Kıyametin Asya provası

ORMANLAR ters dönüyor. Bütün aÄŸaçların kökü yeryüzünde. Tarlalar sökülüyor. Pirinçler, muzlar, ananaslar, sebzeler okyanusa karışıyor. Yeryüzü önce yukarı sıçrıyor, sonra aÅŸağıya iniyor. Deniz, aÅŸağıya inen karayı yutuyor.Karşımda kıyametin resmi!..Ä°nsan mı kalır?.. Hangi evde?.. Nerede?.. Cesetler ÅŸimdi güneÅŸte eriyor. Eriyen insan yağı suya karışıyor, su kaynaklarıyla birleÅŸiyor. Su içmek mi?..TSUNAMÄ° AÄ°LEMÄ° ALDI BENÄ° BIRAKTIAnkara’da 10 saatlik uçuÅŸtan sonra BaÅŸbakan ErdoÄŸan’la birlikte dün Endonezya’da tsunaminin en çok vurduÄŸu Banda Aceh bölgesindeyiz.Sadece burada ölü sayısı 100 bini aşıyor. Ayrıca, 100 bin kiÅŸi kayıp. Yerel gazetelerde her gün kayıp ilanları var. Böyle bir felaket insanları galiba taÅŸlaÅŸtırıyor. En çok 30 yaÅŸlarındaki Yunidar isimli hanım:‘EÅŸimi ve üç çocuÄŸumu kaybettim, tsunami onları aldı, beni bıraktı!..’Sanki gördüğü bir filmi anlatıyor, yaÅŸadığı trajediyi deÄŸil.Onunla yarısı gitmiÅŸ, yarısı kalmış okulun önünde konuÅŸuyorum. Uzaktan kulağıma bir melodi çalınıyor. Kevin Costner’ın filmlerindeki müziÄŸe benziyor. Evet, hayat devam ediyor, çocuklar ellerinde sopalarla birbirlerini kovalıyor, trafikte arabalar, açıkta satılan derisi soyulmuÅŸ tavuklar. Bir toz bulutu havaya kalkıyor.28 derece. YaÄŸmur baÅŸlıyor, güneÅŸ nemli nemli açıyor, nem nefes aldırmıyor, yapış yapış.İçme su kuyuları, tuvalet çukurlarıyla yan yana.FÄ°LLER Ä°ÅžBAÅžINDASaÄŸda solda çadırlar var ama, pek öyle dolu deÄŸil, o kıyametin çadırları deÄŸil. Çünkü, insanlar daÄŸlara çekiliyor. Yeni bir tsunamiden korunmak üzere.Sazların, ayakta kalan palmiyelerin arasından ahÅŸap evler görüyorum. O deprem ve tsunamiye göre iyi dayanmış. Evlerde kertenkeleler cirit atıyor. Bir Kızılay görevlisi, ‘İyi ki kertenkeleler var, sivrisinekleri öldürüyor’ diyor. Bir teselli!.. Ormanlar tarlalarda yüzüyor. Bu enkazı kaldırmak nasıl mümkün?.. Bir yetkili anlatıyor:‘Enkazı kaldırmayacağız, tomrukları ayıklayıp üstünü toprakla kapatacağız.’Yılda üç veren o toprak, beÅŸ altı yıl tarıma kapatılıyor. Ters dönen tomrukları eÄŸitilmiÅŸ filler topluyor, taşıyor, yuvarlıyor, istif ediyor!. Filler iÅŸ makinesi gibi.Depremle azgınlaÅŸan okyanus, karada 33 nehirle buluÅŸuyor. Sonrası, iÅŸte gözlerimin önünde, kıyametin GüneydoÄŸu Asya provası!.. O keÅŸiflerden bir bölüm.Banda Aceh ÅŸiirleriBAÅžBAKAN ErdoÄŸan’ın beÅŸ günlük gezisindeki ilk durak, direniÅŸ ÅŸiirlerinde geçen Banda Aceh:‘Eritre’de, mor oda, Aceh Sumatra’da direniÅŸ var, direniÅŸ.’Deprem ve tsunamiyle yarısı kaybolan Aceh. Endenozya’da radikal Ä°slami direniÅŸin merkezi. GAM, Aceh KurtuluÅŸ Hareketi bu direniÅŸin örgütü. Aynı zamanda ayrılıkçı. Halkta bir ara sempati topluyor. Endonezya hükümeti bu bölgeye kimsenin girmesine izin vermiyor. Kendi yurttaşı bile giremiyor. Banda Aceh’e yıllarca ancak siyah mavi kartla (pasaport gibi) girilebiliyor. Hükümetle ayrılıkçılar bir ara masaya bile oturuyor. Ama anlaÅŸma saÄŸlanamıyor.Depremle birlikte, bölgeye giriÅŸ çıkış yumuÅŸuyor. Buna raÄŸmen depreme yardım için gelenler zaman zaman yine de ayrılıkçıların hedefi. Irak’taki gibi, burada da adam kaçırılıyor.Aziz Türk basını!ENDENOZYA’da bu yıl kış çok çetin geçiyor!.. Artı 28 derece, bol yaÄŸmur, bunaltan bir güneÅŸ, feci bir nem. Åžimdi burada mevsim kış.BaÅŸbakan ErdoÄŸan’ın beÅŸ günde, beÅŸ ülkeyi kapsayan GüneydoÄŸu Asya gezisi çok yorucu, çok yoÄŸun, ama çok öğretici. Uçarken bitkinlik, inince yine bitkinlik.Gezinin öğretici olmasına raÄŸmen, aziz Türk basını bu geziyle pek ilgili deÄŸil. Sadece muhabir arkadaÅŸlarım var. Anlı ÅŸanlı yazar çizer takımını mumla ara ki, bulasın!.. Ne de olsa, her gece baÅŸka ülkede kal, günde dört beÅŸ saat uç, saat farkı, gece gündüz karışımı, bir de bu çetin kış koÅŸulları!..Kimin umrunda Güney Asya gezisi?..Â