Mektupları ilk gören alıyor faturalar ortada kalıyor

Gelen mektupları “Bu kesin bana gelmiştir” diyerek ilk gören alıyor, faturaları ise doğal olarak kimse almak istemiyor. Aynı ad ve soyadı taşıyanlar karışmasın diye herkesin bir lakabı var. Çoğu ismiyle birlikte lakabı söylenmeyince üzerine alınmıyor.

Elmacık köyü, Çanakkale iline 17 kilometre uzaklıkta merkeze bağlı bir Alevi köyü. Yüz yıl öncesinde kurulmuş, 53 haneli köyün sakinleri soylarının Tahtacı Türkmenler olduğunu söylüyor.
Bu yeşil ve güzel köy geleneklerine son derece bağlı. Bunun en somut örneği de doğan çocuklara dedelerinin adlarının konması. Avuç içi kadar küçük köyde aynı isim ve soyadı taşıyan 26 kişi var. Köy muhtarı İbrahim Ağıralan bu adaşlardan biri:
“Bana dedemin adını koymuşlar. Köyde 3 İbrahim Ağıralan var. Bu yüzden askerlik, tapu, ehliyet işlemlerinde veya oy atarken büyük sorunlar çıkıyordu. Allah’tan vatandaşlık kimlik numarası çıktı da bizi kurtardı. Yoksa doğum yeri aynı, soyadı aynı, adı aynı olunca kimin kimi olduğunu ispatlaması çok zaman alıyordu.”
ALAY EDİYORUZ DİYE ÖĞRETMENDEN DAYAK YEDİK
Beyazlar ailesinden Mehmet Beyazlar,bu problemle daha ilkokulun ilk günü tanışmış:
“Yıllar önce ben ve aynı isim ve soyadını taşıdığım amcamın 2 çocuğu ile birlikte ilkokula başladık. Köyümüzdeki ilkokula da o yıl yeni bir öğretmen gelmiş. İlk derste her öğrencinin adını sordu. Sıra bana gelince Mehmet Beyazlar dedim, arka sıradaki amca çocuklarıma sordu. Onlar da Mehmet Beyazlar diye yanıt verince ‘Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz mendeburlar’ diyerek bizi azarladı.  Israr ettik, dayağı yedik. Bir de kahveye gidip velilerimize şikâyet etmiş. Şimdi gülerek anlatıyoruz ama o gün çok ağlamıştık...”
BENİMKİ GELENEK DEĞİL BEN ÇAKMA SELVER’İM
Köyde Selver Karaman adında 3 kadın var.  “Bizim erkekler gibi lakabımız yok” diyor 27 yaşındaki gelin Selver Karaman: “Ben bu köye gelin geldim. Soyadım Candan’dı, evlenince Karaman oldum. Kayınvalidemle aynı isim soyadını taşıyoruz. Ama benim soyadım değişti, o yüzden ben gelenekten Selver Kahraman değilim çakma Selver Kahraman’ım...”  �

ASKERE ÇAĞIRDILAR İKİMİZ BİRDEN GİTTİK
Köyde aynı isim ve soyadını taşıyan 6 İbrahim Karaman var. En yaşlıları 82 yaşındaki İbrahim Karaman dışında, diğerleri amca çocukları. Hepsi de dedelerinin adını taşıyor. 2 İbrahim Karaman ise diğerlerinden ayrı. Akrabalar arasında ne olmuşsa olmuş, kesinlikle konuşmuyorlar. Hatta birlikte fotoğraf çekelim talebimizi bile reddettiler, ayrı ayrı poz verdiler. İbrahim Karamanlar’ın başına da bir olay gelmiş: Köye, üzerinde İbrahim Karaman yazan resmi bir evrak gönderiliyor. Evrakta ihtiyat askerliği için İbrahim Karaman’ın en yakın askeri birliğe gitmesi isteniyor. Yaşları birbirine yakın iki İbrahim Karaman “bu banadır” diyerek birlikte gidiyorlar. Adlarını, soyadlarını ve köylerini söylüyorlar. Görevli komutan şaşırıyor. Daha sonra evraklar inceleniyor, durum baba adından anlaşılıyor. Birisi silah altına alınıyor diğeri de evine gönderiliyor.
Köyde Ali Beyazlar adlı üç kişi var. Ali Beyazlar’dan biri askerliğini sıhhiye eri olarak yapmış. O sırada pansuman ve iğne yapmayı öğrenmiş. Köye dönünce de ben yarı doktor sayılırım diye bir espri yapmış. Bu espri onun üzerine yapışmış ve lakabı doktor Ali olarak kalmış. Bir gün köye iki kişi gelmiş. Kahveye girip “Sizin köyde doktor varmış acil doktor lazım, çağırın” demişler. Köylüler de Doktor lakaplı Ali Beyazlar’ı çağırmış. Gelenler Ali’nin tipine bakıp inanmamış. Doktorluğun lakaptan geldiğini adamlara zar zor anlatmışlar. Adamlar hızla köyden uzaklaşmış.

ADAŞLAR LİSTESİ

· 6 İbrahim Karaman
· 3 Mehmet Beyazlar
· 3 Mustafa Beyazlar
· 3 İbrahim Ağıralan
· 3 Yusuf Kamberler
· 3 Server Karaman
· 3 Ali Beyazlar
· 2 Güllü Beyazlar.

ALTI BÜYÜK AİLE VAR

Köyde Ağıralan, Kamberler, Beyazlar, Küçümen, Topaklar ve Karaman soyadını taşıyan 6 büyük aile var. Akraba evliliklerine sık rastlanıyor. Köyün çevresinde fazla tarım yapılmıyor, hayvancılık ise az. Eski kuşak geçinmek için ağırlıklı olarak orman işçiliği yapıyor. Kadın erkek ayırt edilmeden çevredeki dağlarda hatta Kaz Dağları’na bile odun kesmeye gidiyorlar. Köyün gençlerinin ise odunculuğa merakı yok. Onlar Kepez ve Çanakkale’deki işyerlerinde çalışıyor.