Kabakulak

A STORY OF JAZZ(KENT/ BLUE NOTE)BLUE Note, caz dinleyenler için yakın bir arkadaşın adı gibidir. Biraz daha ileri giderek arÅŸivinde herhangi bir Blue Note albümü bulunanların iyi müzik dinleyicisi olduklarını söyleyebilirim. Aldığım ilk Blue Note albümü John Coltrane’in ‘Blue Train’iydi. Hálá gözüm gibi baktığım ve Miles Davis’in ‘Kind Of Blue’suyla birlikte en çok dinlediÄŸim caz albümüdür (Herbie Hancock’un Maiden Voyage’ına haksızlık etmeyeyim.)Blue Note, 66’ncı yılında üç CD’den oluÅŸan ‘A Story Of Jazz’ adlı seti yayınladı. Albüm elime geçtiÄŸinden beri evde dinlediÄŸim her ÅŸey bir anda ikinci plana düştü. Sabah Charlie Hunter ve Norah Jones’un ‘More Than This’’iyle uyanıyorum, gece yatmadan önce ılık süt niyetine Cannonball Adderly ve Miles Davis’ten ‘Autumn Leaves’i dinliyorum.Durun bir dakika! Hadiseyi dağıtmadan önce bu albüm nedir onu açıklayayım. 66 yıllık süreçte görkemli günlerin yanı sıra büyük krizler de yaÅŸayan Blue Note, ‘Klasikler’, ‘ÇaÄŸdaÅŸlar’, ‘Modernler ve DiÄŸerleri’ ÅŸeklinde özetlenebilecek üç albümle tarihini temize çekiyor.Horace Silver, St. Germain, Chet Baker, Wynton Marsalis, Norah Jones, Miles Davis, Erik Truffaz, Us3, Anita Baker, Michel Petrucciani, Cassandra Wilson... Yani saymakla bitecek gibi deÄŸil diyeceÄŸim abartmış olacağım. Neticede sayısı belli sanatçıların.Üç albümü döne döne dinliyor insan. Malumunuz önümüz yaz, Ä°stanbul Caz Festivali baÅŸlıyor. Hazırlık kampına ihtiyaç duyanlara, caz álemine giriÅŸ için yol arayanlara, otomobilde veya evde fazla uÄŸraÅŸmadan sürekli dinlenebilecek makul albüm arayışında olanlara hararetle tavsiye edilir.Albümün benim açımdan olumsuz bir yanı da var aslında. Dinlerken gaza gelip ‘Bende Kenny Burrell’ın Midnight Blue albümü yoktu yahu... Michel Petrucciani’nin Playground’unu yemiÅŸlerdi, onu da alayım tekrar’ derken, epey bir masrafa yol açtı. Ä°yi müziÄŸe harcanan paraya acıyan taÅŸ olsun, iyi ki almışım...‘Autumn Leaves’e doyamıyorum bir de... Acayip bir durum iÅŸte...Â