Parmak emme problem midir
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Aralık 10, 2004 00:29
Pekçok çocuk, emzik, parmak ya da biberon emme alışkanlığını aşağı yukarı üç yaşlarında terk eder. Bu alışkanlığı sonlandırmak için hemen harekete geçmenizin mi yoksa bir iki yıl daha beklemenizin mi daha doğru olduğuna kendiniz karar verin.
Beş yaşına kadar emzik kullanan biri olarak Nehir’in emzik alışkanlığı edinmesi konusunda tereddüt yaşamadım. Doğum hazırlıkları sırasında biberon setinin yanında bir iki tane de emzik aldım. Ancak emziği ben ağzına soktukça, Nehir inatla dışarı itti. Ben de inatla her marka ve şekilde emzik aldım. Silikonlusu, plastiği, düz damaklısı, yuvarlık uçlusu..
Ama Nehir hiçbirini emmedi.
Bir aylıkken uykuya dalma aşamasında başparmağını ağzına soktuğunu fark ettim. O dönemde bebekler genellikle ellerini çok sık ağızlarına götürürler.
Ancak Nehir büyüdükçe parmağını daha sık emmeye başladı. Uykuya daldıktan sonra parmağını ağzından çıkarttığımda sesini çıkarmıyordu ama sağa ya da sola döndüğünde hop! parmak yine ağzındaydı.
Yakınlarımız arasında parmak emen başka çocuklar olduğunu sonra fark ettim. Kimine göre parmak emen çocuk zeki çocuktu. Nedenini sorduğumda mantıklı bir cevap gelmiyordu!
Nehir’in parmak emme alışkanlığı oldukça farklı...
Her yerde, her şekilde parmak emmez. Elinin altında mutlaka yumuşak peluş battaniyesi olacak. Parmağı ağzındayken, diğer eliyle peluş battaniyesinin tüylerini bir taraftan öteki tarafa dönderecek.
Bir dönem parmak emme işini iyice abarttı. Uykular dışında da battaniyesini istiyordu. Alışverişe gittiğimizde koca battaniyeyi de yanımızda taşıyorduk.
Koca battaniye elde olmayacağı için bir sırt çantasının içine koyuyordum.
Nehir, ‘battaniye’ dediğinde, çantanın ağzı açılıyor, battaniyenin bir ucu çantadan çıkarılıp, veriliyor, Nehir tüylerine dokunur dokunmaz huzura kavuşuyordu.
Cerrahi müdahale
Dişleri tamamlandıktan sonra parmak emmesi sorun olarak karşımıza çıktı.
Çünkü geceleri unutup parmağını dişlerinin arasına sıkıştırıyordu. Parmağı ağzından çıkardığımda, diş izleri saatlerce geçmiyordu. İşten eve döndüğüm bir gün baş parmağının şiştiğini gördüm. İltihaplanmıştı. Hemen hastaneye gittik.
Acil servisteki doktor parmağında iltihaplanma olduğunu ve küçük bir operasyon yapacaklarını söyledi.
Operasyon sözü, beyaz önlük ve hastane ortamı, iltihaplanmanın verdiği ağrıya eklenince Nehir’i zaptedene aşk olsun. Çığlık çığlığa....
Acil hastalara ilk müdahalenin yapıldığı bölüme, steril şartlarda aletler getirildi. Nehir’in parmağı ameliyathanelerde kullanılan bezlerle örtüldü ve operasyon gerçekleşti.
İltihap temizlendi ama parmaktaki kemik de ortaya çıktı. Nasıl içim acıdı bilemezsiniz. Dört gün her akşam, sonra iki günde bir pansumana gittik.
Ağrı kesici verilip, biraz rahatlayınca Nehir’in ilk sorusu şu oldu; ‘Peki ben uyurken parmağımı nasıl emeceğim?’
Çünkü bizim kızımız sadece sağ parmağını emmeyi alışkanlık haline getirmişti.
‘Artık parmak emmek yok Nehir’ deyince ‘Tamam ben de öbürüne alışırım’ yanıtını verdi.
15 gün sonra sağ parmağı tamamen iyileşti.
Kızım söz verdi
Nehir’in parmak emme alışkanlığından vazgeçip vazgeçmediğini merak ediyorsanız, ne yazık ki vazgeçmedi. Şimdi dönüşümlü olarak parmak emiyor.
Bu yıl okuldan gönderilen formun bir bölümünde çocukların alışkanlıkları soruluyordu. Parmak emme alışkanlığının olup olmadığı sorusuna geldiğimde ‘Lütfen anne, yok yaz’ dedi. ‘Nehirciğim sen parmak emiyorsun’ demem fayda etmedi.
Saatlerce beni ikna etmeye çalıştı.
Nehir bir taraftan parmak emmesinin yaşına uygun olmadığını biliyor ama bir taraftan da vazgeçemiyor. Tek umudum ilkokula başladığında bırakması.
Bir yakınımın kızı 10 yaşında ama o da geceleri alışkanlığını sürdürüyor. Annesi bir dönem geceleri eldiven takmış.
Bazı anneler parmağına ilaç sürüyor, bazıları acı biberi çözüm olarak görüyor. Ama ben Nehir’e kıyamıyorum.
Bunlardan herhangi birini yaparsam çok üzülür.
Zaten Nehir seneye bu alışkanlığını bırakacak, annesine söz verdi.
Ne yapılabilir
Bir profesyonel yardımı alın. Gece gündüz uğraşıp bu alışkanlığını kırmayı başaramayabilirsiniz.
Ama işin içine ne kadar çok insanı dahil ederseniz (diş hekimi, yakınlar) bırakma konusunda motivasyon o kadar büyük olur.
Çocuklar alışkanlıklarını bir anda terk etmezler, bunu kendilerinin istemeleri gerekir.
Çocuğunuza büyüdüğünü vurgulayın. Büyük olma isteği çocukluktan kalma alışkanlıkları terk etmesini kolaylaştırır.
Çocuğunuzun ağzını meşgul etmek için yedek malzemeler temin edin.
Emzik kullanıyorsa, sınırlandırma getirin. Başarısında bolca övün.
Biberon eğlencesini azaltın. Süt, meyve suyu yerine biberonuna su doldurun.
Emmenin konforunu başka şeyler ile değiştirin. é
Ama Nehir hiçbirini emmedi.
Bir aylıkken uykuya dalma aşamasında başparmağını ağzına soktuğunu fark ettim. O dönemde bebekler genellikle ellerini çok sık ağızlarına götürürler.
Ancak Nehir büyüdükçe parmağını daha sık emmeye başladı. Uykuya daldıktan sonra parmağını ağzından çıkarttığımda sesini çıkarmıyordu ama sağa ya da sola döndüğünde hop! parmak yine ağzındaydı.
Yakınlarımız arasında parmak emen başka çocuklar olduğunu sonra fark ettim. Kimine göre parmak emen çocuk zeki çocuktu. Nedenini sorduğumda mantıklı bir cevap gelmiyordu!
Nehir’in parmak emme alışkanlığı oldukça farklı...
Her yerde, her şekilde parmak emmez. Elinin altında mutlaka yumuşak peluş battaniyesi olacak. Parmağı ağzındayken, diğer eliyle peluş battaniyesinin tüylerini bir taraftan öteki tarafa dönderecek.
Bir dönem parmak emme işini iyice abarttı. Uykular dışında da battaniyesini istiyordu. Alışverişe gittiğimizde koca battaniyeyi de yanımızda taşıyorduk.
Koca battaniye elde olmayacağı için bir sırt çantasının içine koyuyordum.
Nehir, ‘battaniye’ dediğinde, çantanın ağzı açılıyor, battaniyenin bir ucu çantadan çıkarılıp, veriliyor, Nehir tüylerine dokunur dokunmaz huzura kavuşuyordu.
Cerrahi müdahale
Dişleri tamamlandıktan sonra parmak emmesi sorun olarak karşımıza çıktı.
Çünkü geceleri unutup parmağını dişlerinin arasına sıkıştırıyordu. Parmağı ağzından çıkardığımda, diş izleri saatlerce geçmiyordu. İşten eve döndüğüm bir gün baş parmağının şiştiğini gördüm. İltihaplanmıştı. Hemen hastaneye gittik.
Acil servisteki doktor parmağında iltihaplanma olduğunu ve küçük bir operasyon yapacaklarını söyledi.
Operasyon sözü, beyaz önlük ve hastane ortamı, iltihaplanmanın verdiği ağrıya eklenince Nehir’i zaptedene aşk olsun. Çığlık çığlığa....
Acil hastalara ilk müdahalenin yapıldığı bölüme, steril şartlarda aletler getirildi. Nehir’in parmağı ameliyathanelerde kullanılan bezlerle örtüldü ve operasyon gerçekleşti.
İltihap temizlendi ama parmaktaki kemik de ortaya çıktı. Nasıl içim acıdı bilemezsiniz. Dört gün her akşam, sonra iki günde bir pansumana gittik.
Ağrı kesici verilip, biraz rahatlayınca Nehir’in ilk sorusu şu oldu; ‘Peki ben uyurken parmağımı nasıl emeceğim?’
Çünkü bizim kızımız sadece sağ parmağını emmeyi alışkanlık haline getirmişti.
‘Artık parmak emmek yok Nehir’ deyince ‘Tamam ben de öbürüne alışırım’ yanıtını verdi.
15 gün sonra sağ parmağı tamamen iyileşti.
Kızım söz verdi
Nehir’in parmak emme alışkanlığından vazgeçip vazgeçmediğini merak ediyorsanız, ne yazık ki vazgeçmedi. Şimdi dönüşümlü olarak parmak emiyor.
Bu yıl okuldan gönderilen formun bir bölümünde çocukların alışkanlıkları soruluyordu. Parmak emme alışkanlığının olup olmadığı sorusuna geldiğimde ‘Lütfen anne, yok yaz’ dedi. ‘Nehirciğim sen parmak emiyorsun’ demem fayda etmedi.
Saatlerce beni ikna etmeye çalıştı.
Nehir bir taraftan parmak emmesinin yaşına uygun olmadığını biliyor ama bir taraftan da vazgeçemiyor. Tek umudum ilkokula başladığında bırakması.
Bir yakınımın kızı 10 yaşında ama o da geceleri alışkanlığını sürdürüyor. Annesi bir dönem geceleri eldiven takmış.
Bazı anneler parmağına ilaç sürüyor, bazıları acı biberi çözüm olarak görüyor. Ama ben Nehir’e kıyamıyorum.
Bunlardan herhangi birini yaparsam çok üzülür.
Zaten Nehir seneye bu alışkanlığını bırakacak, annesine söz verdi.
Ne yapılabilir
Bir profesyonel yardımı alın. Gece gündüz uğraşıp bu alışkanlığını kırmayı başaramayabilirsiniz.
Ama işin içine ne kadar çok insanı dahil ederseniz (diş hekimi, yakınlar) bırakma konusunda motivasyon o kadar büyük olur.
Çocuklar alışkanlıklarını bir anda terk etmezler, bunu kendilerinin istemeleri gerekir.
Çocuğunuza büyüdüğünü vurgulayın. Büyük olma isteği çocukluktan kalma alışkanlıkları terk etmesini kolaylaştırır.
Çocuğunuzun ağzını meşgul etmek için yedek malzemeler temin edin.
Emzik kullanıyorsa, sınırlandırma getirin. Başarısında bolca övün.
Biberon eğlencesini azaltın. Süt, meyve suyu yerine biberonuna su doldurun.
Emmenin konforunu başka şeyler ile değiştirin. é