İrem Derici: Okulda iğrenç bir çocuktum

Bahsedildiğiniz kadar ‘deli’ misiniz?
- Babam bana bu yola girerken “Sürekli disiplin kurullarından uzaklaştırma alan ve bize kök söktüren İrem olarak kal. Bozma kendini. Ya âşık olsunlar ya nefret etsinler” dedi. Gerçekten öyle oldu. Bugüne kadar tanıştığım herkes ya benden nefret ediyor ya da aşırı seviyor.

Peki devreler hangi noktada yandı?
- Beş yaşımdayken yandı. Annem ve babam ayrılık döneminde kafayı kırdı. O zamanlara ait evde küçük kardeşimin bir kavga unsuru olarak havalarda uçtuğunu hatırlıyorum. Benim devreler de o sırada gitti. Okulda iğrenç bir çocuktum. İlkokul hocamdan Allah’ın her günü dayak yerdim.

Evlilik kurumuna inanmıyordunuz ama kısa süre önce evlendiniz... Aşk çarptı mı?
- İnanmıyordum. Çocuk dendiğinde titremeler geliyordu. Bak şimdilerde çok moda bir laf var. O benim icadımdır. Twitter’a yazmıştım: “Ruh eşi denilen şey çok sıkıcı, bana bir suç ortağı lazım.” Bizimki o hikâye. Düşün şimdi aralık ayı gibi işler biraz hafifliyor acaba çocuk yapsam mı diyorum.

Pop müzikte prensesler ve kraliçeler var. Siz neredesiniz?
- Sanki kraliyette yaşıyoruz. Türkiye Cumhuriyeti’nin şarkıcılarıyız. İlla bir şey söylemem gerekiyorsa ben fena şarkı söylemeyen bir kızım. Hadi en fazla kralı eğlendiren şaklaban olabilirim.

Yine bir single çıkardınız. Sizden hiç albüm gelmeyecek mi?
- Single’lar güzel gidiyor. Ben aptal mıyım, neden albüm yapayım? Hem boşuna para pul gidecek. Hem 10 şarkı yapacağım yarısı boynu bükük kalacak. Bu yüzden ölene kadar albüm yapmayacağım.

Sırrınız bu mu yani?
- Sır iyi şarkı. Ne donla klip çektim, ne de bir taraflarımı açıp dekolte poz verdim. Aslında başa sararsak; popçu olma yolunda koşmaya çalışırken 10 şarkılık bir albüm yapmak istiyordum.

Kendimi seksi buluyorum. Ama güzel olduğumu düşünmüyorum. Berlin Duvarı gibi burnum, üç oda bir salon ağzım var. Gözlerim birbirine yakın. Yine de yüz kere daha dünyaya gelsem, bu fizikle gelmek isterim. Çünkü tipim hafızaya kazınıyor.