Nuri Harun Ateş :Sevgilinden mi ayrıldın, sağlık olsun

Nuri Harun Ateş nihayet ilk albümünü çıkardı. Kaç zamandır Garaj İstanbul’da devam eden ve tamamiyle sanatçının şahsına münhasır türde bir gösteri olan ‘Kafası Karışık Kontrtenor’ ile aynı ismi taşıyan albüm, çocukluğundan beri sahnede olmak ve şarkı söylemek dışında hiçbir şey hayal etmemiş bir yeteneğin, renkli mi renkli, tutarlı mı tutarlı bir ilk albümü.

Ateş doğuştan yetenekli; renkten renge dönüştürebildiği bir sesi, kılıktan kılığa sokabildiği bir vokal kabiliyeti var. Bu da istediği şarkıyı, istediği biçimde söyleyebileceği, yorumlayabileceği, hatta oynayabileceği anlamına geliyor.

BİR ŞAHİN VE BİR GARİP SERÇE

Oynamak derken de lafın gelişi değil. Zaten sahne tecrübesi tiyatro ile başlıyor, Mustafa ve Övül Avkıran’ın cömert destekleri ile. Başarıyla birlikte de çokça alkış, kapalı gişe geceler ve çokça hayran.

Albümün dikkat çeken ilk özelliği repertuvarının çok çeşitliliği, çokrenkliliği. Besteler de var, popun geçmişinden bizzat sanatçı tarafından seçilmiş ve büyük bir kısmı gösterisi sırasında zaten uzun bir süredir seslendirilmekte olduğu şarkılar.

Sony&Cher’in (Ajda Pekkan ve Cem Karaca’nın da ayrı sözlerle söylediği) ‘Bang Bang’i, Güneri Tecer versiyonuyla, ‘Dan Dan’ haliyle söylenmiş ve albüm bununla açılıyor. Zengin ve iddialı ama iddiasını da yüklenebilen bir açılış bu. Tanju Okan’dan ‘Şerefe’, Sevim Tuna’dan ‘Bağdat Yolu’ dahil olmak üzere, cover’lar, tabiri caizse, bütün bir popüler müzik tarihimiz silkelenerek seçilmiş.

Yeni şarkılar da öyle. Hepsi, laf ya da çeşit olsun diye değil, tabloyu tamamlamak, manzarayı netleştirmek için albüme dahil edilmiş.

“Bugün sokakta kimse tanımadı anne... Herkes korktu benden, dalları kopmuş bu bedenden... Küçük bir kızdım ben, uyurken makyaj yapan, yüksek topuklarla aynada kendini büyüten.” Bu cümleler ‘Makyaj’ adlı şarkıdan; şarkının sözleri Çağlar Yerlikaya’nın. Harun Ateş’in böyle bir ideali de var. Cinsiyet ayrımcılığını gözlere sokmak, ezbere biçilmiş cinsiyet rollerini başlarda paralamak.

Hem hicazkâr hem mastika
Hüsn-ü Avare, Hüsnü Şenlendirici, Sony (4/5)

Enstrümanına hâkim Hüsnü Şenlendirici’nin yeni albümü, bu müzisyenimizin hangi türden, hangi şarkıyı seçerse seçsin, hiç fark etmediğini gösteriyor bir kere daha. Fark etmiyor ve gönül düşürdüğü şarkıları resmen baştan yaratıyor. Yaptığı, daha evvel yapılmış bir şarkıyı olduğu gibi kopyalamak değil; şarkının ruhunu ve duygusunu klarneti üzerinden aktarmak, bunu yaparken de kendi ruhunu katarak yeniden kurgulamaktır. Her seferinde başardı bunu. Yine başarıyor. Bu albümünde farklı olan, şarkı söylemeyi de denemiş olması. Kendi bestesi (ki az da olsa ‘Eski Dostlar’ şarkısına meylediyor) ‘Serçe’deki vokali, arabeskin saygı gördüğü o 70’li yılların izinde.