Leylek mi dediniz, hadi canım!

Çocukların ‘Seni leylek getirdi’ açıklamasına kandıkları dönemler çoktan geride kaldı. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu öğrencilerinin yaptığı eğitim amaçlı ankette, çocukların küçük yaşlardan itibaren dünyaya nasıl geldiklerini çok iyi bildikleri anlaşıldı.

Yaşları 9-11 arasında değişen 33 çocuğun ele alındığı çalışmada, çocukların yüzde 40'ı başta leylek olmak üzere masallara inanmadığını söyledi. Bebek oluşumunu televizyon, ansiklopedi ve kitaplardan öğrenenlerin oranı yüzde 12'de kalırken, yüzde 3'ü bu konuyu arkadaşlarıyla konuştuğunu belirtti.

Çalışmada anne ve baba arasındaki farkın sorulduğu çocuklar, anneleri genellikle ‘Saçı uzun, memesi var, pipisi yok, sakal-bıyıksız, hamile kalır’ diye tanımlarken babaları ‘Sakalı var, saçı kısa, yüzü kaba, pipisi var’ diye anlattı.

‘Nasıl dünyaya geldin?’ ve ‘Bebek oluşumunda anne babanın rolleri nelerdir?’ sorularına verilen bazı yanıtlar şöyle oldu:

Anne baba sevişir. Sonra karnında çocuk olur.

Erkek kadın birleşiyor. Bebek kadının karnından çıkıyor.

Bir hücre anne karnına girer. Anne onu besler. Sonra çok hareket eder. Karnını kesip çıkarırlar.

Anne çocuğu karnında büyütür. Baba hücre verir.

Anne baba eşleşir. Yumurta anne karnında büyür.

Kadın erkekle birleşir. 9 ay 10 gün sonra çocuk olur. Çocuk anne karnında büyür. Bazen cinsel organından bazen karnından çıkar.

Anne baba çocuk olmasına birlikte karar verir. Annenin içindeki hücre büyür ve çocuk olur.

Annemle babam beraber oldular. Ben bir yumurtaydım. Yumurta döllendi. 9 ay sonra ben dünyaya geldim. Annem doktora gitti. Doktor iyi beslenip sigara içmemesini söyledi. Annem iyi beslendi, sigara içmedi. Doktor, annemin karnını kesip beni çıkardı. Bunları annemle babam anlattı, çok hoşuma gitti.

Annemle babam evlendiler. İlişkiye girdiler. Belli bir süre sonra annemin içindeki çocuk büyüdü. Büyüyünce rahatsızlık hissetti. Doktorlar karnını açtılar. Ben doğdum. Bunları televizyondan da gördüm, kitaptan da okudum.

Kocası iyi kalpli olanların çocuğu olur. Kadınlar dövülmez, sevilir.

Ancak evlenenlerin çocukları olur, evlenmeyenlerin olmaz. Çünkü ben hiç anne babasının düğününü gören çocuk tanımadım.