Sağır Sultan
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Haziran 16, 2011 21:13
TEGV yararına albüm
İyilik Güzellikspor
Çocuklar İçin Söylenen Feridun Düzağaç Şarkıları
Sony Music
Feridun Düzağaç, 1990’lardan beri albüm yayınlıyor ve hep farklı kulvarlarda koşuyor. Aslında koşmuyor da sanki, herkesin tersine elinde sigarasıyla yürüyor. Seveni de var sevmeyeni de, fakat saygı duyulan bir sanatçıdır. Şimdi ‘kısmen tribute’ bir albümle karşımızda. 14 parçanın üçü Düzağaç tarafından, geri kalanlarsa Hayko Cepkin, Melis Danişmend, Manga, Redd, Emre Aydın, Jehan Barbur, Bertuğ Cemil, Pinhani ve Badem tarafından seslendirilmiş. Her grup ve sanatçı kendi sound ve tarzını oturtabilmiş. Hayko Cepkin ‘Deli’ şarkısına gerçekten deli bir hava katmış ve hakkını teslim etmiş fakat Düzağaç’tan dinlemeye alışanlar bu yorumu sevmeyebilir. Redd, ‘Nadas’ta güzel deneysellik örneği verip gitar solosunda hayranı oldukları Pink Floyd’un havasını yansıtmış. Redd, albüme güzel bir açılış yapmış. Multitap ve Melis Danişmend şarkıları kendilerininmiş gibi benimsemiş. Fakat Bertuğ Cemil’in ‘İçimden Şehirler Geçiyor’u biraz aralarda kalıp kayboluyor. Jehan Barbur ‘Yeniköy’de güzel sesini konuşturmuş. Fakat Badem ve Pinhani’den daha farklı bir iş beklerdim. En çok kulağıma batan şarkı, Emre Aydın’ın söylediği ‘Dipteyim Sondayım Depresyondayım’. Düzağaç’ın rock sound’una en yakın şarkısı Emre Aydın’la kaybolmuş. Aydın’ın tüm şarkıları artık birbirine benziyor. Bence artık risk alıp biraz farklılaşmalı. Yoksa o tutan formülü bir gün sonu olacak. Fakat albüm büyük çerçeveden bakıldığında iyi bir koleksiyon örneği, arşivinizde bulunmalı. Ayrıca tüm gelirin TEGV’e gittiğini de unutmamak lazım.
Evergrey bildiğimiz gibi
Evergrey
Glorious Collision
SPV
Evergrey, ülkemizde en çok A Touch Of Blessing parçasıyla tanınan İsveçli başarılı bir progresif metal grubu. Metal dediysek vokalleri ‘böğürtülü’ filan değil. Hiç tahmin etmeyeceğiniz kadar yumuşaktır hatta solist Tom Englund’un sesi. Genelde duygusal ve naif ritmler yazmayı severler. Parlak sound’lu albümlerini de genelde çok hızlı parçalardan oluşturmazlar. Neticede isimleri rock ve metal piyasasında fazlasıyla duyulmuştur. Grup birkaç yıl önce solist Tom Englund ve klavyeci Rikard Zander dışındaki tüm üyeleriyle yollarını ayırdı fakat sound’da bir değişiklik pek yok. Üye değiştiği halde ben aynı tarzın devam ettirildiğini duyuyorsam bu bana pek samimi gelmez. Solist Tom Englund’a sorarsanız elimizdeki albüm bakış açısı ve ‘sanat vizyon’u açısından farklı. Bana göre Glorious Collision dinleyen iyi besteler ve güzel şarkılar dışında farklı bir şey vermiyor. ama dinledikçe daha da çok sevdiriyor kendini. Leave It Behind Us, The Phantom Letters ve Wrong gibi şarkılar Evergrey severleri memnun edecektir. Benim favori şarkılarımsa Out Of Reach, Wrong ve Restoring The Loss.
Ilgın ılgın bir albüm
Lounge 2011
36 Ultimate Chill Sounds For Lounging
Artist Müzik
CD’yi de elime aldığımda bu kadar dinginliğe hazır mıyım diye düşündüm. Albümdeki şarkılar sessiz, sakin ve fazlasıyla dingin. Geniş bir yıl aralığında pek çok farklı şarkıyı içine alıyor. Üç CD’den oluşan toplamada 48 şarkı var, hepsi de aynı tarzda tekrar mix’lenmiş. Örneğin ilk CD’de Talking Heads’den David Byrne’ın efsane şarkısı Pshyco Killer var. Bu hali dinlenmez demiyorum ama şarkının fanatiğiyseniz sizi kesmez; yine de kötü değil. Ardından Michael Franks’in Antonio’s Song parçası geliyor. İlk CD’de dikkatimi çeken bir başka parça da Charles Aznavour’dan bildiğimiz Les Visages De L’amour oldu. İkinci CD’yse Queen’in You Don’t Fool Me’si var. Queen konusunda sabit fikirliyimdir, cover ve mix kabul etmem. Üçüncü şarkı George Michael’ın Careless Whisper’ı. Boğuk ve romantik sesli bir vokalle söylenmiş. Şarkı pek çoğumuzda bıkkınlık yarattığı için bu hali değişik geliyor kulağıma. Yine de çok dayanamayıp geçiyorum. Kaçışımız yok, bu tarz albümlerin gediklisi Eurythmics’ten Sweet Dreams, tabii ki karşımıza çıkıyor. Ondan önceyse Nirvana’nın Lithium’u yorumlanmış. İkisi de ilginç olsa da bana bir şey ifade etmiyor. Üçüncü CD’de de Perhaps, Dance Me To The End of Love, Fragile, Besame Mucho ve Endless Love gibi şarkılarla karşılaşıyoruz. Tüm CD’lerde dinlemeye değer şarkılar bulabilirsiniz. Trafikte kavga etmenizi önleyebilir veya pazar kahvaltınıza eşlik edebilir. Son tahlilde, dinginlikten hoşlananlar dinleyebilir. Bu arada bu tarz albümlerin en büyük sıkıntısı şarkı ve söyleyenin isminin bilgisayarda çıkmaması. Pek çok kişi de bundan yakınmakta. Bu albümde de şarkı isimlerini göremiyoruz. Bu eksiğin kapanması direkt artı puan sağlayacaktır.
İyilik Güzellikspor
Çocuklar İçin Söylenen Feridun Düzağaç Şarkıları
Sony Music
Feridun Düzağaç, 1990’lardan beri albüm yayınlıyor ve hep farklı kulvarlarda koşuyor. Aslında koşmuyor da sanki, herkesin tersine elinde sigarasıyla yürüyor. Seveni de var sevmeyeni de, fakat saygı duyulan bir sanatçıdır. Şimdi ‘kısmen tribute’ bir albümle karşımızda. 14 parçanın üçü Düzağaç tarafından, geri kalanlarsa Hayko Cepkin, Melis Danişmend, Manga, Redd, Emre Aydın, Jehan Barbur, Bertuğ Cemil, Pinhani ve Badem tarafından seslendirilmiş. Her grup ve sanatçı kendi sound ve tarzını oturtabilmiş. Hayko Cepkin ‘Deli’ şarkısına gerçekten deli bir hava katmış ve hakkını teslim etmiş fakat Düzağaç’tan dinlemeye alışanlar bu yorumu sevmeyebilir. Redd, ‘Nadas’ta güzel deneysellik örneği verip gitar solosunda hayranı oldukları Pink Floyd’un havasını yansıtmış. Redd, albüme güzel bir açılış yapmış. Multitap ve Melis Danişmend şarkıları kendilerininmiş gibi benimsemiş. Fakat Bertuğ Cemil’in ‘İçimden Şehirler Geçiyor’u biraz aralarda kalıp kayboluyor. Jehan Barbur ‘Yeniköy’de güzel sesini konuşturmuş. Fakat Badem ve Pinhani’den daha farklı bir iş beklerdim. En çok kulağıma batan şarkı, Emre Aydın’ın söylediği ‘Dipteyim Sondayım Depresyondayım’. Düzağaç’ın rock sound’una en yakın şarkısı Emre Aydın’la kaybolmuş. Aydın’ın tüm şarkıları artık birbirine benziyor. Bence artık risk alıp biraz farklılaşmalı. Yoksa o tutan formülü bir gün sonu olacak. Fakat albüm büyük çerçeveden bakıldığında iyi bir koleksiyon örneği, arşivinizde bulunmalı. Ayrıca tüm gelirin TEGV’e gittiğini de unutmamak lazım.
Evergrey bildiğimiz gibi
Evergrey
Glorious Collision
SPV
Evergrey, ülkemizde en çok A Touch Of Blessing parçasıyla tanınan İsveçli başarılı bir progresif metal grubu. Metal dediysek vokalleri ‘böğürtülü’ filan değil. Hiç tahmin etmeyeceğiniz kadar yumuşaktır hatta solist Tom Englund’un sesi. Genelde duygusal ve naif ritmler yazmayı severler. Parlak sound’lu albümlerini de genelde çok hızlı parçalardan oluşturmazlar. Neticede isimleri rock ve metal piyasasında fazlasıyla duyulmuştur. Grup birkaç yıl önce solist Tom Englund ve klavyeci Rikard Zander dışındaki tüm üyeleriyle yollarını ayırdı fakat sound’da bir değişiklik pek yok. Üye değiştiği halde ben aynı tarzın devam ettirildiğini duyuyorsam bu bana pek samimi gelmez. Solist Tom Englund’a sorarsanız elimizdeki albüm bakış açısı ve ‘sanat vizyon’u açısından farklı. Bana göre Glorious Collision dinleyen iyi besteler ve güzel şarkılar dışında farklı bir şey vermiyor. ama dinledikçe daha da çok sevdiriyor kendini. Leave It Behind Us, The Phantom Letters ve Wrong gibi şarkılar Evergrey severleri memnun edecektir. Benim favori şarkılarımsa Out Of Reach, Wrong ve Restoring The Loss.
Ilgın ılgın bir albüm
Lounge 2011
36 Ultimate Chill Sounds For Lounging
Artist Müzik
CD’yi de elime aldığımda bu kadar dinginliğe hazır mıyım diye düşündüm. Albümdeki şarkılar sessiz, sakin ve fazlasıyla dingin. Geniş bir yıl aralığında pek çok farklı şarkıyı içine alıyor. Üç CD’den oluşan toplamada 48 şarkı var, hepsi de aynı tarzda tekrar mix’lenmiş. Örneğin ilk CD’de Talking Heads’den David Byrne’ın efsane şarkısı Pshyco Killer var. Bu hali dinlenmez demiyorum ama şarkının fanatiğiyseniz sizi kesmez; yine de kötü değil. Ardından Michael Franks’in Antonio’s Song parçası geliyor. İlk CD’de dikkatimi çeken bir başka parça da Charles Aznavour’dan bildiğimiz Les Visages De L’amour oldu. İkinci CD’yse Queen’in You Don’t Fool Me’si var. Queen konusunda sabit fikirliyimdir, cover ve mix kabul etmem. Üçüncü şarkı George Michael’ın Careless Whisper’ı. Boğuk ve romantik sesli bir vokalle söylenmiş. Şarkı pek çoğumuzda bıkkınlık yarattığı için bu hali değişik geliyor kulağıma. Yine de çok dayanamayıp geçiyorum. Kaçışımız yok, bu tarz albümlerin gediklisi Eurythmics’ten Sweet Dreams, tabii ki karşımıza çıkıyor. Ondan önceyse Nirvana’nın Lithium’u yorumlanmış. İkisi de ilginç olsa da bana bir şey ifade etmiyor. Üçüncü CD’de de Perhaps, Dance Me To The End of Love, Fragile, Besame Mucho ve Endless Love gibi şarkılarla karşılaşıyoruz. Tüm CD’lerde dinlemeye değer şarkılar bulabilirsiniz. Trafikte kavga etmenizi önleyebilir veya pazar kahvaltınıza eşlik edebilir. Son tahlilde, dinginlikten hoşlananlar dinleyebilir. Bu arada bu tarz albümlerin en büyük sıkıntısı şarkı ve söyleyenin isminin bilgisayarda çıkmaması. Pek çok kişi de bundan yakınmakta. Bu albümde de şarkı isimlerini göremiyoruz. Bu eksiğin kapanması direkt artı puan sağlayacaktır.