Onlara hayallerini verin

Bir grup gönüllü tarafından iki yıl önce kurulan Bir Dilek Tut DerneÄŸi, Türkiye'nin dört bir yanındaki hasta çocukların hayallerini gerçekleÅŸtirmek için çaba sarfediyor. Dernekten mor bir elbise isteyen de oldu, mavi bir çocuk odası da. Çocuklar Hasan ÅžaÅŸ ve Memoli'yle buluÅŸtu, ÅŸiir yazmak için istedikleri bilgisayara da kavuÅŸtu. Hastalıktan yorgun düşen, gülmeye hasret kalan çocukların en çok istediÄŸi palyaçoydu. Birbirinden çok ama çok uzaklarda, üstelik farklı zamanlarda iki çocuk ve iki yaÅŸam benzer bir hikayede buluÅŸtu. Birinin adı ‘‘Sakızlı Polis’’ diÄŸerinin ise ‘‘Küçük HemÅŸire.' Sakızlı Polis ya da gerçek adıyla Christopher James Greicius 1973 yılında ABD'nin Virginia eyaletinin küçük bir kasabasında doÄŸdu. Anaokuluna gitmeye baÅŸladığında, bir akÅŸam polisin kimsesiz yaÅŸlıları döverek soyan bir çeteyi yakalamasına tanıklık etti. O anda karar verdi: Polis olacaktı. 7 yaşına gelene kadar, bu hayali içinde büyüterek yaÅŸadı. Bir gün aniden hastalandı. Doktorlar, annesine lösemi olan küçük çocuÄŸun bu hayalini gerçekleÅŸtirmek için çok az vakti kaldığını söyledi. Annesi arkadaÅŸlarına durumu anlattığında içlerinden biri, bunun mümkün olduÄŸunu söyledi. 29 Nisan 1980 günü onları almak için bir polis helikopteri geldiÄŸinde anne-oÄŸul çok heyecanlıydı. Christopher, emniyet müdürüyle birlikte, balonlu sakız çiÄŸneyerek, polisin bir gününü izledi, polisler arasında ‘‘Sakızlı Polis’’ olarak anıldı, ona bir polis üniforması armaÄŸan edildi. Onur polisi ilan edilirken çocuÄŸun mavi gözleri parlıyordu. Annesi de ona pille çalışan bir motosiklet aldı, ileri motosiklet testini geçti. 2 Mayıs günü minik çocuk hasteneye döndü. Ãœniforma ve ÅŸapkasının odasındaki pencereye asılmasını istedi. Polislerden biri hastaneye gelerek onun için hazırlanan rütbeleri sundu. Birkaç gün sonra, 3 Mayıs 1980'de onu kaybettiler. YaÅŸadıkları ÅŸehirde polis ilk kez bir çocuÄŸa resmi cenaze töreni düzenledi. HerÅŸeyden habersiz bir ÅŸekilde ölüme giden bu çocuk için son dört gün hayatının en mutlu zamanıydı. Bu mutlu günlerin ruhu, bü gün 73 bin çocuÄŸun dileÄŸini gerçekleÅŸtiren bir organizasyonun kurulmasına yol açtı: Make A Wish Foundation.GÖZDE HEMŞİRE OLDUDiÄŸeri Gözde Kalçın. 1994 Ä°stanbul doÄŸumlu. Onun hastalığı geçen sene, bir bahar günü ansızın ortaya çıktı. Hayat dolu bir ruh, sevgi dolu bir enerji yumağı Gözde. Kısacık ömründe yapmadığı iÅŸ yok. Okuma yazmayı erkenden sökmüş. GökkuÅŸağının renklerini toplayıp yaptığı resimlerle bunları sevdiklerine dağıtmış. MüthiÅŸ bir kulağı var. DuyduÄŸu her sesi hafızasına kaydedip, ezgileri birleÅŸtirerek aranjmanlar yapıyor. Çok güzel ve derin bakıyor. Gördüğü hiçbir hareketi, ÅŸekli, rengi unutmuyor. Tıpkı bir kelebek gibi. Ä°nsan ona bakınca, ‘‘Neden?’’ diye soruyor, ‘‘Neden bütün hastalıklar, bu hayatı en çok renklendiren kelebeklere musallat olur?’’Bütün insanlar gibi onun da hayalleri var. Ressam, kemancı ama en çok da hemÅŸire olmak istiyor. Peki niçin? ‘‘HemÅŸire ablaların yüzü güneÅŸ gibi. Gözlerimi açtığımda hep onları görüyorum. Onlar güldüğünde aÄŸrılarım azalıyor, onlar konuÅŸtuÄŸunda iyileÅŸeceÄŸime daha fazla inanıyorum.’’ Ä°yileÅŸecek, okullara gidecek, büyüyecek sonra da hemÅŸire olacak. Ama beklemeye tahammülü yok, sabırsız. GeçtiÄŸimiz ay hastaneyi ziyaret eden gönüllülerin ‘‘Bir Dilek Tut DerneÄŸi’’nden geldiÄŸini öğrendiÄŸinde yanlarına sokulup, ‘‘Benim de bir dileÄŸim var ama yerine getirilmesi çok zor. Bilmem yapabilir misiniz?’’ dedi. Ablalar, ‘‘Şimdi gözlerini kapa ve dileÄŸini içinden üç kere tekrarla.’’ dediler. Minik dudakları kıpır kıpır üç kere, ‘‘Ben hemÅŸire olmak istiyorum’’ diye tekrarladı.ARTIK BÄ°R KEPÄ° VARBir Dilek Tut gönüllüleri onun minik bedenine uygun bir hemÅŸire üniforması yaptırdı. YeÅŸilay DerneÄŸi de Gözde Kalçın adına çok şık bir hemÅŸire diploması... Bir hafta sonra, Gözde rutin kontrollerini yaptırmak için servise ayak bastığında sürpriz hazırdı. Kar beyazı hemÅŸire kıyafetini giydiÄŸinde sevindi, içi içine sığmadı ama sormadan da edemedi: ‘‘Bunun kepi yok ki!’’ Abla, elinden tutup SSK Okmeydanı Hastanesi'nin toplantı salonuna götürdü. Salondaki manzarayı görünce, yorgun minik kalbi zıplamaya baÅŸlar. BaÅŸhekim ve baÅŸhemÅŸire ortada. SaÄŸda doktorlar, solda hemÅŸireler merasim sırasına girmiÅŸ onu bekliyordu. Kapıdan girip baÅŸhemÅŸirenin yanına kadar törene katılanların alkışları arasında yürüdü. BaÅŸhemÅŸire, elindeki kepi özenle Gözde'nin ipek gibi saçlarının ortasına yerleÅŸtirip, diplomasını eline tutuÅŸturdu: ‘‘Gözde Kalçın, artık sen de bir hemÅŸiresin. Irk, dil, din ayrımı yapmaksızın, bütün dertlere deva, hastalara ÅŸifa dağıtacağına insanlığın huzurunda söz veriyor musun?’’ diye sordu. Gördükleri karşısında ÅŸaÅŸkınlık içinde kalan küçük Gözde, heyecanını bastırıp üç kere ‘‘Evet... Evet... Evet, söz veriyorum’’ dedi. Alkışlar arasında, minik bir kelebek gibi süzülerek gururla salonu terketti.Åžimdi tek ÅŸikayeti kepini takamaması. Çünkü geçen zaman saçlarını götürmüş. Ama saçları yeniden çıkacak, okuyacak, büyüyecek, ilk törende söz verdiÄŸi gibi ırk, dil, din ayrımı gözetmeksizin bütün insanlığa hizmet edecek...Bir Dilek Tut DerneÄŸiÇeÅŸitli hastalıklara yakalanmış çocukların, henüz vakit varken bir dileklerini yerine getirmek amacıyla Meryem Mizrahi (altta) öncülüğünde 2001'de kuruldu. Dernekte çeÅŸitli mesleklerden 55 gönüllü çalışıyor. Yönetim kurulunda Mihrihan Öztürk, Hicran Genç, Naime Kılıç KaradaÄŸ, Mehmet Aykul, Tufan ÅžahinoÄŸlu, Cemile Sagun, Hüseyin Aykul, Aygun OrantayoÄŸlu, Mesut SaÄŸlam var.Bir Dilek Tut DerneÄŸi BaÅŸkanı Meryem MizrahiGözlerindeki ışık geri dönüyorÇocukların bazıları hastalıklarının ne olduÄŸunu biliyorlar ama enteresan bir ÅŸekilde bilmiyormuÅŸ gibi davranıyorlar. Onların masum ve sessiz dileklerini, biz de masum ve sessizce yerine getirmek istiyoruz. Ki bu çocuklar hayata daha fazla tutunsun, yalnız olmadıklarını hissetsin. Ä°ÅŸte bizim amacımız çocukların gözlerinde kaybolmaya yüz tutmuÅŸ bu pırıltının, ışığın geri gelmesi ve mümkünse bu ışığın sonsuza kadar devam etmesi.Bizim hayallerimizi gerçekleÅŸtirmek için zamanımız var ama ya onlarınDernek yönetim kurulu üyelerinden biri olan Hicran Genç hem genç bir diÅŸ hekimi hem de akupuntur uzmanı. Vaktinin önemli bir bölümünü çocukların dileklerini yerine getirmek için oradan oraya koÅŸturmakla geçiriyor. ‘‘Hepimizin çocukken hayalleri vardı. Bir kısmımız bu hayallerimizi gerçekleÅŸtirdik, bir kısmımız ise ya gerçekleÅŸtiremedik ya da erteledik. Çünkü önümüzde zaman vardı ve hala da var. Ama sadece Türkiye'de hayallerini gerçekleÅŸtirmek için önünde vakti olmayan onbinlerce çocuk bulunuyor.‘‘ 40 dilek gerçekleÅŸtiBugüne kadar 40 dilek yerine getirildi. Çocukların kimi bilgisayar istedi, kimi odalarına küçük bir televizyon, kimi de oyuncak. Yunus Emre DoÄŸru ve Nilay Özçelik çok sevdikleri Memoli'yle buluÅŸtu. Arzu Acer, ÅŸiirlerini yazabilmek için bilgisayara kavuÅŸtu. Tuğçe Ä°zgin'in tek istediÄŸi mor bir elbiseydi, ona çok yakıştı. Yunus Emre Ballı, gülmeye o kadar hasretti ki bir palyaço istedi, aylardır ilk kez bütün gözleriyle gülmeyi baÅŸardı. Son olarak TuÄŸba Bozkun, Hasan ÅžaÅŸ'la görüşmek istedi, Furkan Berk DelibaÅŸoÄŸlu futbolcu olmak ve Galatasaraylı futbolcularla maç yapmak istiyordu, ikisinin dileÄŸi de aynı anda gerçekleÅŸtirildi.Yeterli destek yokDaçka Sigorta ve Kamil Koç dışında daimi sponsorları yok. Çocukların dileklerini çoÄŸunlukla aralarında oluÅŸturdukları bütçeyle gerçekleÅŸtiriyorlar. En büyük ihtiyaçları bir araç ve bahçe içinde bir dernek merkezi. Çocuklar, dernek üyelerini benimsiyor ve onları ailelerinden biri olarak görmeye baÅŸlıyor. Bunun için de sık sık dernek binasına gitmek istediklerini söylüyorlar. Bir Dilek Tut DerneÄŸi'nin, bir apartman katında küçük bir ofisi var. Ama bu çocukları ağırlamak, onlara hizmet vermek, kendisine benzeyen arkadaÅŸlarla buluÅŸup vakit geçirmek için uygun bir mekan deÄŸil. DerneÄŸin adı duyulduktan sonra Türkiye'nin her yanından çok sayıda hasta çocuk arayarak dileklerini sıralamış ama olanaklar sınırlı. DerneÄŸe, 0212 273 18 47 - 0212 288 72 78 numaralı telefonlardan ve www.birdilektut.org baÅŸlıklı internet adresinden ulaşılıyor.Â