Kanat Atkaya: Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Eylül 14, 2007 00:00
DREAM THEATER
Systematic Chaos
(Roadrunner Records)
SABAH 07.00. Günışığına duyarlı bitkiler gibi uyanmışım. Kabakulak için albüm seçmeye karar veriyorum.
Ellerim, cevabını ancak psikanaliz yöntemleriyle belirleyebileceğimiz bir şekilde Dream Theater albümüne yöneliyor.
"Systematic Chaos"u ilk kez dinlemek için acayip bir zaman belki sabahın körü fakat zar atılıyor bir kere.
Mahalleyi ayaklandırmamak için kulaklık aradım bir süre; sonra da metalik alemin dikkatle takip edilmesi gereken bu güzide topluluğunun yeni albümünü dinlemeye koyuldum.
Dream Theater, dünyada en sadık dinleyicisine sahip progreassive metal topluluğu.
Teknik açıdan mükemmel, her biri ayrıca mühendislik harikası olabilecek albümler yapmış olan ekip harika bir iş çıkartmış.
Dream Theater hayranı nedir bildiğim için kendimi ancak Dream Theater meraklısı olarak nitelendirebilirim.
Dream Theater’ın metalik inceliklerle bezeli, normalde dinlemekten kaçınacağım uzunluktaki şarkıları (10 dakika civarı şarkı beni zorlar, üzgünüm) o kadar iyi geldi ki sabah sabah.
Heavy Metal cephesinden akıllı-uslu bir şey çıkmayacağına dair dandik bir inanış vardır; bu düşünceye sahip cahillere cevaben bu albümü dinletebilirsiniz.
8 şarkılık albümü çok beğendim. Dileyenler ve maddi gücünü toparlayabilenlere bir tavsiyem olacak.
Albümün 5.1 surround kayıtlarını ve hazırlanışını konu alan 90 dakikalık "Chaos In Progress" belgeselini içeren "special edition cd" hakikaten başarılı.
Hayranlarına hayırlı olsun. Kendi adıma da "En beğendiğim Dream Theater albümü bu oldu" diyebilirim.
MARK RONSON
Version
(Sony BMG)
MARK Ronson, Britanya’da umut bağlanan genç müzik adamlarından. Müzik familyasının geniş soyağacında, Foreigner’dan Mick Jones’un üvey oğlu şeklinde boy gösteren Ronson esasen bir dj ve bir prodüktör.
"Version" adlı bu albimde Ronson bilindik toplulukların bilindik şarkılarını, bilindik başka sanatçılar aracılığıyla "bilinmedik şekilde" yorumlamaya çalışıyor.
Açılış parçası Coldplay’in "God Put A Smile Upon Your Face"i. "Nefesliler filan, ooo güzelmiş" diye dinlemeye başladım.
Ancak her geçen parçada, her başarısız "versiyonda" albümden soğudum.
Neredeyse t.A.t.U’dan bile kötü bir The Smiths yorumu var mesela: "Stop Me!"
Amy Winehouse, Robbie Williams, Kasabian gibi havalı katılımcılara sahip albüme "şarkı şarkı" sahip olmak daha iyi bir fikir sanki...
Systematic Chaos
(Roadrunner Records)
SABAH 07.00. Günışığına duyarlı bitkiler gibi uyanmışım. Kabakulak için albüm seçmeye karar veriyorum.
Ellerim, cevabını ancak psikanaliz yöntemleriyle belirleyebileceğimiz bir şekilde Dream Theater albümüne yöneliyor.
"Systematic Chaos"u ilk kez dinlemek için acayip bir zaman belki sabahın körü fakat zar atılıyor bir kere.
Mahalleyi ayaklandırmamak için kulaklık aradım bir süre; sonra da metalik alemin dikkatle takip edilmesi gereken bu güzide topluluğunun yeni albümünü dinlemeye koyuldum.
Dream Theater, dünyada en sadık dinleyicisine sahip progreassive metal topluluğu.
Teknik açıdan mükemmel, her biri ayrıca mühendislik harikası olabilecek albümler yapmış olan ekip harika bir iş çıkartmış.
Dream Theater hayranı nedir bildiğim için kendimi ancak Dream Theater meraklısı olarak nitelendirebilirim.
Dream Theater’ın metalik inceliklerle bezeli, normalde dinlemekten kaçınacağım uzunluktaki şarkıları (10 dakika civarı şarkı beni zorlar, üzgünüm) o kadar iyi geldi ki sabah sabah.
Heavy Metal cephesinden akıllı-uslu bir şey çıkmayacağına dair dandik bir inanış vardır; bu düşünceye sahip cahillere cevaben bu albümü dinletebilirsiniz.
8 şarkılık albümü çok beğendim. Dileyenler ve maddi gücünü toparlayabilenlere bir tavsiyem olacak.
Albümün 5.1 surround kayıtlarını ve hazırlanışını konu alan 90 dakikalık "Chaos In Progress" belgeselini içeren "special edition cd" hakikaten başarılı.
Hayranlarına hayırlı olsun. Kendi adıma da "En beğendiğim Dream Theater albümü bu oldu" diyebilirim.
MARK RONSON
Version
(Sony BMG)
MARK Ronson, Britanya’da umut bağlanan genç müzik adamlarından. Müzik familyasının geniş soyağacında, Foreigner’dan Mick Jones’un üvey oğlu şeklinde boy gösteren Ronson esasen bir dj ve bir prodüktör.
"Version" adlı bu albimde Ronson bilindik toplulukların bilindik şarkılarını, bilindik başka sanatçılar aracılığıyla "bilinmedik şekilde" yorumlamaya çalışıyor.
Açılış parçası Coldplay’in "God Put A Smile Upon Your Face"i. "Nefesliler filan, ooo güzelmiş" diye dinlemeye başladım.
Ancak her geçen parçada, her başarısız "versiyonda" albümden soğudum.
Neredeyse t.A.t.U’dan bile kötü bir The Smiths yorumu var mesela: "Stop Me!"
Amy Winehouse, Robbie Williams, Kasabian gibi havalı katılımcılara sahip albüme "şarkı şarkı" sahip olmak daha iyi bir fikir sanki...