Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Kanat Atkaya
Oluşturulma Tarihi: Mart 30, 2007 00:00
DREAMLAND
(EMI)
NASIL çıkacağım bakalım bu albümün içinden? Önce iyi yanına bakalım. Belli dozda alınmasında fayda olabilecek isimler de var bu albümde: Jane Birkin, Röyksopp, Kings of Convenience. Bunları bir kenara ayıralım...
Fakat, hisler aleminden kopup süzülen meşe palamudu yapraklarını toplamak tehlikeli bir iştir sevgili müziksever!
Mesela albüm Mike Oldfield’dan artık en sevmeyenin bile kendince panzehir geliştirdiği klasik parçası "Tubular Bells" ile açılıyor; iyi, açılsın, ne güzel!
Ama sonra manastır kaçkını himinilerden başka bir şey çağrıştırmayan o acayip Sacred Spirit parçası başlıyor: Adam "Sade çana-nanuh avuvuuu-vuuu sade nanuh kağve.. Na nuh... Potinim.. Ahhı Ahhh!" demeye başladığında evde yalnızsam korkabiliyorum bile. Ne mırıldanıyorsun hasta ruh gibi be abi?..
Neyse, başka tehlikeler de var bana göre bu albümde. Enigma’nın "Return To Innocence"ını baştan sona dinlememem gerekiyor. Adam "Inyo-naaaa-naaa!" dedikten sonra 45 saniye içinde müdahalede bulunulmazsa beynim püre gibi bir şeye dönüşüyor..
Son sözlerim de her zaman aynı: "Masumiyet diyarında müzik böyleyse; atın beni AC/DC’nin yanına! Cehenneme atın! Nı-ho-haaa!"
Neyse, konu dağıldı! Masum ve romantik albüm arayanlara yönelik hain ürün! Herhangi bir insanda beşinci şarkıdan sonra narkoz etkisi yaratacak kuvvette. Panzehiri AC/DC’dir. Dikkatli kullanın!
THE ORIGINAL DIVAS ALBUM
(EMI)
EN yenisi 30 yıllık bu 23 şarkının ortak bir özellikleri var: Hepsi de popüler müzik dünyasının öncü kadın kuvvetleri tarafından söylenmiş. Albümde kadın müzisyenlerin sadece vokalden ibaret olduklarının düşünüldüğü bir dönemi tüm netliğiyle görmek mümkün.
23 şarkı da erkekler tarafından yazılmış, erkekler tarafından çalınmış ve kaydedilmiş. Kadın sanatçıların geride tutuldukları, özgürlük mücadelelerinde henüz yolun başında oldukları dönemi yansıtan, klasiklerle dolu, iyi bir derleme.
Mesela Lena Horne "It’s Alright With Me"yi, Helen Shapiro "Walk On By"ı veya Crystal Gayle "Don’t It Make My Brown Eyes Blue"yu söylemeye başladığında, hayat şüphesiz daha güzel oluyor.
(EMI)
NASIL çıkacağım bakalım bu albümün içinden? Önce iyi yanına bakalım. Belli dozda alınmasında fayda olabilecek isimler de var bu albümde: Jane Birkin, Röyksopp, Kings of Convenience. Bunları bir kenara ayıralım...
Fakat, hisler aleminden kopup süzülen meşe palamudu yapraklarını toplamak tehlikeli bir iştir sevgili müziksever!
Mesela albüm Mike Oldfield’dan artık en sevmeyenin bile kendince panzehir geliştirdiği klasik parçası "Tubular Bells" ile açılıyor; iyi, açılsın, ne güzel!
Ama sonra manastır kaçkını himinilerden başka bir şey çağrıştırmayan o acayip Sacred Spirit parçası başlıyor: Adam "Sade çana-nanuh avuvuuu-vuuu sade nanuh kağve.. Na nuh... Potinim.. Ahhı Ahhh!" demeye başladığında evde yalnızsam korkabiliyorum bile. Ne mırıldanıyorsun hasta ruh gibi be abi?..
Neyse, başka tehlikeler de var bana göre bu albümde. Enigma’nın "Return To Innocence"ını baştan sona dinlememem gerekiyor. Adam "Inyo-naaaa-naaa!" dedikten sonra 45 saniye içinde müdahalede bulunulmazsa beynim püre gibi bir şeye dönüşüyor..
Son sözlerim de her zaman aynı: "Masumiyet diyarında müzik böyleyse; atın beni AC/DC’nin yanına! Cehenneme atın! Nı-ho-haaa!"
Neyse, konu dağıldı! Masum ve romantik albüm arayanlara yönelik hain ürün! Herhangi bir insanda beşinci şarkıdan sonra narkoz etkisi yaratacak kuvvette. Panzehiri AC/DC’dir. Dikkatli kullanın!
THE ORIGINAL DIVAS ALBUM
(EMI)
EN yenisi 30 yıllık bu 23 şarkının ortak bir özellikleri var: Hepsi de popüler müzik dünyasının öncü kadın kuvvetleri tarafından söylenmiş. Albümde kadın müzisyenlerin sadece vokalden ibaret olduklarının düşünüldüğü bir dönemi tüm netliğiyle görmek mümkün.
23 şarkı da erkekler tarafından yazılmış, erkekler tarafından çalınmış ve kaydedilmiş. Kadın sanatçıların geride tutuldukları, özgürlük mücadelelerinde henüz yolun başında oldukları dönemi yansıtan, klasiklerle dolu, iyi bir derleme.
Mesela Lena Horne "It’s Alright With Me"yi, Helen Shapiro "Walk On By"ı veya Crystal Gayle "Don’t It Make My Brown Eyes Blue"yu söylemeye başladığında, hayat şüphesiz daha güzel oluyor.