Kıvırcık Ali kimdir, ne zaman öldü? Kızı Ecemsu Özütemiz o günü böyle anlatmıştı

Ali Özütemiz veya bilinen adıyla Kıvırcık Ali, 11 Ekim 1968 tarihinde dünyaya geldi.

Özütemiz, Turhal, Tokat'ın Erenli köyünde dokuz kardeşin en küçüğü olarak doğdu. Babası doğumundan 37 gün önce hayatını kaybetmiştir. Çocukluğunda çiftçilik ve çobanlık gibi mesleklerle uğraşırken aynı zamanda köy halkından bağlama çalmayı öğrenip düğün ve cemevlerinde çaldı. İlkokulu bitirdikten sonra okumayan Özütemiz, 1983'te ağabeyinin desteğiyle İstanbul'a geldi ve burada düğün salonu gibi mekânlarda bağlama çaldı, aynı zamanda piyasaya süremediği ve içindeki şarkıların bazıları ölümünden sonra yayımlanacak olan üç adet albüm kaydetti. "Kıvırcık" lakabını burada saçlarının kıvırcık olması nedeniyle aldı.

1995'te iki arkadaşıyla birlikte Grup Turnalar'ı kurdu. 1999'da Özütemiz'in ilk solo albümü Gül Tükendi, Ben Tükendim yayımlandı. 2000'deki Isırgan Otu ve 2004'teki Üçüncü Gurbet albümleriyle ticari başarı yakaladı. 2003'te Arzu Şahin ile ortak çalışması olan Düet albümü yayımlanırken 2006 ve 2008'de sırasıyla Geriye Dönün Seneler ve Hepimize Yeter Dünya albümleri yayımlandı.

Sanatçı 11 Ocak 2011'de Büyükçekmece, İstanbul'da kendi aracıyla geçirdiği bir trafik kazasında 42 yaşında hayatını kaybetti. Ölümünün ardından aynı yıl Onbir Bir İkibinonbir / Veda isimli stüdyo albümü yayımlandı ve bu albüm ticari başarı elde etti. 2014 ve 2017'de sırasıyla Hasret ve Sevdiklerim isimli derleme albümleri yayımlandı.

Özütemiz 1988'de Şadıman Baş ile evlendi. Bu evliliğinden 2 çocuğu olan Kıvırcık Ali, sonrasında 22 Ocak 2010'da Aslı Güven ile nikah masasına oturdu. 

ÇOCUKLARI ANLATMIŞTI

'Kıvırcık Ali' olarak tanınan ve 2011'de hayatını kaybeden Ali Özütemiz'in çocukları Eren ve Ecemsu Kanal D'de yayınlanan 2. Sayfa programına konuk olmuş, ölüm haberini aldıkları anları canlı yayında anlatmışlardı. İşte ikilinin açıklamaları:

Eren Özütemiz

Babamdan sonra hep bir yanımız eksik. İnsanların babamı tanıması, her gördüklerinde bize 'Kıvırcık Ali'nin çocukları demeleri her gün yaşadığımız bir sınav. Ben alıştığımı düşünüyorum ama kapıdan dışarı çıktığımda bir baba-oğul görsem psikolojim bozuluyor. 80 yaşında bir babayı kaybetmek ile 40 yaşında bir babayı kaybetmek farklı. - Askerdeydim, benim yanıma geliyordu. Akşam da birlikte kız kardeşimi okuldan alacaktık.O sabah, asker arkadaşlarım beni televizyonun olduğu yere indirmediler. 'Hadi bize saz çal' diyorlar sürekli... O sırada Mustafa Özarslan, Nurettin Reçber ve bir kaç isim daha vardı... 'İstanbul'a gidiyoruz' dediler. Nizamiyeden çıkana kadar haberim yoktu. Ta ki, babamı tanıyan bir komutan 'Başımız sağ olsun evladım' diyene kadar... İçime doğmuştu. Çünkü benim babam kolu kırılsa, bacağı kırılsa gelirdi. Acı çekip konsere çıkmış bir adam... Kimse beni bacağı kırıldı diye İstanbul'a götürmez. Yolda bir mola yerinde durduk, televizyonda gördüm. Babam kaza anında Hakk'a yürümüş. 7 takla atmış araç. Oradan çıkma şansı yok.

Ecemsu Özütemiz

Ben evde bir koşuşturmaya uyandım. Dedeme bişi oldu sandım. Anneme sordum, 'korkma baban trafik kazası geçirmiş' dedi. Ben mesajla öğrendim. 'Başımız sağ olsun' diye bir mesajdı. O andan sonra telefon bir yerde, ben bir yerde. sonra gözümü babamın başında açtım. 15 yaşındaydım ben babamı kaybettiğimde. Abime göre, daha farklı yaşadım bu kaybı.