‘Senin gibi’ olmak için bir deneme
Güncelleme Tarihi:
Bahar Yörükoğlu, ‘Belki de senin gibi olmak istiyorum’ başlıklı sergisiyle doğa içindeki varlığını hissettirmenin yolunun illaki baskın olmaktan geçmediğini anlatıyor.
Bir anlığına durup kendinize dışarıdan baktığınızda, hayat hikâyenize mesafe aldığınızda ironiye başvurmak kaçınılmaz mı? Eğer öyleyse ironi, akla ilk geldiği anlamıyla mı gerçekleşmek durumunda? Yoksa mesafe almanın, durum değerlendirmenin farklı yöntemleri bulunabilir mi? Bahar Yürükoğlu’nun, küratörlüğünü Gökcan Demirkazık’ın yaptığı kişisel sergisi ‘Belki de senin gibi olmak istiyorum’ bu yöntemleri araştırıyor. İnsanın doğayla ilişkisinde öngördüğü hiyerarşik yapı, Yürükoğlu’nun işlerinde yerini başka bir hisse bırakıyor.
Galerinin girişinde yer alan ‘Tersyüz’de siyah-beyaz bir orman manzarasının üzerine yerleştirilmiş mavi üçgen, serginin geri kalanındaki ayrıntılara bakmak için açılmış bir pencere gibi.
İPUÇLARI BARINDIRIYOR
Tırnakları masmavi ojeyle boyalı bir elin bitkiyle teması (İsimsiz), kendini bırakmış kadın model (Tutulma), yine bir orman manzarasının içinde kaybolmayı reddeden pembe balonlar (Orman Partisi) Yürükoğlu’nun çevresiyle kurmak istediği ilişki türünün ipuçlarını barındırıyor. Sanatçının hedefinde ne etrafıyla bir olmak, ne de hâkim bir rol oynamak var. ‘Belki de senin gibi olmak istiyorum’ doğa içindeki varlığını hissettirmenin yolunun illaki baskın olmaktan geçmesi gerekmediğini gösteriyor.