Sağır Sultan

Kanye WestMy Beautiful Dark Twisted FantasyDef Jam2011’de tüm ödülleri toplarKanye West durdu durdu, 2010 bitmeden son dakikada golünü attı. Bu albümü sadece bir hip hop albümü olarak görmek çok yanlış olur. Bir rock severin bile çok hoşuna gideceğine eminim. Hip hopçular zaten başuçlarına koyacaktır. King Crimson, Black Sabbath, Aphex Twin ve Mike Oldfield şarkılarından küçük parçaların kullanıldığı 13 şarkıyı barındıran albümde hiç boş yok. Zaten o kadar çok müzik insanı çalışmış ki, hepsini yazmaya sayfa yetmez. Jay-Z, Nicki Minaj, Kid Cudi, John Legend, The Rza ve Rick Ross gibi isimler, West’e eşlikçi olarak boy gösteriyorlar. Hepsi de çok başarılı. Prodüksüyon aşamasında Kanye West dahil tam 46 kişi çalışmış, bunların 16’sı prodüktör sıfatına sahip. Elton John, Elly Jackson nam-ı diğer La Roux, Chris Rock, Fergie gibi isimlerin geçtiği 45 kişilik müzisyen ekibi de cabası. Böyle rakamları daha önce bu tarz bir albümde gördünüz mü bilemem ama karşımızda bir hip hop başyapıtı var. 2011’de almadığı müzik ödülü kalmayacak gibi... Albümdeki favorilerime gelince... Hiç düşünmeden Power, Monster ve Hell Of A Life’ı sıralarım. The Pretty RecklessLight Me UpInterscopeHer güzelin albümü dinlenmiyorGrubun ismi veya Taylor Momsen, size hiçbir şey ifade etmiyor olabilir fakat Gossip Girl’deki Jenny Humphrey karakteri hatırlamanıza yardımcı olacaktır. The Pretty Reckless’ın vokalisti, meşhur dizideki Jenny, yani Taylor Momsen. Daha 17 yaşındaki bu güzel, rock’a merak sarmış. Light Me Up’taki müzikler ilk başta fena değilmiş gibi geliyor kulağa. Fakat My Medicine parçasıyla açılan albüme maksimum 15 dakika dayanabiliyorsunuz. Kabul edelim, My Medicine kötü bir açılış şarkısı olsa da peşinden gelen Since You’ve Been Gone ve Make Me Wanna Die, hareketli ve insanı yakalayan güzel rock şarkıları. Fakat geri kalanına tahammül etmek için sağlam bir irade ve güce sahip olmak gerek. Tek düze devam eden, birbirinin aynısı gitar riffleri ve hiç değişmeyen bir vokal. Hem rockçı olsanız hem de Taylor Momsen’i güzel bulsanız bile orijinallikten yoksun bu albümü dinlemek çok zor. Grubun klipleri de sanki Momsen’in halkla ilişkiler çalışması gibi duruyor. Sanırım kendisini sadece dizide giyinik görebiliyoruz. Açıkçası ikinci Courtney Love vakasıyla karşılaşma fikri beni fena halde korkutuyor.Alter BridgeAB IIIRoadrunner/CapitolBu grupla tanışmanın vakti geldiEskiden Creed diye bir grup vardı. Keskin gitarlar ve sağlam rock sound’una sahip olmasına rağmen vokalistleri Scott Stapp’in ses rengi yüzünden Pearl Jam’le kıyaslanırdı. Zaten savaşı, birkaç albüm sonra dağılarak kaybettiler. Aynı ekip, Scott Stapp’siz bir başka grup kurdu: Alter Bridge. İlk albümden itibaren iyi bir çıkış ivmesi yakaladılar ve üçüncü albümleriyle hakettikleri başarıyı kazandılar. Karakterli ve çok sağlam bir rock vokal yeteneğine sahip Myles Kennedy, grubu da olumlu yönde etkiledi. Üçüncü albümleri AB III, açılışından itibaren sizi içine çekiyor ve şarkı atlamanıza izin vermiyor. Slip to The Void kısa ama ilgi çekici intro’suyla başarılı bir açılış şarkısı. Ardından gelen Isolation, en sağlamından bir hard rock parçası. En beğendiğim parçalar ise Isolation ve Fallout, Couer D’Alene ve Still Remains. Alternatif rock ve hard rock türlerinin çok başarılı bir karışımı olan AB III albümünü hiç düşünmeden alın, kaybınız olmaz. Ayrıca tanımıyorsanız grupla tanışmak için doğru seçim olacaktır.Neil YoungLe NoiseRepriseŞık hareketler bunlarNeil Young, başarılarla dolu müzikal hayatının sonlarında, sanki ununu elediğinin kanıtı gibi bir albüm yapmış. Son stüdyo kaydı Le Noise, vurdumduymaz bir havaya sahip. Sanki albümü kimse dinlemeyecekmiş de Young evde kendi kendine söylüyormuş gibi. Bu özelliklerinden ötürü çok samimi geldi bana. Hiç davul veya başka bir vurmalı çalgı kullanılmamış. Hatta sadece gitar ve vokal var. Neil Young’un kendi çalıp söylediği sekiz şarkı da bol efekt ve ekoya boğulmuş. Vokaller bildiğimiz Young vokali; yani hafif titrek, ince fakat nerede duysanız tanıyacağınız cinsten. Bildiğimiz rock ve folk adamı gitmiş, yerine baba koltuğunda oturduğu yerden gitarını çalan bir adam gelmiş. Albümdeki tempo düşüklüğü huzur verse de sound’un genel kirliliği biraz depresif. Bence böyle bir albümü Neil Young kalibresinde bir adam dışında kimse yapıp piyasaya veremez. Öyle ilk dinleyişte ısınmak çok zor, alışması zaman alıyor. Fakat dinlemekte fayda var. Hitchhiker, Someone’s Gonna Rescue You ve Sign Of Love parçalarına dikkat.