Bir kitap hayatınızı değiştirir ama bir kedi daha fazla değiştirir

Misafirlerden nefret ediyorum. Herkes beni eline alıp güç bela yalayarak tüylerime sindirip özene bezene koruduğum muhteşem kokumu berbat ediyor. Üstelik onların alışık olmadığım kokularını üstümden çıkarmak saatlerimi alıyor. Öpen mi ararsın, tüylerimi ters yönde okşayan mı, beni maymun gibi oynatmaya çalışanlar ve daha niceleri. Adımı öğrenmek isteyenlere ise sinir oluyorum, nesin sen, nüfus memuru falan mısın? Öğrendiklerindeyse ilk tepkileri adımla beni çağırmak oluyor. Dönüp bakmıyorum bile. İsmini öğrenememiş bir zayıf akıllı olduğumu düşünmelerinden sinsice bir zevk alıyorum.”

Eğer kedi ebeveyniyseniz bazı durumları ezbere bilirsiniz. Evet, kendisinin de anlattığı gibi sürekli ilgi odağı olmaktan hoşlanmazlar; ancak canları isterse onları sevebilirsiniz. Evet, asiller. Ama bir o kadar da eğlence düşkünü. Yemek yapmak için mutfağa girersiniz, soğanı, patatesi müthiş bir zevkle yere yuvarlarlar. Almak için eğilirsiniz, bu sefer sırtınıza atlarlar. Gece oldu, şöyle iyi bir uyku çekeceksiniz... Bunu yapabileceğinizden emin misiniz? Gelip üstünüze atlayacak, yüzünüzü yalayacak, kısaca onunla oyun oynamanızı isteyecektir. Peki, ya o esnada içinden “Uyanmazsan gider koltukları, perdeleri cırmalarım ha!” diye geçiriyorsa?

Âşık Kedi, Özlem Anar, Çınar Yayınları, 188 sf. / 15 TL.

YAZIK ASLINDA İYİ ADAMDI BE!

Özlem Anar, ikinci romanı ‘Âşık Kedi’de alışık olmadığımız bir şey yaptı; bu sefer kedimize, bizi anlattırdı. Annesi tarafından sahiplenildiğinde hayatının aşkını bulduğundan emin olan Kopil, romanda bize, her an bir arabanın altında kalmanın ya da tekme yemenin başlarına çok sık gelen şeyler olduğunu; tüm bunları atlatsalar bile mikroplara ve kışa karşı koymalarının çok zor olduğunu anlatıyor ilk iş. Birçoklarının ne yazık ki yeterince güçlü olmadığı için bir köşede ölüp gittiğini de... Kopil, başlarda körkütük âşık olduğu annesini paylaşmak istemediği için babası İhsan Oktay Anar’la (Yazarın yazar eşi) pek az ‘görüşüyor’ ama neyse ki sonralarda bağrına basıyor. Oyun oynamayı seviyor, demiştik. O halde bir anısını kendisinden dinleyelim: “Bir keresinde evimize babamın arkadaşlarından ciddi duruşlu bir yazar gelmişti. Başımı öyle bir okşadı ki sanırsın lütfetmiş. Ben de onu madara etmek için olmadık şaklabanlıklar yapmaya başladım. Birkaç numara yaptıktan sonra koskoca adamı yerinden kaldırmayı başardım. Bir süre sonra da birlikte saklambaç oynamaya başladık. Adam kafasını duvarın arkasından bir gösterip bir saklıyor. Karşımda düştüğü durumun farkında değil. Ben de bunun tadını sonuna kadar çıkarıyorum. Niyetim onu koşturtup evdekilere de rezil etmek. Birkaç sıçrama hareketiyle dizlerine balerin gibi atlayıp ardından son hızla kaçıyorum. Bu hareketime daha fazla dayanamıyor ve koridora doğru seğirtiyor ama aksi gibi o sırada salonda bıraktığı telefonu çalıyor. Babamdan özür dileyerek telefonu açıyor ve kısa bir görüşmeden sonra da eski ciddi haline bürünüyor. Yazık aslında iyi adamdı be.”

AMACI SİZİ TERBİYE ETMEK DEĞİLDİR!

‘Âşık Kedi’, kedilerin neden çiş ve kakalarının üstünü örttüklerini, veterinere götürüldüğünde nasıl ölümcül bir aslana dönüştüklerini, gecenin sessizliğinde “Tak tak tak!” seslerini çıkarmaktan nasıl zevk aldıklarını da anlatıyor. Ama romanı okurken, elinize birkaç peçete alsanız iyi olur; çünkü mutlaka lazım olacak. Özellikle de kederin yalnızca insanlara özgü duygular olmadığı, terk edilme duygusuyla adeta çöktüklerinden, hiçbir yiyecek ve korunaklı alanın, bu duygunun yıkıcılığını onaramayacağından bahsettiği kısımlarda... ‘Âşık Kedi’, kedisi olanlar için tekrar tekrar okunacak, eğlenceli ama bir o kadar hüzünlü bir başucu kitabı. Ve hâlâ bir kediniz yoksa, Kopil sizin için de birkaç kelam etmiş.

Son sözü, bu olsun: “Bir kedi sizdeki tabuları kırmak için özel bir niyet beslemez. Amacı sizi terbiye etmek filan değildir. O sadece ister, o kadar sabırlı ve direngendir ki sonunda istediğini alır. Bu arada siz de pek çok takıntınızdan ve prensibinizden vazgeçmiş olursunuz. Kılı, tüyü gözünüze bile görünmez. Ne demişler, gülünü seven dikenine katlanır. Bir kitap okumak kesinlikle hayatınızı değiştirir ama bir kedi almak daha da fazla değiştirir.”

HOŞÇA KAL KOPİL

Özlem Anar ve İhsan Oktay Anar’ın kedisi Kopil, ne yazık ki bu kitabın yayımından kısa süre sonra, zambak çiçeği yiyerek zehirlendi ve öldü. Özlem Anar’ı aradığımızda çok üzgündü. Kısa süre sonra evlerine yeni bir bebek kedi aldılar. Adını da ‘Âşık’ koydular.