Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Kanat ATKAYA
Oluşturulma Tarihi: Haziran 25, 2004 01:18
THE PETER MALICK GROUP
Chance & Circumstance
(Universal/Koch)
KIYMETLİ Kabakulak okuru, öncelikle şunu belirteyim ki; ben bir enayiyim. Hatta, ‘enayi’ demek kesmez: Ben bir enayi pilakisi, bir dümbelek, bir ıspanak kafa, avanak ve de şapşalozum. Peter Malick Group’un albümünü tanıtmaya kendime hakaret ederek başlamam gerekiyor. Çünkü bu albüm aylardır masanın bir kenarında duruyor ve ben dinleme zahmetine 5 gün önce girdim. Dinleyeceğim albümleri seçerken kendimce uyguladığım ve çok az yanıldığım bazı metotlar kullanıyorum. Ama yanıldığımda da böyle büyük yanılıyorum işte. Peter Malick, 1970’lerden beri müzik dünyasında gezinen, iyi fakat şöhreti kovalamamış müzisyenlerden biri. Hep kendisi gibi düzgün insanlarla mütevazı çalışmalar yapmış. Sade ve düzgün Amerikan sound’u sevenlerden oluşan dar bir grup tanıyor Malick’i. Bu, ziyadesiyle düzgün gitarist, birkaç yıla yaydığı kayıtlardan derlediği ‘Chance & Circumstance’ adlı albümünde aralarında Norah Jones (6 şarkı söylediği bu albümü kaydederken henüz şöhret değil, hatırlatayım), Jess Klein, Kirsten Profitt, Antje Duvekot ve Mercy Malick (Kızı oluyor) gibi çok güzel sesli genç kadın vokalistlerle çalışmış. Bir Ray Charles (toprağı bol olsun) ve bir Bob Dylan (Allah uzun ömürler versin) bestesi dışında, kalan 12 şarkı Malick’e ait. Düzgün albüm arayanlara. Ben ceza niyetine 3 ay paso bu albümü dinleyeyim diyorum ama o da ödül gibi olacak birader!..
TWISTED DISCO
(Equinox/Hed Kandi)
HED Kandi, albüm kapak-larındaki çizgi hatunları pek beğendiğimiz, fakat içerik olarak hasta ruhumuza pek hitap etmeyen işlerle uğraşan bir müzik şirketi. Dans müziğine yoğunlaşmışlar. Güzel bir şey meraklısı için, alıp dinlerler, eğlenirler. ‘Twisted Disco’ (Arızalı Disko şeklinde Türkçeleştirsem ayıp olur mu?) adlı bu 23 parçalık albüm de, Hed Kandi’nin genel çizgisine uygun... Goldfrapp, Gus Gus gibi sevdiğimiz grupların, David Guetta gibi sempati beslediğimiz DJ’lerin işleri de var. Buraya kadar iyi gibi. Fakat mesela MTV’de her rastladığımda, gözlerimi psikopat katiller gibi kıstığım ve son derece kanlı cinayet planları yaptığım Scissor Sisters gibi hadiseler de var. Pink Floyd’un ‘Comfortably Numb’ını bunlar zaten tanınmaz hale getirmişti. Bir de yeniden mixer’e yatırıp tanınan yerlerini de tanınmaz hale getirmişler. Pink Floyd fetişim yok; gözümde dokunulmaz bir grup değildir. Fakat bu muamele bir Çelik şarkısına yapılsa da karşı çıkarım. Sinirim elverdiğince dinlemeye çalışırken ve ‘Gürgenden kesilmiş sopayla bellerine bellerine girişmek mi iyi olur, yoksa meşeden bir kütüğü kafalarına indirmek mi?..’ türü düşüncelerimi olgunlaştırırken Sanlı Ergin geldi. İki dakika dinledi ve ‘Bu albümü dinlemezsin sen ama başkasına da verme, çalarlar filan’ dedi. ‘Peki’ şeklinde cevap verdim. 1980 model diskotek sahibi değilseniz, uzak durabilirsiniz...
Chance & Circumstance
(Universal/Koch)
KIYMETLİ Kabakulak okuru, öncelikle şunu belirteyim ki; ben bir enayiyim. Hatta, ‘enayi’ demek kesmez: Ben bir enayi pilakisi, bir dümbelek, bir ıspanak kafa, avanak ve de şapşalozum. Peter Malick Group’un albümünü tanıtmaya kendime hakaret ederek başlamam gerekiyor. Çünkü bu albüm aylardır masanın bir kenarında duruyor ve ben dinleme zahmetine 5 gün önce girdim. Dinleyeceğim albümleri seçerken kendimce uyguladığım ve çok az yanıldığım bazı metotlar kullanıyorum. Ama yanıldığımda da böyle büyük yanılıyorum işte. Peter Malick, 1970’lerden beri müzik dünyasında gezinen, iyi fakat şöhreti kovalamamış müzisyenlerden biri. Hep kendisi gibi düzgün insanlarla mütevazı çalışmalar yapmış. Sade ve düzgün Amerikan sound’u sevenlerden oluşan dar bir grup tanıyor Malick’i. Bu, ziyadesiyle düzgün gitarist, birkaç yıla yaydığı kayıtlardan derlediği ‘Chance & Circumstance’ adlı albümünde aralarında Norah Jones (6 şarkı söylediği bu albümü kaydederken henüz şöhret değil, hatırlatayım), Jess Klein, Kirsten Profitt, Antje Duvekot ve Mercy Malick (Kızı oluyor) gibi çok güzel sesli genç kadın vokalistlerle çalışmış. Bir Ray Charles (toprağı bol olsun) ve bir Bob Dylan (Allah uzun ömürler versin) bestesi dışında, kalan 12 şarkı Malick’e ait. Düzgün albüm arayanlara. Ben ceza niyetine 3 ay paso bu albümü dinleyeyim diyorum ama o da ödül gibi olacak birader!..
TWISTED DISCO
(Equinox/Hed Kandi)
HED Kandi, albüm kapak-larındaki çizgi hatunları pek beğendiğimiz, fakat içerik olarak hasta ruhumuza pek hitap etmeyen işlerle uğraşan bir müzik şirketi. Dans müziğine yoğunlaşmışlar. Güzel bir şey meraklısı için, alıp dinlerler, eğlenirler. ‘Twisted Disco’ (Arızalı Disko şeklinde Türkçeleştirsem ayıp olur mu?) adlı bu 23 parçalık albüm de, Hed Kandi’nin genel çizgisine uygun... Goldfrapp, Gus Gus gibi sevdiğimiz grupların, David Guetta gibi sempati beslediğimiz DJ’lerin işleri de var. Buraya kadar iyi gibi. Fakat mesela MTV’de her rastladığımda, gözlerimi psikopat katiller gibi kıstığım ve son derece kanlı cinayet planları yaptığım Scissor Sisters gibi hadiseler de var. Pink Floyd’un ‘Comfortably Numb’ını bunlar zaten tanınmaz hale getirmişti. Bir de yeniden mixer’e yatırıp tanınan yerlerini de tanınmaz hale getirmişler. Pink Floyd fetişim yok; gözümde dokunulmaz bir grup değildir. Fakat bu muamele bir Çelik şarkısına yapılsa da karşı çıkarım. Sinirim elverdiğince dinlemeye çalışırken ve ‘Gürgenden kesilmiş sopayla bellerine bellerine girişmek mi iyi olur, yoksa meşeden bir kütüğü kafalarına indirmek mi?..’ türü düşüncelerimi olgunlaştırırken Sanlı Ergin geldi. İki dakika dinledi ve ‘Bu albümü dinlemezsin sen ama başkasına da verme, çalarlar filan’ dedi. ‘Peki’ şeklinde cevap verdim. 1980 model diskotek sahibi değilseniz, uzak durabilirsiniz...