor. Ayrıca toplumda taciz eden, güçlüdür imajı var. Bütün toplumlarda taciz edilenlerin, taciz etmesinde güçlülük arzusu yatıyor. Alınan birikimlerin dışına çıkmak zordur. Kişi ilk aldığı bilgileri düşünmeden uygular. Dolayısıyla devamlı tacize uğrayan, duygusal boşluk içinde bulunan çocuklar, sadece cinsel olarak agresif olmakla kalmıyor, suça yatkın da oluyorlar. Bu çocuklarda dikkat ve öğrenme bozuklukları da var. Anti sosyal davranışların ön belirtileri de görülüyor onlarda.

 

Tedavi edilebilir mi?

Tedavi için aile içindeki psikiyatrik hastalıklara bakmak lazım. Bu çocukta psikiyatrik hastalık, dikkat eksikliği, çocukluk çağındaki manik depresif hastalık, öfke patlamaları var mı, çocukluk çağı şizofrenisi var mı, beyinsel bir hastalık var mı? Bunların tümüne bakılır. Önce aile içi saldırgan davranışlar değiştirilir. İhmal varsa ortadan kaldırılır. Birey olarak ihtiyaçları belirlenir. Bu çocukların akran ilişkilerinde sorun varsa  bunlar elenir. Sosyal yaşam tarzı değiştirilir. Psikiyatrik sorun neyse bununla ilgili ilaç tedavisi artı terapi yapılır.