Mine Mutlu'nun oğlu Acemi Cadı'da

Zor sahnelerde annem yardım ediyor

Bir dönemin ünlü isimlerinden Mine Mutlu’nun oğlu Çağkan Çulha, D Production yapımı "Acemi Cadı" dizisinin genç kadrosunda yer alıyor. Kimseden destek görmeden, tek başına oyunculuk sektörüne girmeye çalışan Çulha, figürasyon oyunculuğundan başrole geçiş hikáyesini anlattı.

Oyunculuk serüveni nasıl başladı?

- En büyük hayalimdi oyuncu olmak... Devlet Tiyatrosu’nda oynayan bir arkadaşım var. O, bir reklam filminde rol almıştı. O zaman daha da şekillenmeye başladı kafamda bir takım şeyler. Annem oyuncuydu zaten; rahmetli Mine Mutlu. Bir ajansa kayıt yaptırdım. Şansıma her şey iyi gitti.

Peki size destek olacak, yönlendirecek birileri yok muydu? Sonuçta annenizden kaynaklanan bir çevreniz vardı, değil mi?

- Babam özellikle bu konuda yardımcı olmak istedi ama ben istemedim. Çünkü torpile karşıyım. Kendi başıma bir şeyler yapmak istedim.

Başarabildiğinizi düşünüyor musunuz?

- İlk beş-altı ay boyunca görüşmelere gittim ama hiçbir iş çıkmadı. Sinir oldum. Sonra yavaş yavaş figürasyon işleri çıktı. Ardından reklam oyunculuğu ve "Acemi Cadı" geldi.

Figürasyonda yer aldığınız dizi filmler hangileri?

- İlk olarak "Belalı Baldız"da rol aldım. Sonra "Hayat Bilgisi"...

Çabaladığınıza değdi mi sizce?

- Tabii ki değdi... En önemlisi yavaş yavaş kendime inanmaya başladım. Tabii çok temiz ve dürüst bir sektör değil ama çalışıyoruz işte. Amacım başarılı olmak, bir yerlere geldikten sonra değişmemek ve bazı çirkinlikleri düzeltmek...

Nedir o çirkinlikler?

- Şöhret budalası olmak bence en büyük çirkinlik.

Bu hayatın içine girince ister istemez şöhretin büyüsüne kapılmaz mı insan?

- Kızlar evimin önüne gelmeye başladı; çok utanıyorum mesela. Geçen gün biri bana Kıraç’ın albümünü hediye etti. Çok temiz ve masum bir duygu bu. Ama ben şöyle düşünüyorum: Ben de insanım, onlar da insan. Hiçbir farkımız yok. O yüzden tüm bu hayranlıklar bana saçma geliyor. Şöhret budalası olan insanların kendi karakterlerine saygısızlık yaptığını düşünüyorum. Çünkü şöhret bittiğinde neye uğradıklarını şaşırıyorlar ve büyük bir psikolojik bunalıma giriyorlar. Zaten çok nankör bir sektör. İş çıkmadığı zaman yüzün unutulur ve rüya biter.

Her zaman içinizden geldiği gibi davranabilecek misiniz, yoksa çok kızgın bir anınızda hayranlarınız durumu anlamasın diye maske mi takacaksınız?

- Bu konuda herhangi bir problemim yok. Zaten çok nadir sinirlenen biriyim. Her zaman sabırlı ve güleryüzlüyümdür. Şöhretle ilgili hoşuma giden tek şey şu: İnsanların bana gülümsemesi ve iyi davranması... Yolda yürürken genellikle herkes asık suratlıdır, gülmez. Ama beni görenler, tanıdıkları için sahte bile olsa bir gülümsemeyle bakıyorlar. Sahtelik bile olsa, insanları güler yüzlü görmek hoşuma gidiyor. Ama saçma sapan avantajları da var.

Ne gibi?

- Bir yerde sıra var diyelim. Ben de sıranın sonuna geçmiş bekliyorum. Hemen beni sıranın başına geçirmeye çalışıyorlar, öncelik veriyorlar. Böyle şeylerden hoşlanmıyorum. Ya da bir yerde yemek yiyorum. Herkes "Afiyet olsun" diyor. Onlara cevap vermekten yemek yiyemiyorum.

Hayallerinizden birinin oyunculuk olduğunu söylediniz. Hayallerinizi süsleyen başka şeyler var mı?

- Çok klişe bir şey ama bir Hollywood filminde rol almak isterdim. Hatta bir sahnesinde bile görünmek yeterli olurdu.

Okul yıllarında nasıl bir öğrenciydiniz?

- Ortaokulda derslerime çalışıyordum, iyiydim. Lisede çalışmıyordum, yine iyiydim. Çünkü dersi derste dinlerdim. Üniversitede vasattım ama.

Hangi bölümde okudunuz?

- İstanbul Üniversitesi İşletme Bölümü, ama henüz bitiremedim.

/B> Annenizle ilgili konuşmak ya da filmlerini izlemek sizi üzüyor mu?

- Hayır, üzmüyor. Çünkü onu kaybettiğimde çok küçüktüm. Hatırlayamıyorum onu. Hafızamda canlandıramıyorum. TV’de filmleri yayınlandığında annem olarak izliyorum ama ortak anılarımız yok ne yazık ki. Ama "Hayat Bilgisi" dizisiyle başlayan bir alışkanlık edindim: Çok zorlanacağım sahnelerde bana yardım etmesi için anneme dua ediyorum.