Gökyüzünde ‘köksüz’ gezen genç ruhlar!

Mısırlı bir pilot; Khaled. Onun İstanbullu eşi; Bahar. Onun New York’ta okuyan kardeşi; Barış. Kurtuluş’ta bir daire. İki sene öncedeyiz, isyanın patladığı günlerde. 31 Mayıs gecesi... Khaled, Bahar ve Barış üç ‘köksüz ruh’. Ait oldukları gökyüzü hangi sınırlar dahilinde? Önce Mısır’da sonra İstanbul’da patlayan ayaklanma, New York’ta peşinden koşulan hayaller, tutunma çabası, o berbat ‘Şu hayatta neyi başarabildim ki’ sıkıntısı... Khaled, Bahar ve Barış’ın kafalarındaki çekmeceler nelerle dolu? Dışarıdaki isyan onlara nasıl temas ediyor? Ön planda; Kurtuluş’ta 31 Mayıs’ı yaşarken geri dönüşlerle Tahrir Meydanı’na, Kahire’nin Maadi semtine, New York’taki öğrenci evlerine gidiyoruz. Bu üçlünün arzuları, gündeme bakışları, korkuları üzerinden temeline ‘aidiyet’ kavramını koyan bir oyun izliyoruz.

‘İstenmeyen’ berrak bir zihnin (aslında iki: Ceren Ercan ve Gülce Uğurlu) ürünü. Arap Baharı ve Gezi’yi kesiştirmesiyle, karakterlerinin belirsizlikle ilgili yaşadığı çatışmayı yansıtışıyla, diyalog-monolog sahnelerinde iyi bir akış sağlamasıyla, günümüz insanının köksüzlük hissini yansıtmasıyla ilgiyi hak eden bir iş. Aslı Ersüzer’in sahne tasarımı ayrıca ilgi çekiyor; platformun bölmelerindeki koliler sahne geçişleri için işlevsel bir çözüm yaratmış. Dekorun asıl becerisiyse metinle dramaturjik bütünlük sağlamasında. Bedir Bedir’in (Khaled) Arap aksanlı Türkçesi nefis, Gülce Uğurlu’nun tedirgin Bahar’ı, Deniz Celiloğlu’nun şımarık Barış’ı tatmin edici performanslar... Oyunun bir eksiği varsa o da tek kadın karakter Bahar’ın hayatta ne yapmak istediğini tam açık edememesi.
Belirsizlik çağına mensup her birimizi bir yerinden yakalayacaktır ‘İstenmeyen’. 8 Haziran’da yapacak daha iyi bir işiniz yoksa kaçırmayın.