Bu sözler Emre Altuğ'a yakışmadı

İkisi remix olmak üzere beş şarkılık bir single (ya da EP) ile işe kaldığı yerden devam ediyor Emre Altuğ. 90’lı kuşağa çok geç dahil olan şarkıcı, ilk günlerinden itibaren, dönemdaşlarının bir kısmından daha iyi olan sesi ve derli toplu vokali ile dikkati çekti.

90’lar bitmek üzereyken, piyasa üzerindeki büyük etkisi zayıflamış olmakla birlikte bir şekilde hâlâ süren Sezen Aksu’nun da (en azından etrafındaki kadro vasıtasıyla) destek verdiği ilk albüm ‘İbret-i Âlem’, özellikle Erkin Koray şarkısı ‘Şaşkın’ ile dikkatleri çekti. Ardından da diğer şarkılarıyla.

 

2000’lere girilirken, herkesten daha ümitliydi Altuğ. Yeniydi, dikkatleri çekmişti ve diğerleri gibi henüz tekrara düşme bahtsızlığını yaşamamıştı. Her albümle de yerini biraz daha sağlama aldı, içinde olduğumuz zamanlara kadar gelmeyi başardı. Son yirmi yılın erkek vokalistleri arasında, hatırı sayılır bir yer edindiğini de söylemek mümkün.

Ama bu, Emre Altuğ’un yirmi yıla yaklaşmakta olan kariyerinde bir tuhaflık yok, anlamına da gelmiyor. Bu kadar uzun süren bir kariyerde çok sayıda hit olmalıydı. Altuğ dendiğinde, herkes beş-on şarkıyı anında (ya da düşünmeden) sıralamalı, bunların da (en azından) bir kısmını mırıldanabilmeliydi. Ama durum(u) böyle değil.

KAZA VE TUTANAK

Bunun en önde gelen sebebi, şarkıcının geri kalan herkesten ayrışamamış, farklı bir tür ya da yol seçememiş olmasıdır. Şarkıları, herkesin söylediği ya da söyleyebileceği şarkılardı. Fark yaratamamıştı, mesele buydu.

Yeni şarkılarında da durum aynı. Üç yeni şarkının üçü de Altuğ’un hanesine yeni ve iyi şeyler yazdıramayacak. ‘Dokunduğun Gibi’ ve ‘Çok Ayıp’ fena olmamakla birlikte, kariyeri yirmi yıla yaklaşmakta olan bir şarkıcıya fazladan bir şey katabilecek şarkılar değiller.

 

 

Ve eğer katabilseydiler de bu katkı, single’a adını veren ‘Çıta’ ile sıfırlanacaktı zaten. İrfan Özata’nın makul sayılabilecek şarkısı, ne yazık ki Yazgın Kaçak’ın sözleriyle bir tuhaflık abidesine çevrilmiş.

 

Çıta , Emre Altuğ  , 2/5 

Aşkın gel-gitlerini haykıran şarkı, “Genç kuşak böyle işte” deyip de geçilemeyecek kadar (aşkın tarifine sığmaması gereken) üstten bakan dizelerle örülmüş. “Aşktaki çıtan benimle yükselmişken, doğal düşme korkusu yaşaman” diyor mesela. Eşitlik üzerine kurulması, öyle başlamamışsa bile öyle sürmesi gereken aşkta, taraflardan biri üstte ve çıtayı yükseltiyor, diğer zavallı da alttan yükselmiş ve düşme korkusu yaşıyor. Hem de ‘doğal’ olarak. Böyle dile getirilmiş bir aşktan köy olmaz. Henüz yeni çıkmış genç birileri söylese belki hoş görülebilecek bu şarkılardan da kasaba.