Güncelleme Tarihi:
Eylül ayında; uzun süredir merakla ama tereddütle beklediğimiz yeni Metallica albümüyle aynı adı taşıyan ‘Hard -wired... To Self Destruct’ teklisi çıktığında şöyle düşünmüştük: “Yeni parça sert; eski Metallica’yı özleyenler için ilaç gibi. Belli ki onlar da köklerine dönmek istiyor. Öte yandan Metallica piyasa beklentilerini görmezden gelemeyecek kadar büyük grup; ne şiş yansın ne kebap derken 10’uncu albümde de hayal kırıklığı olursa?” Ve eklemiştik: “Şimdilik bu parçanın yıldızı 3 buçuk ama yeni albümün tamamını dinledikten sonra 5 yıldız feda olsun da diyebiliriz...
Metallica, Hardwired…To Self Destruct/ 5 üzerinden 4,5 yıldız
Yeni albümü dinledik. Peşinen söyleyeyim; çıkış teklisinin yıldızı 5 oldu. ‘Death Magnetic’ albümü düş kırıklığıydı. Lou Reed ile yaptıkları ‘Lulu’ bambaşka bir kafaya işaret ediyordu. Şimdi ‘Hardwired... To Self Destruct’ın tamamını dinleyince; gönül rahatlığıyla; ‘Black Album’den beri yaptıkları en tatmin edici albüm diyebilirim.
2 CD, 12 şarkı ve 77 dakikalık albümde; aynı adlı şarkının dışında ‘Atlas, Rise!’, ‘Moth Into Flame’, ‘Now That We’re Dead’, ‘Confusion’ ve ‘Spit Out the Bone’ başta olmak üzere “İyi ki Metallica var” dedirtecek parçalar var. Bütün olarak baktığımızda gitar riff’leri açısından sert ve net yumruklar vuruyor; prodüksiyon açısındansa modern ve iddialı ‘Hardwired... To Self Destruct’.
“Albümün yıldızı neden 5 değil?” diye soracak olursanız, bir Metallica başyapıtı olmasına ramak kalmış da ondan. Sebebine gelince... Öncelikle parçalar çok uzun. Özellikle ilk yedi parçadan sonra yorucu olabiliyor. Eğer bu albümden seçilmiş yedi-sekiz doğru parçayı tercih etmiş olsalardı kuşkusuz “Efsane ve başyapıt olarak anılacak bir geri dönüş albümüyle karşı karşıyayız” demekte tereddüt etmeyecektim. Yine de şunu diyebiliriz: Bu kez hoş geldi Metallica!