Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Kanat Atkaya
Oluşturulma Tarihi: Şubat 02, 2007 00:00
JAY-JAY JOHANSON
The Long Term Physical Effects Are Not Yet Known
(EMI)
Jay-Jay Johanson’un adını "The Long Term" olarak kısaltacağım yeni albümüyle ilgili ön haberleri tedirgin bir şekilde takip ettim. Albüm kapaklarındaki fotoğrafları giderek acayipleşen Jay-Jay, yeni albümünün kapağında kendisini tavuskuşu olarak bile gösterebilirdi. Ürküyorsun tabii, neticede insansın.
Neyse, baktım ilk albümlerindeki gibi saçını güzelce taramış. Tipe takılma işinden kurtulup albüme dönelim. "The Long Term", Jay-Jay’in 1990’lar bitiş çizgisine doğru hızla yaklaşırken yaptığı albümlere daha yakın duran bir çalışma.
Diğer albümlere göre daha fazla akustik enstrüman kullanmış veya bana öyle geldi. Her ihtimalde "Antenna"dan daha sakin olduğu kesin.
Jay-Jay’in kara-mizah tadındaki müziğine doyamayanlar, sayısını artık karıştırdığım İstanbul konserlerini kaçırmış veya özlemiş olanlara müjde vereyim bir de. Yeni albüm sonrasında çıkacağı turnede, nisan ayında Balans’ta da bir konser verecek arkadaş. Sürpriz sayılmaz ama hayranları için iyi haber olduğu kesin. Albüm de sevenlerini mutlu edeceğe benziyor. Daha ne istiyorsunuz işte...
DAVE KOZ
At The Movies
(Capitol)
DAVE Koz, enstrüman çalma yeteneğini "karanlık taraf"ın hizmetine sunmuş bir saksofoncu. "Ne karanlık tarafı yahu?" diyenlere sadece "1980’lerde Richard Marx’la çalışmış" cevabını vereceğim.
Dave Koz ’cazımtırak’ denebilecek bir türde albümler yapan, -sevenlerini üzmek istemem fakat- insanda Petronas Kuleleri’nin asansörlerinde bir aşağı bir yukarı inip çıkma cezasına çarptırılmış gibi hisler yaratan bir müzisyen.
Bu albümde, Anita Baker, Barry Manilow, Vanessa Williams, India Arie, Chris Botti ve Donna Summer gibi isimlerin desteğiyle sinema klasiklerini yorumluyor. Sinema klasikleri dediğim, sevilen filmlerden, "standart" mertebesine ulaşmış parçalar: Somewhere, It Might Be You, Moon River, The Way We Were...
40 kişilik bir orkestrayla yapılan kayıtların başkomutanı ise, son yıllarda bu tarz başka albümlerle ses getirmiş olan (Ray Charles’ın düetler albümü) prodüktör Phil Ramone.
Benim bu tarz bir albümü sevebilmem mümkün değil, o yüzden siz bana bakmayın. Hardcore denecek seviyede romantik. Bende çarpıntı yapıyor...
The Long Term Physical Effects Are Not Yet Known
(EMI)
Jay-Jay Johanson’un adını "The Long Term" olarak kısaltacağım yeni albümüyle ilgili ön haberleri tedirgin bir şekilde takip ettim. Albüm kapaklarındaki fotoğrafları giderek acayipleşen Jay-Jay, yeni albümünün kapağında kendisini tavuskuşu olarak bile gösterebilirdi. Ürküyorsun tabii, neticede insansın.
Neyse, baktım ilk albümlerindeki gibi saçını güzelce taramış. Tipe takılma işinden kurtulup albüme dönelim. "The Long Term", Jay-Jay’in 1990’lar bitiş çizgisine doğru hızla yaklaşırken yaptığı albümlere daha yakın duran bir çalışma.
Diğer albümlere göre daha fazla akustik enstrüman kullanmış veya bana öyle geldi. Her ihtimalde "Antenna"dan daha sakin olduğu kesin.
Jay-Jay’in kara-mizah tadındaki müziğine doyamayanlar, sayısını artık karıştırdığım İstanbul konserlerini kaçırmış veya özlemiş olanlara müjde vereyim bir de. Yeni albüm sonrasında çıkacağı turnede, nisan ayında Balans’ta da bir konser verecek arkadaş. Sürpriz sayılmaz ama hayranları için iyi haber olduğu kesin. Albüm de sevenlerini mutlu edeceğe benziyor. Daha ne istiyorsunuz işte...
DAVE KOZ
At The Movies
(Capitol)
DAVE Koz, enstrüman çalma yeteneğini "karanlık taraf"ın hizmetine sunmuş bir saksofoncu. "Ne karanlık tarafı yahu?" diyenlere sadece "1980’lerde Richard Marx’la çalışmış" cevabını vereceğim.
Dave Koz ’cazımtırak’ denebilecek bir türde albümler yapan, -sevenlerini üzmek istemem fakat- insanda Petronas Kuleleri’nin asansörlerinde bir aşağı bir yukarı inip çıkma cezasına çarptırılmış gibi hisler yaratan bir müzisyen.
Bu albümde, Anita Baker, Barry Manilow, Vanessa Williams, India Arie, Chris Botti ve Donna Summer gibi isimlerin desteğiyle sinema klasiklerini yorumluyor. Sinema klasikleri dediğim, sevilen filmlerden, "standart" mertebesine ulaşmış parçalar: Somewhere, It Might Be You, Moon River, The Way We Were...
40 kişilik bir orkestrayla yapılan kayıtların başkomutanı ise, son yıllarda bu tarz başka albümlerle ses getirmiş olan (Ray Charles’ın düetler albümü) prodüktör Phil Ramone.
Benim bu tarz bir albümü sevebilmem mümkün değil, o yüzden siz bana bakmayın. Hardcore denecek seviyede romantik. Bende çarpıntı yapıyor...