Müzik

NEZ
NEZ RETRO TURCA
Ütopya 2013 / İMM

Nez’in o ilk çıkışını, hani ‘Don’t touch, only watch’ falan dediği videoyu hatırlıyorsanız büyük ihtimalle siz de sonraki her adımında Nez’e büyük bir önyargıyla yaklaştınız. Önyargının, özellikle de sanat eleştirisinde ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu burada tekrar vurgulamaya gerek yok ama Nez’in o halleri de unutulmayacak kadar ucuz ve iticiydi, kabul edelim. Ve yine kabul edelim ki, Nez ve Retro Turca isimlerini yan yana gördüğünüzde de şaşırdınız. En azından ben bu albümü masamda görünce biraz afalladım. CD’nin arkasını çevirip de Nez’in Amy Winehouse’tan ‘You Know I’m No Good’u, Bill Withers’tan ‘Ain’t No Sunshine’ı ve Bob Dylan’da ‘Knockin’ on Heaven’s Door’u söylediğini anlayınca iyiden iyiye meraklandım. Albümü dinlemeye başlayınca ise bu merakım yerini takdire bıraktı. Evet, Nez, bu cover’ların yanına iki de Tahir Dökme eseri (‘Sen Mutlu Ol Ne Olur’ ve ‘Dönemezsin Sen’) eklemiş ve Retro Turca ekibi sayesinde vasat üzeri bir alaturka iş ortaya çıkarmış.

ELA
BİTMESİN
Dokuz Sekiz / Ces Production

Son yıllarda, özellikle de alternatif işlerde yüksek kaliteli ürünlerin ağırlıklı olarak kadınlardan geliyor olması, ortaya seksist bir istatistikten ziyade, sanırım kadınların artık erkek egemen müzik piyasamızdan sıkılıp kendilerini daha aktif şekilde üretim sürecine katmak istemeleriyle açıklanabilir. Uzun yıllar Ankara’da Fresh isimli grubu ile sahne alan Ela Artun, yıllarca biriktirdiği cümleleri ve melodileri ilk albümü ‘Bitmesin’de öyle güzel dökmüş ki, bunun bir ‘ilk albüm’ olduğunu tahmin etmek çok zor. Kayıtları Ankara Retro Stüdyoları’nda tamamlanan, miks ve mastering’i Barış Yetkin tarafından yapılan albümde yer alan sekiz şarkının müzikleri Ela ve Özgün Aksüyek imzası taşıyor. ‘Korkuyorum’un söz ve müziği ise Ela’nın abisi Ege Artun’a ait. Ela, pop müziğe zaman zaman alaturka, zaman zaman da elektronik soslu dokunuşlar yaparak alternatif bir açıdan yaklaşıyor ve ne yapıyorsa kafiyeden, akıcılıktan, yakalayıcılıktan kopmuyor. Güzel iş...

HÜLYA AVŞAR
AŞK BÜYÜKSE
Seyhan Müzik

Müzisyenliği ya da daha genel anlamıyla müzik yapmayı kendini ifade etme biçimi ya da içindeki duygu ve düşünceleri dışa vurma yöntemi olarak değil de sahip olduğunuz popülerliğin arada bir uğramanız gerektiğini hissettiğiniz bir durağı ya da mesainizin bir parçası olarak görmeye başladığınızda ortaya çıkardığınız şeyin belirli bir kalitenin altında kalması çoğu zaman kaçınılmaz oluyor. Hele ki bu eylemi gerçekleştirdiğiniz ülke, Türkiye gibi sanat söz konusu olduğunda bir geri kalmışlıklar cumhuriyeti ise... Hülya Avşar’ın her şeyden ve herkesten önce kendine karşı dürüst bir cevabı olmalı neden müzik yaptığı, daha doğrusu şarkı söylediği ile ilgili. Bu albüm, zaten standartları çok düşük bir tür olan Türkçe pop çatısı altında ne herhangi bir yenilik ne de herhangi bir heyecan vericilik taşıyor. Hülya Avşar’ın sıkı takipçileri dışında herhangi bir kimse için de bir albenisi olduğunu düşünmüyorum. Çok mu kötü? Piyasada daha kötü albümler var. Para verip alınır mı? Hiç tavsiye etmem.