Kendimi nasıl tarif ederim? Arıza ve patavatsızım

Sevimli demek isterdim... Ama deÄŸilim!Zaten beÄŸendiÄŸim bir oyuncuydu. Yeni buluyordum onu. Farklı buluyordum. Ekranlarda gösterdiÄŸi performanstan etkileniyordum. Ve orada burada ettiÄŸi lafları ÅŸaÅŸkınlıkla okuyordum. BildiÄŸimiz starlara benzemiyordu.Bir ÅŸey vardı bu kadında, tanımlaması zor olan, baÅŸka türlü olan. Sonunda tanıdım. Evet, hakkında bin türlü rivayet dolanıyor. O da zaten bir kısmına itiraz etmiyor. ‘Evden de kaçtım, nezarette de kaldım ama arabesk hale getirmeye, abartmaya gerek yok’ diyor. Tamamen yalan dolan olanlara ise gülüp geçiyor. Allah sizi inandırsın, bu kadın lafını hiç sakınmıyor. Helal olsun. Altına imzamı atacağım pek çok ÅŸey söylüyor. Ama bakmayın, arızayım, patavatsızım filan dediÄŸine. Cahil cesareti deÄŸil onunki. Nurgül YeÅŸilçay’ın bir olgunluÄŸu var. Bir yaÅŸamışlığı var. 27 yaşında ama bir çok ÅŸeyi gerçekten aÅŸmış. Yani bol kepçeden sallamıyor. Evet, pek çok starın prim verdiÄŸi ÅŸeylere prim vermiyor. Çünkü vermemesi gerektiÄŸini öğrenmiÅŸ. Hayat ona öğretmiÅŸ. Öyle acılar yaÅŸamış ki, okuyunca öğreneceksiniz... Artık sadece eÄŸlenmeye ve mutlu olmaya inanıyor. Ama o hiç bir ÅŸeyi ucundan tutamıyor. Bir orta yol yolcusu deÄŸil yani. Sevince dibine kadar seviyor, eÄŸlenince dibine kadar eÄŸleniyor, iÅŸini de öyle yapıyor. Büyük bir aÅŸkla. Daha pek çok baÅŸarıya imza atacağına hiç şüphe yok...Oyunculuk, hayattaki en büyük tutkunuz muydu?- Yok, hayır. Ben ressam olmak istiyordum. 16 yaşında bir adama aşık oldum. Adam tiyatrocuydu. Onu etkilemek için midir nedir, gittim EskiÅŸehir’in sınavlarına girdim. Ä°lk sene neredeyse hiç okula gitmedim. Oyunculukla alakam yoktu yani...Adama ne oldu?- O bitti, gitti. Ama ben konservatuvara girmiÅŸ bulundum. YavaÅŸ yavaÅŸ bu iÅŸi sevdim. Ä°kinci sınıftaydım, dizi oldu: Ä°kinci Bahar.Her konservatuvar öğrencisine ‘Gel bizim dizide oyna’ demiyorlar herhalde! Dizi nasıl oldu?- Eski YeÅŸil’de UÄŸur Yücel’le tanıştım. Onlar da EÅŸkıya’yı çekeceklerdi.‘Merhaba, UÄŸur Bey. Ben Nurgül’ diyen, giriÅŸken tiplerden misiniz?- Alakası yok. Tiyatrocularla bir aradaydık, o geldi. Küt diye ‘EÅŸkıya adında bir film çekeceÄŸiz oynar mısın?’ dedi. Güya ‘cool’ takılıyorum ama heyecandan ölüyorum. Karşındaki adam UÄŸur Yücel düşünsene. ‘Tabii’ dedim. Beni kameraya çektiler ama o iÅŸ olmadı. Ä°kinci Bahar’da beni aradılar. Öyle baÅŸladım. Sonra devam etti...Çenenizdeki iz ne?- Ha o mu? 3 yaÅŸ sendromu.Güzel duruyor o dikiÅŸler...- Ben de beÄŸeniyorum. Çok yaramazmışım. Teneke kesmiÅŸ çenemi. Ben mi gittim tenekeyi buldum, o mu beni buldu hiç hatırlamıyorum! Ama en yakın yere götürmüşler. O da SaÄŸlık Ocağı. Tabii çok uyduruk dikmiÅŸler. Alnımda da baÅŸka bir 3 yaÅŸ hatırası var, görmek ister misin...Nasıl bir aile sizinki?- Memur ailesi. Normal bir aile. Benim de memur ve normal olmamı istediler haliyle: ‘Devlete sırtını daya, paranı al.’ Zaten, onlardan gizli girdim tiyatro sınavlarına. Kazanınca karşı çıktılar. Daha doÄŸrusu periÅŸan oldular! Ä°kna etmeye çalışıyorum: ‘Okulda kalabilirim, hoca olabilirim, Devlet Tiyatrosu’na girebilirim, merak etmeyin artiz olmayacağım!’ Ama ÅŸimdi mutlular. Galiba yani.Nasıl bir çocukluk?- Üç yaşına kadar yaramaz, haylaz. Sonra çok sessiz. 16 yaşına kadar. Hani ‘Bu çocukta bir sorun var. Psikiyatriste mi götürsek?’ dedirtecek kadar. Nitekim öyle de oldu. Okuldaki hocalar, annemle babamı yardım almam gerektiÄŸine inandırmış. Fazla sessizim ya, ne sorunu var acaba? Ben de sinirlendim. Bunu haksız buldum. Ve iyice açıldım...O ne demek?- Tam anlamıyla bir baÅŸ belası oldum demek! Nasıl bir asilik anlatamam. ‘Bakkala gidiyorum’ diye çıkıyorum, evden kaçıyorum. KuÅŸadası’nda barmaid’lik yapıyorum, Bodrum’a arkadaÅŸlarımın yanına gidiyorum, aileme haber vermiyorum. 13 yıl boyunca gıkı çıkmayan kız birden delirdi. Zaptedilemeyen biri haline geldi...Röportaj vermeyi sevmiyorsunuz deÄŸil mi?- E tanımadığım birine hayat hikayemi anlatmak biraz tuhaf geliyor. KonuÅŸan biri de deÄŸilim. Ä°nsanlar konuÅŸmasın, iÅŸ yapsın. Kesmiyor mu cevaplarım seni...Yooo. Olay Ä°zmir’de geçiyor deÄŸil mi? Anne baba ne iÅŸ yapıyor?- Öğretmenler. Ä°kisi de...Fena bir ÅŸey mi insanın annesinin babasının öğretmen olması?- Evet. Didaktizme karşı bir önyargın oluyor. Sana birileri bir ÅŸeyi öğretmen gibi anlatırsa sinir oluyorsun. Bizimkiler bir de ilkokul öğretmeniydi. Evde bile sanki hep sınıftasın. Seni üzmek için yapmıyorlar ama bir kerede anlayacağın bir ÅŸeyi, 40 kere filan söylüyorlar...Kaçıncı çocuksunuz?- Alttan ikinci! DiyeceÄŸim o ki, 2 numara Nurgül YeÅŸilçay üzdü onları. Beni psikiyatristlere götürmek istediler ya, bana güvenmediklerini düşündüm, çok üzüldüm, ‘Bunlara her ÅŸey müstahak!’ dedim.’Her ÅŸeye’ ne demek?- Nezarette yatmak filan...Tabii ben anlamıyorum böyle söyleyince...- Ä°zmir’de sokak tiyatrosu yapmıştık. O zamanlar devrimci ayaklanma üzerine manifestolar yayınlanıyor Ä°zmir’de. Bizimki de gecekondularla ilgili bir oyun. E tabii sonunda bizi nezarethaneye attılar. Bir gece kaldım. Ama aileme söylemedim. Gidip baÅŸkalarının teknelerinde sabahlardım, yine söylemezdim. Bazıları bunları çok arabesk hale getirebiliyor. Matah deÄŸil, trajik hiç deÄŸil ama böyle ÅŸeyler de oldu hayatımda. Çok da abartılacak bir durum yok...Yine de melek yüzlü bir çocuÄŸun annesi babası olarak sizinkiler çok ÅŸaşırmışlardır: ‘Biz nerede yanlış yaptık?’ diye.- Tabii. Annem sürekli aÄŸlıyordu: ‘Sen evden bile çıkmayan bir çocuktun. Sana ne oldu?’ O dönem onları çok üzdüm. Ki sonra, tam iyi çocuk olma yolunda ilerliyordum ki... Annemi kaybettim.ÊO sizin baÅŸarılı ve meÅŸhur halinizi göremedi mi?- Asmalı Konak’ı bile göremedi. Kalp krizinden 10 dakikada gitti. Böyle bir acı yaÅŸadıktan sonra, ÅŸu hayatta neyi fazla ciddiye alabilirsin ki? Benimki sadece acı da deÄŸildi. Annemin ölüm haberine aÄŸlarken, ben aynı anda vicdan azabı da çekiyordum...O an yanında olmadığınız için mi?- Hayır. Ona kötü davrandığım için. Onun istediÄŸi gibi bir kız olamadığım için. Sonradan oldum. Ama ne fayda? O artık yok...AMA DOÄžRU Ä°NSANIM KARDEŞİMKiÅŸiliÄŸiniz pek güven verici deÄŸil. Sizi izleyen biri ÅŸu iki hisse de kapılabilir. 1) Bu kadın beni her an ÅŸaşırtabilir. Acayip sevgi gösterebilir 2) Bu kadın beni her an ÅŸaşırtabilir. Hiç beklemediÄŸim anda bana ihanet de edebilir...- Güven vermediÄŸim doÄŸru. Sevgililerim dahil kimse bana çok güvenmedi. Ancak çok çok iyi tanıyanlar bana güveniyor. Her an her ÅŸeyi yapabilecek bir imajım var, insanlar da haliyle beni öyle algılıyor. Ama bilmedikleri ÅŸu: Ben aslında tutarlıyım. Kendi doÄŸrularım var ve onları söylüyorum. ‘Şu hayatta eÄŸlenmek istiyorum’ diyorum. Temel amacım mutlu olmak yani. Bir kere geliyoruz dünyaya, neden kendimizi kasalım? Ama bu, kendi doÄŸrularımı yok saydığım anlamına gelmiyor. Bir iliÅŸki yaşıyorsam, aldatmam kardeÅŸim! Ama aynı evde de yaÅŸamam, evlenmem de. Åžimdi böyle söyleyince, ‘Aynı evde oturmak istemiyorsa, beni aldatma potansiyeli var’ gibi algılanıyor, oysa hiç alakası yok.Uzun iliÅŸkiler kurabilen biri misiniz?- Ä°ki, üç yıl sürüyor iliÅŸkilerim. Yetmez mi?Yüzünüzdeki ifadede tuhaf bir meydan okuma var: ‘Sakın var olmak için bana güvenme senden acilen sıkılabilirim...’ Yanılıyor muyum?- DoÄŸru. Çünkü bana göre herkes tek başına var olmalı. Türkiye’deki bir sürü insan kendi ayakları üzerinde durmuyor. Hep baÅŸkalarının bilmem nesi olarak varlar. O yüzden de sürekli birilerine yaranıyorlar, yalakalık yapıyorlar. Belki de böyle biri olmadığım için bu ifade var suratımda. Ve bu ifadenin ruhumda da karşılığı var. Evet, ben rahat ve gevÅŸek bir insanım, iÅŸimi de yaparım, gülerim de eÄŸlenirim de ama beni öldürsen kimseye yalakalık yapmam. Kimseyle kötü geçinme derdinde deÄŸilim ama bilmem ne magazin programının sunucusu olmuyorum diye üzerime gelip olmadık yalanlar söylüyorlar: ‘Sen ÅŸusun, sen busun.’ Yine de gidip sunucu olmuyorum. Ne yalakalık yapacağım ne de onların yalanlarıyla yıkılacağım...Kendinizi hangi sıfatlarla tanımlarsınız?- Arıza. Patavatsız. Sevimli diyemeyeceÄŸim... Ä°sterdim ama! Bulamadım baÅŸka sıfat. Ha bir de doÄŸru insan. Arıza, patavatsız olmanın nedeni de bu. DoÄŸru insanım kardeÅŸim! Bir sürü ÅŸeye de gıcığım bu yüzden...Neler onlar?- Aklıma gelen her ÅŸeyi sayayım mı? Tonla var. Güzelim eski binaları yıkıp yerine görgüsüz çirkin ÅŸeyler dikenlere. Kötü oyunculuÄŸa, daha doÄŸrusu, önemsenmeyen oyunculuÄŸa ve bunun matah bir ÅŸeymiÅŸ gibi sunulmasına. Sonra çok konuÅŸanlara. Espri yapıp açıklayanlara. Moda diye her titreyen ve ÅŸiÅŸman kadının yoga yapmasına. Ve bir de yavaÅŸ insanlara. Ben sabah kalkıyorum, röportaj yapıyorum, sonra toplantıya gidiyorum, onun üstüne dizi çekiyorum, dublaja giriyorum. Sonra adamdan sigara istiyorum, paranın üzerini 10 dakikada veriyor. Ben kızmayayım da kim kızsın?AÅžK, SEVGÄ°LÄ°LER VE AYRILIK ÃœZERÄ°NEAÅŸklarınızın sonu nasıl geliyor?- Çünkü sıkılıyorum. BaÅŸta hoÅŸuma giden bir sürü ÅŸey gitgide batmaya baÅŸlıyor. Çok ayıp ama kendimi büyük baÅŸ havyan besliyor gibi hissediyorum. ‘Nasıl kurtulacağım?’ diye düşünüyorum. Ve arıza yaratıyorum. Haliyle, karşımdaki de arıza olmaya baÅŸlıyor. YaÅŸasın! Yan yana durmamızın çok da gerekli olmadığını kabul ediyoruz ve nihayet ayrılıyoruz.Şöyle havalı bir aÅŸk tarifiniz var mı sizin?- Yok. AÅŸk bazen her ÅŸey, yani bütün hayatım. Bazen hiçbir ÅŸey. Åžu an olduÄŸu gibi...Bir erkekte tahammül edemediÄŸiniz ÅŸeyler...- Atıp tutması. Beni hasta eder. Mesela ‘Borges’in bilmem ne kitabını okudun mu?’ diyorsun. ‘Haa evet, okumuÅŸtum’ diyor. Yalan söylediÄŸi o kadar belli ki, suratından akıyor. Halbuki her ÅŸeyi okuması gerekmiyor, niye okumadığını söyleyemiyor? Ben de sinir oluyorum, üzerine gidiyorum: ‘Oradaki karakterin adı neydi?’ Sinirleniyor: ‘Karakterin adını bilmek zorunda mıyım? Okudum iÅŸte!’ Bu ülkede insanlar ‘Bilmiyorum’ deme özürlü. Ben artık ‘Bilmiyorum’ diyebilecek bir adam arıyorum.AyÅŸe Kulin’in oÄŸluyla beraberdiniz. FotoÄŸraflardan gördüğüm kadarıyla yakışıklı bir adam. Ä°ki güzel bir arada olunca, farklı bir iliÅŸki mi oluyor?- Bilmem, ben güzel erkek seviyorum. Yakışıklı olsun istiyorum. Ama eÄŸer sen ondan daha ünlü ve baÅŸarılıysan marazlar oluyor...Ne gibi?- Eskiden çıkmadığı kadar dergilere çıkmak, kapak olmak ve her yerde görünmek istiyor. Ä°ÅŸin fenası ‘İstemem, koy yan cebime’ yapıyor. Öyle bir an geliyor ki, ÅŸaÅŸkınlıkla, karşındakinin assolist olma yolunda ilerlediÄŸini fark ediyorsun.Peki engellemeye çalışmıyor musunuz?- Yok canım, ben kimseye karışmam. Durumu kavradığında kopuyorsun zaten. Sürekli bir annenin ya da bir sevgilinin gölgesinde olmak, insanda bir eziklik yaratıyor. Bunu da ÅŸundan anlatıyorum: Güya ünlü olmayı küçümsüyorlar ama bu yalan, aslında her fırsatı deÄŸerlendiriyorlar. Yan yana çekilmiÅŸ bir fotoÄŸraf için, ‘Sen iyi çıkmışsın. Demek ki, ben baÅŸka türlü durmalıyım, iyi görünmüyorum’ diyebiliyorlar. Herkes star olmak istiyor yani. Şöhret olduktan sonra hayatında ne deÄŸiÅŸti dersen, bunu görebilme kabiliyetim geliÅŸti. Bu yüzden de ileride biriyle beraber olacaksam bari ünlü olsun diyorum. Tüm bunları sindirmiÅŸ olsun...Â