Feridun Düzağaç ile efkâra devam
Güncelleme Tarihi:
Feridun Düzağaç kariyerinin 7’nci albümü “Başka”da her zamanki gibi şiirlerini müzikle seslendiriyor. Ben onun yaptığı işi hep bu şekilde yorumladım. Zira onunki bir müzisyenlikten ziyade dertlerini anlatma şairliği. Sadece bunu hüzünlü bir müzikle destekliyor, o kadar.
“Başka”, nakaratı dillere dolanacak kadar yakalayıcı olan ve şu sıralar radyolarda sık sık duyma olasılığınızın yüksek olduğu ‘Biçare’ ile başlıyor. (Şarkının albümdeki diğer versiyonu daha gitarlı, o da fena değil.) Ardından gelen ‘Olmaz’ albümün en iyilerinden. Ahenkli bir melankoli. ‘Kül’ün “demli versiyonu”nda meyhaneye giriyoruz, efkâr dozu artıyor. (Aynı şarkının normal versiyonunda da his farklı değil.) Yaya destekli ‘Olmasaydın’ albümün müzikal açıdan en iddialı işi. Düzağaç’ın vokalleri en çok bu şarkıda müzikle bütünleşiyor, sonuç “acılı Türkçe rock standartları” açısından gayet iyi. Sözler tabii yine kaybetmişlik, mahvolmuş falan... Acı, daha çok acı... ‘Sorma’ da albümdeki favorilerimden. Hüzünlü sözlere inat bu sefer eğlenceli bir bestesi ve altyapısı var şarkının. ‘Ah O His’ albümün en “olmasa da olurmuş” işi. Ardından gelen ‘Fer’ ise albümün sound olarak en zengin işi. Sonuç olarak yine bol efkârlı Feridun Düzağaç şiirleri bekliyor dinleyicileri. Benim sevebileceğim bir tarz değil pek ama FD kendi tarzı içinde tutarlı devam ediyor. Onu sevenler, bu albümü de sevecekler.
