Kültürazzi

Hortum Bank koleksiyonları

Bankanın sahibi önceden bir eseri kişisel hesabıyla satın alıyor. Sonra eseri müzayedeye sokup bankası adına satın aldırıyor; aradaki ‘yasal’ fark patronun cebine gidiyor.

İddianın sahibi plastik sanatlar alanının duayenlerinden rh(pozitif) dergisini çıkaran Tevfik İhtiyar. Derginin son sayısında “Hortum Bank’ın Koleksiyonları” diye bir yazı yazmış.
Bir dönem ardı ardına kapanan, sapır sapır dökülen özel bankaların inanılmaz zenginlikte sanat koleksiyonları TMSF tarafından satışa çıkartılmıştı biliyorsunuz. Banka sahiplerinin kimi klasik eser toplar kimi çağdaş isimlere para yatırır, müzayedelerde rekor üstüne rekor kırılırdı. Bankalar kapanınca gerçi tekrar müzayedeye düştüler ama bu sefer ‘falanca bankanın koleksiyonundan’ diye ekstra değerlendi alınıp satılan eserler.
Tevfik İhtiyar, asıl ilk o koleksiyonlar oluşturulurken nasıl bir yöntem uygulandığını yazmış. Mesela bir x bankasının sahibi sanata çok meraklı ve bankasının da bir sanat koleksiyonu olsun istiyor. Fakat bunun için inanılmaz bir yöntem uygulanıyormuş. Bankanın sahibi önceden gidip bir eseri kişisel hesabıyla satın alıyor. Sonra temsilcisi aracılığıyla aynı eseri müzayedeye sokuyor. Bankasını temsilen satışa katılan kişi de patronunun önceden belirlediği fiyata kadar çıkarak eseri satın alıyor ve bankanın koleksiyonuna katıyor. Bankanın alış faturasından aracı kurum komisyonu ve vergiler düşüldükten sonra aradaki fark da patronun cebine ‘yasal’ olarak giriyor.
Bu milyon dolarlara ulaşan koleksiyon, bankanın sermayesine ilave edilerek sermayeyi artırmış oluyor. Hem bankana para kazandır hem de cebin dolsun, zekice doğrusu.
Örnek eskiden verilmiş ama yöntem halen geçerli olamaz mı sizce de?