Gerçek Carrie Bradshaw: Huzurlarınızda Candace Bushnell

Son romanınız ‘Monica’yı Öldürmek’, bir roman yazarı ve onun yarattığı, dünya çapında şöhrete kavuşmuş karakter Monica hakkında. Monica’nın dizileri, filmleri çekiliyor; şöhreti yazarının kontrolünden çıkıyor. Biraz ‘tanıdık’ değil mi?
Hiç değil. Kitabın tamamını okuyunca daha da net fark ediliyor Monica ile Carrie’nin nasıl da benzemediği. Monica, absürtlük derecesinde sürreal, neredeyse karton bir karakter. Bir Kim Kardashian tipi vardı kafamda yazarken.

Yine de ‘otobiyografik roman’ yorumları, ‘Carrie’yi öldürdü’ başlıkları sürpriz olmamalı.
Sadece komik bulacaklarını düşündüm. Çünkü Monica’nın her hareketi çok abartılı. 

ADAMLA DEĞİL FOTOĞRAFIYLA FLÖRT EDİYORSUN

Sarah Jessica Parker son derece sakin, cici, kendi halinde, neredeyse hiç bekâr olmamış biri.
Belki de daha netleştirmeliydim. 

Bir de şöyle deneyelim: Tıpkı kitaptaki gibi, karakteriniz Carrie’nin büyük şöhretinden rahatsız oldunuz mu? Bradshaw’ı kendi ellerinizle öldürmek hiç aklınızdan geçti mi?
O zaman kendimi de öldürmem gerekirdi. Hiç o kadar delirmedim.

Yeni çıkmış uyduruk bir romantik komedi filminde, bekâr kızlardan biri diğerine dert yanıyor: “Sex and The City bize yalan söyledi. Yıllar boyunca bekârlığı, kadın gücünü ve arkadaşlığını övüp durdular. Sonra da hepsi evlenip çoluk çocuğa karıştı.”
Bu hayal kırıklığını çok iyi anlıyorum. Fakat işin aslı şu: Dizinin hit olacağını kimse bilmiyordu. İlk iki sezona kadar her şey kitabına uygun, olması gerektiği gibiydi. İkinci sezon sonunda Carrie ile Mr. Big ayrıldığında “Dizi de böylece bitti” diye düşündüm. Fakat, seyirci Mr. Big’i o kadar çok sevdi ki, ekip karakteri geri getirmek zorunda kaldı. Başka bir hikâyeye dönüştü. 

Reyting kaygısı, hayran beklentisi olmasa hakiki ‘son’ nasıl olurdu?
Şimdi de o kısmı anlatacağım: 50’lerinde yeni boşanmış, yeni bekâr kadınların hikâyesi. 2016’da 30’larını yaşayan şehirli bekâr kadını anlatmanın esprisi yok. Sıradanlaştı, normalleşti. Hikâye, orta yaş kadınlarında.

Size bakıyorum: 57 yaşındasınız. 8 yıllık eşinizden yeni ayrıldınız. New York’ta bekâr hayatınıza döndünüz...
Boşanmak, insanın hayatta başına gelebilecek en kötü durumlardan. Kendini başarısız hissediyorsun. Kimse bir gün boşanacağını düşünerek evlenmiyor. Boşanma sonrası hayat daha farklı. Daha sık sokağa çalışmaya başladım. Tuhaf olan şu: Boşandıktan sonra bir gün uyanıyorsun ve etrafındaki herkes yaşlanmış!

‘Bekâr yaşam’ sahasına tekrar döndünüz. Neler değişmiş?
Neredeyse her şey. 90’larda bekâr olmak daha ‘sosyal’ bir durumdu. Daha sık sokağa çıkardın, değişik insanlarla tanışırdın. Şimdi Tinder çağındayız. Kurallar çok başka. İş bir noktaya varmayacaksa kimsenin ‘bir içkilik’ zamanını bile şansa bırakmaya tahammülü yok. Her şey çok çabuk olmak zorunda. 90’larda sokakta yaşadığın o ilk tanışma, ilk kıvranma evresini şimdi evde tek başına, telefon ekranına bakarak yaşıyorsun. Bir fotoğrafla flört ediyorsun. Belki de bu yüzden hayal kırıklığı daha çok. 

50’leri tadını çıkara çıkara yaşayabiliyor musunuz? Yoksa ‘Genç görünme/yaşama şart’ diyenlerden misiniz?
Vücuduna tabii ki bakmalı, düzenli spor yapmalı ve iyi beslenmelisin. Fakat bundan ötesi gereksiz bir stres, sıkıntı. Hadi, yüzünü gerdirdin diyelim. Gıdını ne yapacaksın? Ellerin ne olacak? Bunun sonu yok. 

ORTA YAŞ KADININDAKİ ÖZGÜVEN, 20’LİK KIZDA YOK

Bunları, ‘orta yaş’ öğretileri olarak mı okumalı?
İnsan, hayattan ne istediğini ve gerçekte nasıl biri olduğunu ancak 50’sinden sonra anlıyor. O zaman da büyük bir rahatlama yaşıyor.

Hayat, asıl 50’de başlıyor yani..
Kesinlikle. “Malzeme bu” diyorsun. Kendinle barışıyorsun. Sürekli kendine bir şeyleri ispatlamaya çalışmaktan vazgeçiyorsun. 20’lerinde taş gibi bir vücuda sahip bir kadında bile olmayan bir özgüven çöküyor üzerine. 

50’ler başka neler öğretti?
30’larda çok önem verdiğin şeylerin o kadar da mühim olmadığını...

Mesela?
Kullandığın çanta, giydiğin ayakkabı, nasıl göründüğün... Tüm bunlar hikâye. Aslolan ruhunu beslemek.

HAYATTA HERKES BİR KERE DE OLSA HER ŞEYİ YAKIP SIFIRDAN BAŞLAMAYI DENEMELİ

Diyelim ki ‘Monica’yı Öldürmek’ kitabının sizin yaşadıklarınızla uzaktan yakından alakası yok. Nereden aklınız esti peki?
İnsana 50’sinden sonra tuhaf bir farkındalık, hafif bir bıkkınlık geliyor. Sanki bin yıldır aynı hayatı sürüyorsun, aynı şeyleri yapıyorsun ve çok acilen bu döngüyü kırman gerekiyor.

‘Orta yaş’ krizi yani...
Öyle de denebilir. Kendini yeniden yaratmak, her şeyi geride bırakmak, taze başlangıç yapma fikri ilgimi çekti. Hayatta herkes bir kere de olsa her şeyi yakıp sıfırdan başlamayı denemeli. İnsanların özellikle şimdi böyle bir hikâyeye ihtiyacı olduğunu düşündüm.

MONİCA’YI ÖLDÜRMEK HAKKINDA...

Yazar Pandy, şeftalirengi teni, düğme gibi burnu ve benzersiz karizmasıyla tüm dünyayı büyüleyen Monica’yı yaratırken (Monica: Bir Kızın Kız Olma Rehberi’nin kahramanı, halihazırda üç kitabı, dört filmi olan Monica) işlerin bu kadar çığırından çıkacağını tahmin edemezdi. Pandy yine de dişini tırnağına takıp çalıştı ve artık dünyayı peşinden sürükleyen bir yazardı. Manhattan’ın göbeğinde havuz partileri, süper matrak kız arkadaşlar ve ardında onlarca pembe şampanya leşiyle gününü gün ediyor. Galiba Pandy için tek çare Monica’yı öldürmek. Onunla birlikte kendisi ölmek zorunda kalsa bile!

Monica’yı Öldürmek
Candace Bushnell
Artemis Yayınları