Müzik

HURTS
EXILE
Sony Music

Bu sene 6-7-8 Eylül’de gerçekleştirilecek Rock’n Coke dâhilinde ülkemizde ilk defa ağırlayacağımız Hurts, ikinci albümüyle karşımızda. Günümüzdeki hızlı tüketim çılgınlığında ve sayısız yeni grup arasında sivrilip kitleler tarafından bilinir, dinlenir hâle gelmek her zamankinden daha zorken, bir yandan da yine aynı çılgınlık sayesinde birçok grup daha ilk ya da ikinci albümüyle parlayabiliyor. İngiliz synth pop ikilisi Hurts de daha ilk albümüyle bile ses getirmişti. Şimdi ayaklarını yere sağlam bastıklarını kanıtlama peşindeler. Müzikleri synth pop’un tüm alametifarikalarına sahipken bir de soft rock sularına girip çıkmaları dikkat çekiyor. Mesela açılış şarkısı ‘Exile’da Muse sound’una yaklaşırlarken, ‘The Road’da Finlandiyalı grup HIM’in kırılganlığını yakaladıkları anlar oluyor ama tüm bunları Depeche Mode estetiği altında yapıyorlar. Şahane bir elektrik yakalıyorlar. Şu sıralar pencereden uzaklara dalıp gitmeli yolculuğa çıkacaksınız kulaklığınızdan bu albüm süzülsün...

MUZAFFER ULUDAĞ
SELAM TÜRKİYE
Majör Müzik Yapım

1970’li yılların başlarında 1. Toplu İğne ve Altın Mikrofon gibi şarkı yarışmalarıyla adını duyuran, söz & müziği kendisine ait olan ‘Umut’ adlı 45’liğiyle de en gür sesli yorumcular arasına adını yazdıran Muzaffer Uludağ, uzun süren sessizliğini bu albümle bozdu. ‘70’li yıllarda adını Avrupa’da da duyurmayı başaran Uludağ bu albümünde unutulmaz türkülere hayat veriyor. O gür sesiyle her türküye güçlü bir yorum kazandıran Uludağ, sırasıyla ‘Ben Ağlarım Yane Yane’, ‘Hekimoğlu’, ‘İzmir’in Kavakları’, ‘Ah Bir Ataş Ver’, ‘İki Keklik’, ‘Çanakkale Türküsü’, ‘Havada Bulut Yok’, ‘Bir Of Çeksem Karşıki Dağlar Yıkılır’, ‘Karadır Kaşların’, ‘Yeşil Ördek’ ve ‘Giderim Bre Annem’ türkülerini seslendiriyor. Albümün kartonetinde de Uludağ’ın ‘70’li ve ‘80’li yıllarda sayfalarında yer aldığı çeşitli gazete ve dergilerden kupürler var. Bu da onu yeni tanıyacak olan nesle bir ‘bilgilendirme’ değeri taşıyor. Türkülerin gür bir sesle yorumlandığı bu nostaljik albümü ben sevdim açıkçası.

ORIANTHI
HEAVEN IN THIS HELL
Robo Records

Onu birçoğumuz Michael Jackson’ın ölmeden önce hazırlıklarını yaptığı konserlerinin prova görüntülerinden oluşan ‘This Is It’ filminden tanıyoruz. Michael Jackson gibi olağanüstü bir yıldızın orkestrasında gitarist olarak yer alabilmiş olması, Orianthi’ye yöneltmişti tüm dikkat oklarını. Sonrasında Alice Cooper’ın sahne grubunda yer alarak rüştünü rock âlemine de ispat etmişti. Ama aslında onun için öncelikli olan bir solo kariyeri var. 2007 ve 2009 yıllarında birer solo albüm çıkarmış ve gitar üzerinde ne kadar yeteneği varsa ortaya dökmüştü. Üçüncü albümü ‘Heaven in This Hell’de ise başka bir şeyin peşinde. Bu albümdeki şarkılarda vokalini daha radyo dostu seviyeye çekmiş, gitar tonlarını daha yumuşatmış, beste düzenlemelerini daha nakarata uygun hâle getirmiş. Kısacası ortaya ‘daha kolay dinlenen’ bir albüm çıkarmış. Olaya bu açıdan yaklaşınca itiraz edeceğim bir şey yok ama Orianthi’nin gitar virtüözü özelliği neredeyse tamamen es geçilmiş. Bu biraz düşündürücü.