Ölümüne ünlü olmak

Stefani Germanotta saçlarını sarıya boyatmak için girdiği kuaförde aynada son kez yüzünü çevreleyen kumral dalgalara baktı ve şöyle dedi: “Buraya kadar! Burnumu yaptırıyorum. Los Angeles’a taşınıyorum. Çok çok ünlü olacağım. Göreceksiniz.”
Kanepesinde cips yiyerek Sex and the City izlediği New York’un Aşağı Batı Yakası’ndaki evini, yırtık pantolonlu sevgilisini, John Lennon ve Yoko Ono posterini, David Bowie çalan mutfağını, yeşil Camino’yla gezdiği Brooklyn Köprü’sünü, egzantrik arkadaşlarını geride bırakıp parmaklarının ucunda hissettiği şöhreti kalbinden yakalamaya gitti. Los Angeles’tan nefret etti. İnsanları boş ve tembel buldu. Ama 2007 yazında ne yapacağını çok iyi bilen bu gözükara New Yorklunun aklında tek bir şey vardı: Ölümüne ünlü olmak. Lady Gaga, türlü rivayetten en popülerine göre müzik prodüktörü Robert Fusari’nin önerisiyle, Queen’in Radio Ga-Ga şarkısından esinlenerek Stefani Joanne Germanotta ismini ultra pop yenisiyle değiştirdi. Katolik Okulu’ndan kalma uslu alışkanlıklarından vazgeçti, pop starların yemek yemediğini, şöhretin aç kapa düğmesi olmadığını öğrendi.
“Sanki bugüne kadar hep sesimi duyurmak için bağırıyordum. Şimdi fısıldıyorum ve herkes dinlemek için eğiliyor” diyordu. Evet öyle oldu. Dev bir yumurtanın içinde geldiği ödül törenleri, et kostümü ve her türlü ‘sanatsal tuhaflık’ geçen 4 yıl hepimizi bol miktarda meşgul etti.
Paris Hilton ve Britney Spears gibi söyleyecek sözlerinin olmayışıyla övünen bimbolardan tırmalayarak kaptığı spot ışığını hak etmek için çok (belki de gereğinden çok) çaba sarf eden bu genç kadın, şimdi sırtında ağır bir yükle geri döndü.
Üçüncü albümü ‘Artpop’, ‘Gaga bitti’ iddiasını karşısına alarak çıktı. Poker Face’le hiper seksüaliteye, yüksek modaya, büyük paralara övgüler yağdıran avantgard diva yerini Boticelli tablolarına öykünen hüzünlü bir dula bıraktı. YouTube ödüllerinde kareli gömleği, gençliğindeki kumral saçlarıyla hıçkıra hıçkıra ağlayarak söylediği yeni şarkısı Dope, bir cenazenin arkasından yazılmış gibi. Albümün hiti Applause, Amerika listelerinde 4 numaranın üstüne çıkamasa da yaşadığı kalça ameliyatından sonra alkışı su gibi özleyen endişeli bir yıldızın ağzından dökülüyor. ‘Fashion!’, ‘Dünya benim! Dünya bizim!’ diye bağırarak David Bowie’ye selam gönderiyor. Venus, kapak tasarımını yapan Jeff Koons’a ve kullandığı Boticelli referansına dokunuyor. Albümden önce günlerini Paris müzelerinde gezerek geçiren Gaga, disko taytını ve bedeninden ağır peruklarını, kahverengi saçlarla, uzun beyaz elbiselerle takas etti. Çıplak ayakları, hüzünle pudralanmış yüzüyle Warhol’un son dönemlerini andırıyor.
Artpop, bir Bad Romance değil. Pornografik eğlencenin yerini yeni bir şeylerle doldurmanın peşinde. Ona göre Artpop bir gün aynanın karşısına geçip soyunduğu andan ibaret: “Makyajımı sildim, kostümümü çıkardım. Kendime bakıp şöyle dedim: ‘Evet şimdi, tüm bunlar olmadan da harika olabileceğini göster onlara.’ Artpop bu işte.”