Beren ve Kenan KAFA’sı

Ne zaman ülkeyi ilgilendiren önemli bir karar açıklanacak olsa, dudakların üzerinde hep bodur bir bıyık... Artık iyice eminim; yanlış kapının önünde, hiç verilmemiş bir randevu için boşuna bekliyoruz. Aileye ataerkil monarşiyi yerleştirmeye ant içmiş, kadını erkeğin alt kümesi sayan yöneticilerle kadın dertlerine deva bulunamayacak.
Kültür sanat, eğitim, çevre politikalarıyla ilgili şikayetlerimiz epey lüks kaldı son zamanlarda, artık kadınlarımızın canının derdindeyiz.
Madem seçim kılıçları kuşanıldı, önemli bir ihtiyacımızı dile getirmek gerek: Türkiye’nin siyasetinde kadının temsili konusunda çok ciddi bir delik var.
Evet, bakınca siyasette kadınlar var ama güçleri bakanlığın tanımının kadından aileye dönüştürülmesine engel olmaya bile yetemedi.
“Kadın lider olduğunda işler değişir mi?” diye basit bir araştırma yapıyorum: Almanya ve kadın cinayeti diye İngilizce yazıyorum arama motoruna ve utanıyorum çünkü karşıma ilk ‘Türk Kadın’ı haberleri çıkıyor.
Biri restoran tuvaletinde tacize uğrayan iki genç kıza yardım etmeye çalışırken aldığı darbelerle bitkisel hayata giren ve Almanlar için kahramanlaşan Tuğçe Albayrak’ın talihsiz hikayesi, diğeri de otobüs durağında beklerken ve üstelik hamileyken ailesi tarafından namus sebebiyle kurşunlanan bir kadının 10 yıl önceki bir haberi.

BİZE KADIN LİDERLER LAZIM

Yani Merkel’in Almanyası’nda, Türkiye’de olduğu gibi rahatça ve düzenli kadın cinayeti işlenemiyor.
Haberlere baktığınızda sonsuzluğa uzanan öldürülmüş “Alman Kadın İsim Listeleri” serilmiyor önünüze.
Türkiye’de bir şeyler acilen değişmeli... En önemli kriz günlerinden birinde bir kadının açıklama yapması gerektiğinde “Kadın cinayetleri değil görünürlüğü artmıştır” deyip yaramızı biraz daha derinleştiren transparan figürler yerine; konuyu çözmek üzere savaş verecek, 4+4+4’ün hemcinsleri için hiçbir zaman 12 etmeyeceğini öngörüp elini erkek egemen masalara vurabilecek, kadınla erkeğin eşit olduğuna gerçekten inanan kadın liderler lazım bize...
Erkeklerin, sorunlarımızı çözmesini bekleyerek çok vakit kaybettik.
Her kürtaj bir Uludere değildir; kadın rahmi dağlık bir araziye benzetilemez, yönetim kararı askere ya da devlete devredilemez.
Böyle düşünen erkeklere de aksini, ülkenin eğitim hakkından nasibini görece çok almış kadınlarının, tüm kadınları temsilen anlatması gerekir.

ÖLÜMLERE NEDEN ENGEL OLMADIK?

Savaşarak elde ettiğimiz alanlarımızı, haklarımızı, mesleki fırsat eşitliğimizi ve can güvenliğimizi kaybediyoruz.
Kadının doğru temsili siyasette hızla yer bulmalı.
Çok üzüldük Özgecan için; yasımızda kesinlikle riya yoktu.
Özgecan’ı kaybedeli bir ayı biraz aşan bir süre oldu; pratikte bir şey değişti mi? Hayır. Bu bir ayda daha önce iki kere “kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma” nedeniyle koruma talep etmiş bir kadınımızı; cezaevinde pembe odada -her ne işi varsa- bulunan meyve bıçağı sebebiyle başka bir kadınımızı ve benim hesap edebildiğim kadarıyla en az 22 kadınımızı daha kaybettik.
Ölümlerine neden engel olmadık, onlara neden üzülmedik?? İşte riya tam da burada...

* Yazıların tamamıKafa dergisinin nisan sayısında...

Bugünüm sensiz geçti

(...) Babam uzun yıllar boyunca gitaristiydi Erol Büyükburç’un. Birlikte sayısız anı biriktirmişlerdi. Şimdi gıptayla dinleyeceğimiz binlerce anı. Olsalar da anlatsalar.
(...) Yıllanmış sanatçılarımıza daha özenli davranmalıyız. Onları kalabalıklar içinde tek başına hissettirmemeliyiz. Onların zamanında bizlere yaşattığı duyguları; hayatımıza, aşklarımıza, acılarımıza, mutluluklarımıza ve yalnızlıklarımıza kattıkları tadı unutmamalıyız. Kolay kolay gelmez Yurdaer Doğulu’lar, Erol Büyükburç’lar.