Pembe çılgınlığına son

Yeşim ÇOBANKENT
ycobankent@hurriyet.com.tr
 
İkisi de anne ve ikisi de televizyoncu ikiz kız kardeşler Abi ve Emma Moore’un karşı çıktığı şey, kız çocuklarının “pembeleştirilmesi”.

Başta Moore kardeşler olmak üzere, bu tozpembe zihniyete isyan edenlerin sesi giderek yükseliyor. Kızları için toz pembeye bulanmamış ürün bulmakta zorlananlar ise bu hareketin en büyük destekçileri.

Süper babaanne modacı Vivien Westwood, “Pembe en asi, en punk renktir” diyor. En sevdiği renk pembe olan küçük kızınızın muhtemelen bundan haberi yok. Ve büyük ihtimalle benzemek istediği kişi, finosunu bile pembeye boyayan Paris Hilton ya da pembe simli Barbie. “Barbie tarafından yönetilen tek partili pembe bir ülkede yaşıyor gibiyim” diye anlatıyor durumunu bir anne.

Oyuncakçı rafları ve çocuk giysileri satılan mağazalar pembeye boyanmış durumda. Zira pembeyi satmak diğer renklere göre çok daha kolay. Küçük kızların sadece giysileri, oyuncakları ve eşyaları değil; odalarının duvarları, perdeleri, halıları hatta mobilyaları bile şeker pembesi. Yetişkinler için mutlu ve pozitif mesajlar veren pembe; küçük kızlar söz konusu olduğunda erken yaşta cinsiyet kalıplarını benimsettiği ve cinsler arasında belirgin ayrımcılık yarattığı için eleştiriliyor.

ÇOCUKKEN ATILAN BİR YEM 

Eski bir okul müdürü olan, “Zehirli Çocukluk” (Toxic Childhood) kitabının yazarı Sue Palmer, pembenin kız çocuklarına ömür boyu tüketici olmaları için atılmış bir yem olduğunu söylüyor: “Pembe her zaman vardı ama 90’ların başından beri kayıtsız şartsız ve sorgulanamaz bir hâkimiyet kurdu. Markalar, bebeklerin ve çok küçük çocukların logoları algılamadığını fark edince renklere yöneldi. İşin doğrusu kız çocukları renkleri ve renklerin isimlerini oğlanlardan daha çabuk öğreniyor.
Cici bici pembe tüller, yapma güller, kabarık etekler, pullar ve payetler çok şeker ama kız çocuklarının boyunlarına görünmez bir yafta asıyor. ‘Sadece nasıl göründüğüyle ilgilenen kafasız bir dişiyim. Erken yaşta nesneleştirilmiş bir şeyim’ diyor. Yaşıtların baskısı ve dışlanma korkusu da küçük kızların pembe takıntısı geliştirmesine neden oluyor.”  �

ROL MODELİ ŞARKICI PiNK�

“Pembe Berbattır” (Pink  Stinks) hareketini başlatan Abi ve Emma Moore’un karşı çıktıkları şey ise pembe rengin kendisi değil, küçük kızların pembeleştirilmesi: “Bundan kaçmak çok zor. Dış görünümün zekâdan daha önemli olduğunu pompalıyorlar. Tercih ve kararlarının sınırlı olduğu bir dünya sunuluyor. Çok erken yaşta gelişen moda tutkusu yüzünden tek hedefleri ünlü bir futbolcunun çok zayıf ve göz alıcı karısı olmak.”
38 yaşındaki televizyon yapımcısı Abi Moore’un 3 ve 7 yaşındaki iki oğlu var. İkizi ve meslektaşı Emma da aynı yaşlarda iki kız çocuğu annesi. Moore kardeşler özellikle yılbaşı zamanı pembe çılgınlığının akılalmaz boyutlara ulaştığını söyleyerek belli mağaza zincirlerini ve ürünleri boykot etmeye çağırdı anneleri. Dertleri çocuk ürünleri pazarının genişletilmesi ve başka alternatifler bulunması.�
Abi ve Emma Moore’un kampanyası İngiltere’de büyük ilgi topladı, hatta Lordlar Kamarası’nda bile konuşuldu. Zaman zaman “mizah duygusu olmayan feministler” ve “lezbiyenler” diye aşağılanmalarına rağmen, fikirleri Arjantin’den Güney Afrika’ya kadar 40 ülkede yankı buldu.
Bu arada küçük kızlara aralarında bilim ve iş kadınlarının da bulunduğu güçlü ve bağımsız rol modelleri de önerdiler. Bunlardan birinin şarkıcı Pink olması, Moore kardeşlerin mizah duygusundan hiç de yoksun olmadığını gösteriyor. www.pinkstinks.co.uk    �

PEMBE SEVMEYEN KIZLAR NE YAPSIN?

Bütün kız çocukları pembeye bayılıyor sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Gazeteci Şermin Terzi anlatıyor: “Dokuz yaşındaki kızım Nisan, pembeden nefret ediyor. Hiçbir yaş döneminde kendisine pembe giydirmem mümkün olmadı. Doğum gününde gelen hediyeler işin tabiatı gereği (!) hep pembe oluyordu. Sırf pembe kıyafet hediye geliyor diye, “İsterseniz kıyafet almayın. Kırtasiye malzemeleri daha çok işime yarar” manevrası bile yaptı. Aklınca pembe kıyafet alınmasını engelleyecekti. Yine de bir kız çocuğu olarak sürekli pembeyle maruz kalması kaçınılmazdı. Ben de, değiştirmemin mümkün olmadığı kıyafetleri kumaş boyasıyla farklı renklere boyayıp, öyle giydirdim. Buna pembe kumaş çantaları da dahil ediyorum.”