Yalvaç Abi'den başparmak çocuklara

Başparmaklarımız o uçlu kalemleri öperdi. Gel zaman git zaman teknoloji ilerledi. Aynı başparmaklar önce uzaktan kumandalar, sonra ebeveynlerden vakit bulursak oynayabildiğimiz tetris, daha sonra joystick’ler, klavyeler şimdilerde ise daha da hızlanarak akıllı telefon ve tabletlerle aşk yaşar oldu. Böyle düşündüğünüzde, bir kuşağı tanımlayan ‘başparmak çocuklar’ lafı size de çok yerinde gelmiyor mu? Tüm dünyada ‘başparmak çocuklar’ olarak adlandırılan bu kuşak, her nevi oyunu ve teknolojiyi iki başparmağının ucunda bulunduran, oyun konsollarına adanmış bir zamandan hiç arta kalmadığı için arkadaşsız, kitapsız, temelsiz bir yaşam kuran yeni kuşaktan başkası değil. Çocukların Yalvaç Abi’si, çocuk yazınının usta kalemi Yalvaç Ural, yeni deneme kitabı ‘Başparmak Çocuklar’da üretmeden tüketen bu yeni nesli anlatıyor işte. Yanı sıra, teknolojinin şekillendirdiği yeni çocuklara ayak uydurmaya çalışırken fark etmeksizin kendileri de dönüşen anne babalara da değiniyor. Bir yandan birilerinin düşünmeyen nesiller yetiştirmek istediğinin altını çizerken, bütün kültürel altyapı boşluklarını da işaret ediyor. Üstelik bunu öyle “nerede eski çocuklar, çocukluklar…” gibi beylik laflar ederek, bilgiçlik taslayarak yapmıyor. Kuşaklardan kuşaklara aktarılan ünlü masallara ve içinde kaybolduğumuz o ünlü romanlara inanmayan bu yeni çocuğun dünyasını yine çocuk edebiyatı çerçevesinde anlatıyor. Yani aslında çok iyi yazılmış bir günümüz masalı ‘Başparmak Çocuklar’. Hem küçüklere hem de büyüklere yönelik. Kuşak farklılıklarını çocuk edebiyatının usta kalemi tarafından göz önüne sermesi bakımından da ayrıca önemli.