Ölümün adı... KARBEYAZ... KERÄ°M TEKÄ°N'in anısına...Beyaz...Garp'ta

Ölümün adı... KARBEYAZ... KERÄ°M TEKÄ°N'in anısına...Beyaz...Garp'ta medeniyetin saflık, temizlik, el deÄŸmemiÅŸlik, taptaze bir baÅŸlangıç sembolü. Åžark'ta ise, meselâ Japonya'da, harakiri namzetlerinin tören kıyafetlerinde olduÄŸu gibi, matem rengi. Fakat, usul usul yağıp da çocukluÄŸumuzun unutulmaz sabahlarında uyanır uyanmaz bizi yumuÅŸacık sarıp sarmalayan karbeyaz'ın, o kusursuz ve de klasikleÅŸmiÅŸ tarifini, Herman Melville Usta Moby Dick"te yaptı; iÅŸi baÄŸladı. Beyaz üzerine çeÅŸitlemelere, göz kamaÅŸtıran bir katkı, o gün bugündür yok, olamadı!Ä°lk, ve gönlümün tek kedisi, bembeyaz samur kürklü Ankara'lı "Beyza"nın ilk kocası, benzersiz güzellikteki Van yakışıklısı "Karbeyaz" ve ikisinin huysuz ve de hırsız, âfet-i cihan kızı "AÅŸkım" HARİÇ... Ama, bu iki güzel, aslında tabiatın ÅŸaheserleri idi, biçare insanoÄŸlunun bu konuda bir katkısı yok idi. Tabiat bir yana...KERÄ°M TEKÄ°N, ki o da estetik açıdan bir baÅŸka tabiat harikası idi, "Karbeyaz" diye bir ÅŸarkı okudu ve ölümün benzersiz tanımını yaptı:KARBEYAZDIR ölüm, ellerinden gülüm.Bırakın öbür milletlerin halk edebiyatlarını, asırlardır, sevdikleri uÄŸruna ölüp ölüp dirilen, ölümlerden ölüm beÄŸenen bizim halk ozanlarımız, o nihaî varış noktası için böylesine dupduru, sevda yüklü bir isim bulamamışlardı. SevdiÄŸi için, ölmek deÄŸil yaÅŸamayı yeÄŸleyen benim gibiler dahil, herkesin o an ölesi geldi. Ä°nanmıyorsanız, sizleri ÅŸarkı ile baÅŸbaÅŸa bırakayım."Hasret...vuruyor gecenin koynunda,Anılar vuruyor gözyaÅŸlarıma.Çılgın bulutlar dönüyor başımdaUykusuz geceler kapımdaYıkılsa dünya, kıyamet kopsaYlne de vazgeçmem, ölürüm derdimden.Karbeyazdır ölüm, ellerinden gülümYine yoksun diye, düşmanım her güneDursun dünya, dönmesin sensizYaÅŸatmasın of, Allah'ım sensiz."(Söz/ Müzik: Tayfun Duygulu-Beste Duygulu)Neydi, bu ÅŸarkıyı böyle insanın ruhunu kanırtırcasına mühim kılan? Demek istediÄŸim, ölümün "pîr ü pâk" tarifinden gayrı? Ãœstelik, yeni sürgün bir fidan kadar taze idi, bu sözleri kalbimize akıtan. Güftenin sahibi -kalemine saÄŸlık- Tayfun ve Beste Duygulu; ancak, yeryüzünde -tanrıya şükür- "yorum" diye bir ÅŸey var!. Ve, Kerim Tekin, bacak kadar boyuna raÄŸmen - annesi yaşında bir hatun olarak, bunu rahatlıkla söyleyebilirim- sesi, sevgi titreÅŸimleri dolu, yüreÄŸi tertemiz, yetenekleri akıl almaz bir yorumcu idi. Her ÅŸarkı söylediÄŸinde tam 12'den vuran bu genç adam, üç yıl önce, Afyon/ Sandıklı'daki Kültür ve Sanat Festivali'nde hayranlarına konser verdikten sonra, özel otomobili ile, rivayet odur ki bir yakınının düğününe yetiÅŸmek üzere giderken; bir süt tankeri, iki kamyon, bir ticarî taksi ve Kerim'in arabasının hacamat olduÄŸu bir garip trafik kazasında, bu Allah'ın cezası dünyaya veda etti!. Sebep? Afyon-Sandıklı karayolundaki asfaltlama çalışmaları nedeniyle yola dökülen mıcır. Ne diyeyim ki, çaresizlikten? "Dünyanın tüm mıcırları tepenize yığılır inÅŸallah"tan gayrı?Mıcırların son verdiÄŸi hayat nasıl bir ÅŸeydi, biliyor musunuz? Nasıl anlatmalı? Can yoldaşı Zerrin Özer'in "PaÅŸa Gönlüm" klibini hatırlıyor mısunuz? Hani, Nilüfer, Sezen Aksu, Aysel Gürel ve de DJ Bülent, kıvırcık dünya ÅŸirini köpeÄŸi ve daha pek çok dostunun katıldığı, o pek neÅŸeli, şıngır mıngır, baÅŸtan ayaÄŸa muhabbet dolu klip. Birkaç sene aradan sonra, bizi Türkiye'nin en güçlü sesi ile buluÅŸturmuÅŸtu. Ä°ÅŸte, bu klipte, gitar çalan bir delikanlı vardı. "Delikanlı" dediÄŸim, her türlü mahalle raconunun dışında, düzgün, yüzü ışıl ışıl bir genç adam anlamında. Yüzünden etrafa "iyilik" saçılıyordu, yaptığı iÅŸten pek mutluydu, o an sanki sadece gitarı ve kendisi vardı. Bunca ÅŸefkat dolu heyecanın ardında, çok sevdiÄŸi ve sesi ile milyonları fetheden bir hanıma duyduÄŸu sevginin yattığını, daha sonra öğrenmiÅŸtim.Bir söz var, ünlü "Braveheart" (Cesur Yürek) filminde, büyüyünce Ä°skoçlar'ın millî kahramanı olacak, "cesur yürek"delikanlının babası William Wallace'ın ifadesi:"Herkes ölür...Ama, çok az insan gerçekten yaÅŸar."Ä°ÅŸte bu delikanlı, kısacık ömründe, sahiden yaÅŸamış biriydi.Ve, bu tâbir ona hiç yakışmasa da, "haince" ve çok erken "veda" etti...Tıpkı, kendi ÅŸarkısında olduÄŸu gibi...Bu haince veda niye?HAYKIRSAM DÃœNYAYA"Bu haince veda niye?Çok sevmiÅŸtim ölesiye.AteÅŸlerinde hicranım, yandım kavruldum.Hüzünün denizinde, kaybolup gittim yar.Tuzaktı aÅŸkın bana,kandım kahroldum,Canımın baharında,yok olup gittim yar. Bu gidiÅŸi aklım almadı;YüreÄŸim yine yarım kaldı.Canımın baharında,Canımdan oldum yar.Haykırsam dünyayaAÅŸkımı bir solukta...Sen de mi çekip gittin,Bunu ben hak etmedim.Hani?...Sensiz bir hiçim demiÅŸtim ya?"(Söz: Cenk Bütünley; Müzik: Yusuf Bütünley)Niye "haince"?Åžu nedenden... GençliÄŸimi, kiÅŸiliÄŸimi idrak ederken, onlarla birlikte yoÄŸrulduÄŸum çok deÄŸerli insanları yitirdim. Barış Manço, Kemal Sunal gibi... Hepsi, birer dünya vatandaşı, evrensel karakterler idi. 57 yaÅŸ nedir ki? Çok erken gittiler. Ancak, bu fâni dünyadan gitmeden, kapasitelerinin ne olduÄŸu ve daha neler yapabilecekleri konusunda bizi yeterince, haberdâr etmiÅŸlerdi. YaÅŸasalardı, kat be kat, daha çoÄŸunu da gerçekleÅŸtirirler, dünyaya parmak ısırttırırlardı; ömürleri vefa etmedi. Kerim Tekin ise, çok baÅŸarılı ama daha her ÅŸeyin başında idi; kendi "hayat projesi"ni tamamlamadan gitti. Magazin haberlerinin ucuz manÅŸetlerindeki gibi, herhangibir yakışıklı "pop" ÅŸarkıcı deÄŸildi. Ä°ki nedenle. Bir, herhangi bir, eli yüzü düzgün "yakışıklı" deÄŸildi. Günümüzde boylu poslu, kaşı gözü yrinde herkese yakışıklı deniyor. Geçiniz... Tanrı biliyor, Kerim olaÄŸanüstü güzeldi. Bir erkeÄŸin gözleri, ancak bu kadar anlamlı yüklenebilir; kaÅŸları ancak böylesine kemân olabilir. Bu da, hiç mühim deÄŸil. Çünkü, sahiden güzel erkek, kiÅŸiliÄŸinin oturması zaman aldığı için, ancak 40 yaÅŸlarında ortaya çıkar. Yüzüne, gözlerine baktığınızda, size bir ÅŸeyler ilham eden, kiÅŸiliÄŸinin derinliklerini hissettiren, erkek, sahiden "güzel"dir. Kerim Tekin'in yüzü, inanılmaz ilhamlar veriyordu; dopdoluydu. Yetenek + sevgi taşıyordu. YapabileceÄŸi kucak dolusu iÅŸ vardı. Belki çok bencilce gelecek ama, ben ondan hayatımı süslemesini bekliyordum. O malzeme, onun o güzelim kiÅŸiliÄŸinde mevcuttu. Öldüğü an, o malzeme yok oldu. Onca yanışım, bu yüzden. Eminim, kendisine yönelik onca hayran oluÅŸu da pek güzel taşıyacak, pek güzel ürünler verecek, tüm hayatı bopyunca, onu takdir eden herkese, "Ä°yi ki böyle biri var..." dedirtecekti.Olmadı...Yok olan, sâdece, çok genç yaÅŸta, çok titiz bir heykeltraşın elinde yontulmuÅŸcasına özenli bedensel estetiÄŸi deÄŸil, ruhunda gizlediÄŸi güzellikler idi.Öyle bir güzellik ki, son klibinde, onulmaz aÅŸkın özlemimi dile getirdiÄŸi akÅŸamlar kadar baÅŸ öndürücü idi.AKÅžAMLAR...."AkÅŸamlar, akÅŸamlar,gelmeyin üstüme.GüneÅŸ doÄŸsun artık,vurgunum ölesiye.Yalan mıydı gönül sözün?Bu kadar kolay mıydı?Karşımda duran deli divane yüzünKarşında duran devasız gönlüm.Beni benden alan,canıma can katan.Bu can sana kurban,dayanamam...Yanıyor yüreÄŸim, sığmıyor bedenim.Beyhude geceler,soluyor güllerim.Beni benden alan,canıma can katanBu can sana kurban,dayanamam.Ömür gelip geçiyor, hasret kapımda...Zamansız sevda deÄŸil damarlarımda.Yaram derin,çaresizim,son akÅŸamımda...Bahtsızım, devasızım,sormayın bana."(Söz/ Müzik: Zeynep TürkeÅŸ, Volga Tamöz)"Beni benden alan, / canıma can katan, / bu can sana kurban, / dayanamam..."Bilemiyorum, sahiden âşık olup da, bu sözlerdeki çaresizlik içinde gizli gücü, kendini alabildiÄŸine veriÅŸi -hayatında, bir an dahi olsa hissetmemiÅŸ - biri olabilir mi? Ä°nsan, yüreÄŸinden ancak bu kadar zarif vurulabilir!Ama, Kerim Tekin, zâten, dile getirdiÄŸi her ÅŸeyi aÅŸk'la söyledi. Onsuz dünya, çok dar....Jülide ERGÃœDER 02 Temmuz 2001, Pazartesi Â