Kabakulak

ROBBIE WILLIAMSGreatest HitsKENT/EMIROBBIE Williams, poster yıldızlarının albümlerini dinleyen ufaklıklar hariç (ki hiç de kötü bir ÅŸey yapmıyorlar; o yaÅŸta oturup progressive rock dinleyip ileride karşımıza psikopat insanlar olarak dikilmeleri daha mı iyidir, sorarım size) pek kimsenin takdir etmediÄŸi bir yolla girmiÅŸti müzik dünyasına: Bir ‘boy band’ sayesinde... Erken şöhret, çok para ve ardından gelen alkol, uyuÅŸturucu, kimlik bunalımını atlatıp yeniden yola çıkmaya niyetlendiÄŸinde karşısında aÅŸması gereken dev gibi bir ‘ön yargı’ duvarı vardı. Robbie Williams, ikinci ÅŸansını kimsenin ummadığı kadar iyi deÄŸerlendirdi. Kendisiyle dalga geçti, ÅŸarkılarıyla dalga geçti, baÅŸkaları kendisiyle ilgili ne kadar alaycıysa o iki katı alaycı oldu ve en sonunda Robbie Williams ismini duyduklarında burun kıvıranlar dahil herkesin takdirini kazanmaya baÅŸladı. Bunu nereden biliyorum? Çünkü burun kıvıranlar arasında ben de varım. Bir gün, radyoda ‘Feel’i dinlerken eÅŸlik ettiÄŸimi fark ettim. Sonra ÅŸarkının gayet güzel bir ÅŸarkı olduÄŸunu düşündüm. Sonra bu düşüncemden utandım, sonra ‘Niye utanayım, güzel ÅŸarkı iÅŸte’ dedim vesaire. Robbie Williams’ın ‘Greatest Hits’ini, yani solo kariyerinin bir nevi özetini dinlerken, arada hálá çok gıcık olduÄŸum ÅŸarkılara rastladım, o ÅŸarkıları atladım ama ‘Feel’i yine ‘Ulan nesini beÄŸeniyorum bilmiyorum ama güzel ÅŸarkı’ diyerek dinledim. ‘Kids’ de fena deÄŸildi, ‘Rock DJ’ de eÄŸlencelidir... Daha ne olsun diyesi geliyor insanın bazen...CAKEPressure ChiefSONY/COLUMBIACAKE’in ilk albümünü ne kadar çok sevmiÅŸtim. Ä°kinciyi de sevmiÅŸtim aslında. Ama ondan sonra, Cake müzik yapmaya baÅŸladıkça, aynı albümü dinleyip durduÄŸumu düşünmeye, aslında Cake’in zamanında tek bir albüm yaptığını ve parça parça onu satışa sunduÄŸunu düşünmeye baÅŸladım. Tamam, ‘Pressure Chief’ de berbat bir albüm deÄŸil elbette fakat ben bu ÅŸarkılara doymuÅŸ vaziyetteyim ve elimde deÄŸil, dinlemek istemiyorum iÅŸte daha fazla. Adamlardan büyük beklentim filan olmadığı için belki bu kadar çabuk vazgeçebiliyorum. Ama hakikaten üçüncü ÅŸarkının ortasında filan bastı albüm. Cake’ten, o 8 sene önce filan ayıla bayıla dinlediÄŸimiz Cake’ten bir albüm daha dinlemek isteyenin elini tutacak halimiz yok, fakat bu sürekli aynı ÅŸarkıları dinliyormuÅŸ hissine kapılmak da sıkıcı be birader. Fun Lovin’ Criminals’da da aynı hisse kapılıyorum, onu da söyleyeyim...Â