Kitap uğruna ölüyorlardı
Güncelleme Tarihi:
Ayda KAYAR
Oluşturulma Tarihi: Ocak 10, 2005 00:07
Tayland’ın Khao Lak kasabasındaki tsunamiden kurtulup, Türkiye’ye dönen dalış öğretmeni Onur Sezgin ve nişanlısı Tuba Öz, Türkiye’nin dalış noktalarını gösteren bir kitap yazmak istemiş. Bunun için gereken sualtı kamerası ve laptop alabilecek parayı kazanmak amacıyla da Tayland’a gitmişler.
Tuba Öz ve Onur Sezgin, 6 Kasım’da nişanlandıktan bir hafta sonra, para kazanmak için altı aylığına Tayland’a gitti. Yazacakları kitap için gereken sualtı kamerası ve laptop alabilecek parayı biriktirip, Türkiye’ye döneceklerdi.
Her ikisi de 17 Ağustos depremini İstanbul’da yaşamış, hatta Onur bir süre Değirmendere’de depremzedelere yardım amacıyla çalışmıştı. Çift, Khao Lak’ta tsunamiye yakalandı. 36 saat yaralılara yardım ettiler. Sonra, zorlu bir yolculukla Bangkok’a vardılar.
Bu sırada aileleri TV haberlerinde Tayland’taki seyahat acentası sahibi Harun Işıkmen’i görmüş, bağlantıya geçmişti. İşini bırakıp bölgedeki kayıp Türkler’in peşine düşen Işıkmen, çifti Bangkok’ta karşıladı.
TAKSİCİYİ BIÇAK DURDURDU
Onur Sezgin hayal ettikleri donanımı almadan geri dönmek istemiyordu. Tsunami uyarısına karşın Phuket’e gitti, bir dükkanı açtırarak Sea and Sea adlı makineyi ve laptopu aldı.
Türkiye’de 10 bin dolar ödeyeceği ekipmana üçte biri fiyatla sahip olmuştu, ancak dönüşte bindiği taksi havaalanının tam tersi yöne doğru yola çıktı. İngilizce bilmediğini söyleyen ve toprak yola sapıp ilerleyen şoförü, ‘Dur ya da seni bıçaklayacağım’ diyerek geri döndürdü. Beş dakika kala uçağa yetişti. Nişanlısıyla Bangkok’tan Ürdün Havayolları uçağına binerken, çevrelerinde yeni yıl kutlanıyordu.
Genç çift, Atatürk Havalimanı’na indiklerinde teyzeler, amcalardan oluşan 50 kişilik aile topluluğu gözyaşlarıyla onları bekliyordu. Onur, mahcubiyetinden kendini havalimanının otoparkına attı. Tuba ise ailesine kavuşmanın tadını çıkarmayı tercih etti.
Frizbileri bile yağmaladılar
Tsunamiden birkaç saat sonra yağma başladı. Bir ölünün elindeki frizbiyi aldıklarını gördüm. İnanılmazdı. Tayland hükümeti 5 bin ölü diyormuş, sadece bizim olduğumuz bölgede o kadar ölü vardı. Bulunduğumuz yerde dört hastalık çıktığını, karantina uygulandığını ve hiç turist kalmadığını duyduk.
Julia babasına kavuştu
Felaket sonrasında sakindik. Bana ve Onur’a bugün bir şey olmadıysa bir daha olmaz, diye düşündüm. Ancak ertesi gün ailelerimize telefonla haber verebildik. İsviçreli küçük Julia’yı unutamıyorum. Götürdüğüm suyu, meyveyi reddediyordu. ‘Herkesin annesini buldun benimkini bulamadın’ diyordu. Babasını sahilde bulduk, kavuşmaları çok etkileyiciydi.
Her ikisi de 17 Ağustos depremini İstanbul’da yaşamış, hatta Onur bir süre Değirmendere’de depremzedelere yardım amacıyla çalışmıştı. Çift, Khao Lak’ta tsunamiye yakalandı. 36 saat yaralılara yardım ettiler. Sonra, zorlu bir yolculukla Bangkok’a vardılar.
Bu sırada aileleri TV haberlerinde Tayland’taki seyahat acentası sahibi Harun Işıkmen’i görmüş, bağlantıya geçmişti. İşini bırakıp bölgedeki kayıp Türkler’in peşine düşen Işıkmen, çifti Bangkok’ta karşıladı.
TAKSİCİYİ BIÇAK DURDURDU
Onur Sezgin hayal ettikleri donanımı almadan geri dönmek istemiyordu. Tsunami uyarısına karşın Phuket’e gitti, bir dükkanı açtırarak Sea and Sea adlı makineyi ve laptopu aldı.
Türkiye’de 10 bin dolar ödeyeceği ekipmana üçte biri fiyatla sahip olmuştu, ancak dönüşte bindiği taksi havaalanının tam tersi yöne doğru yola çıktı. İngilizce bilmediğini söyleyen ve toprak yola sapıp ilerleyen şoförü, ‘Dur ya da seni bıçaklayacağım’ diyerek geri döndürdü. Beş dakika kala uçağa yetişti. Nişanlısıyla Bangkok’tan Ürdün Havayolları uçağına binerken, çevrelerinde yeni yıl kutlanıyordu.
Genç çift, Atatürk Havalimanı’na indiklerinde teyzeler, amcalardan oluşan 50 kişilik aile topluluğu gözyaşlarıyla onları bekliyordu. Onur, mahcubiyetinden kendini havalimanının otoparkına attı. Tuba ise ailesine kavuşmanın tadını çıkarmayı tercih etti.
Frizbileri bile yağmaladılar
Tsunamiden birkaç saat sonra yağma başladı. Bir ölünün elindeki frizbiyi aldıklarını gördüm. İnanılmazdı. Tayland hükümeti 5 bin ölü diyormuş, sadece bizim olduğumuz bölgede o kadar ölü vardı. Bulunduğumuz yerde dört hastalık çıktığını, karantina uygulandığını ve hiç turist kalmadığını duyduk.
Julia babasına kavuştu
Felaket sonrasında sakindik. Bana ve Onur’a bugün bir şey olmadıysa bir daha olmaz, diye düşündüm. Ancak ertesi gün ailelerimize telefonla haber verebildik. İsviçreli küçük Julia’yı unutamıyorum. Götürdüğüm suyu, meyveyi reddediyordu. ‘Herkesin annesini buldun benimkini bulamadın’ diyordu. Babasını sahilde bulduk, kavuşmaları çok etkileyiciydi.