Elâlemi umursamadan çalıyorlar: Rubato

Rubato; bir parçayı icra ederken daha ‘esnek’ davranmak; en basit anlatımıyla bir nota için yazılmış belirli bir süre varken diğer notaların süresinden özgürce çalmak anlamına geliyor müzikte.

İki yıllık ara verip ‘Bir’ adlı ilk albümlerinin ardından ‘İki’yi çıkaran Rubato adlı grubun durumu ise şöyle: Neden Rubato? Kafalarındaki kalıpları kırıp müziğe dair bildiklerini esneterek, hatta “elâlem ne der” umursamadan, içlerinden geleni yapmaları nedeniyle muhtemelen. 

 

Rubato, İki, Sony Müzik Türkiye, 5 üzerinden 3 yıldız 

İyi mi olmuş, kötü mü olmuş, buna piyasa karar verecek. Çünkü Rubato, Özer Arkun, Fatih Ahıskalı, Göksun Çavdar, Eralp Güngör gibi iyi müzisyenlerden oluşuyor ve bu bir tercih meselesi. İlk albümde ‘oyunu kurallarına göre oynama’ konusunda biraz daha tedirgin görünen Rubato’nun; ‘İki’de daha ticari düşündüğü ortada. Enstrümantal parçalarının kenar süsü kıvamına geldiği, albümün tamamına belirgin bir arabesk ruh ve vokalin hâkim olduğu, hatta bununla birlikte düzenlemelerin de mümkün mertebe basit kurgulandığı bir albüm ‘İki’. İşin müzik boyutu belki müzisyenler arasında farklı bir terminolojiyle tartışılabilir; orada kaç ‘yıldız’ alır bilemem. Ancak albüm bu yaklaşımıyla tüketici nezdinde daha alternatif ve daha rafine bir ‘meyhanedeyiz’ albümü olarak algılanmanın ötesine geçemiyor ve zaten bu nedenle de ticari şansı var.

İşin içine ‘Yıkılmışım Ben’, ‘Efkârlıyım’, ‘Kaç Kadeh Kırıldı’, ‘Beter’, ‘Yağmurlar’, ‘Senden Vazgeçmem’ gibi damardan yakalayan parçalar; Sezen Aksu, Şebnem Ferah, Müslüm Gürses gibi isimler hatta ‘Başka Şarkı’da Sıla düetinin girmesi ticari etkisini iyice artıracaktır.

Ben sadece; müzisyenliklerini yakından görmek için Rubato’yu canlı izlemenizi öneririm.