50 yıl sonra ilk sergi
Güncelleme Tarihi:
Türkiye sanatının gözden uzak kalmış özgün isimlerinden, Nüzhet Balcıoğlu. 50 yıllık sanatını yansıtan ‘O günlerden kalanlar’ adlı ilk ve belki de son heykel sergisi, bugün MSÜ Osman Hamdi Bey Salonu’nda açılıyor.
1944 doğumlu Nüzhet Balcıoğlu, orta ve lise öğrenimini Alman Lisesi ve Nişantaşı Kız Lisesi’nde bitirdi. 1966’da Güzel Sanatlar Akademisi’nin (MSÜ) Heykel Bölümü’nü birincilikle kazandı. Şadi Çalık, Ali Teoman Germaner ve Zühtü Müridoğlu atölyelerinde çalıştı. Yüksek Heykeltıraş diploması aldı. Eyüp Mezarlığı’nda mezar taşlarını inceledi. Ortaköy ve Asmalımescit’teki atölyelerinde sadece Marmara mermeri, Afyon mermeri ve granit yonttu. Taş yontma yolculuğunun eserlerini ‘İlkeller, Boynu Bükükler ve Acuzeler’ olarak adlandırıyor.
ÇAMUR OYUNCAKTAN TAŞ YONTMAYA
Balcıoğlu heykel sanatına ilgisini ve eğitim sürecini şöyle anlattı: “Çocukluğumda mahallemizin masalsı günlerinde kız kardeşlerimle evcilik oynarken ben çamurdan kanepe, koltuk, sandalye, tencere, tabak yapardım. Yağmur sonrası çeşme dibinden taşıdığım ıslak topraklarla. Kardeşimin oyuncak evi bu malzemelerle döşenirdi. Sonra çamurdan heykeller yapmaya başladım. Sadi Çalık, Ali Teoman Germaner ve Zühtü Müridoğlu atölyelerinde çalıştım. Anatomi hocamız Nusret Suma’nın öğretileri benim için çok önemliydi.
AKIL HASTANESİNDEN PORTRELER
“Desenimin çok kuvvetli olmasını isterdim. Zeki Faik İzer’in desen derslerine katıldım. Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ne gider, hastalarla söyleşir, izin verirlerse portrelerini çizerdim. Heykeli bütün görmeyi ve yontmayı bana öğreten hocalarım Hadi Bara ve Kuzgun Acar’ın emeklerini unutamam.
50 YILlIK BEKLEYİŞ
Yontu yolculuğumu taşla sürdürmemin nedeni taşın direncidir. Bir buçuk metre boyunda kadınım. Önce kollarım pazulandı, bursit oldum. Bel ameliyatları geçirdim, fıtıklardan kurtulamadım. ‘Malzemeni değiştir’ dediler, suyun akışı yönünde gidemedim. Kaç kez mermer işletmelerinde atık ararken bekçiler hırsız sandı. Yıllar önce çocuklarım sordu ‘Neden sergi açmıyorsun’ diye. ‘Benim acuzeler satılık değil’ dedim. ‘Sen de sergi aç ama satma’ dediler. ‘İnsan çocukları gibi gördüğü heykelleri sergiler mi?’ dedim. Taştan hiç para kazanmadım. Heykel yontmaya taşla başladım, taşla da bitirdim.”