Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Kanat ATKAYA
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 14, 2004 00:15
AEROSMITH
Honkin’ On Bobo
(Sony/Columbia)
ALICIA Silverstone’lu klipler serisi başlamadan önce koparmıştık Aerosmith’le olan gönül bağımızı. Aslında ‘gönül bağı’ demek de yanlış, çünkü hiç öyle büyük hayranları filan olmamıştım. Ama çok sevdiğim işler yapmış, saygı duyduğumuz bir ekipti. Ne zaman MTV için fason üretime geçtiler, o zaman sırtımızı dönüp kendi yolumuza devam ettik. Aerosmith, 1970’lerde kendisine gönül vermiş olan hayranlarının kalbini kazanmak için, köklerine, doğdukları yere, blues’a saygılarını sunmak için ‘Honkin’ On Bobo’ adlı bu albümü yaptı. Geciken özür konusunda herkesin tavrı farklı olacaktır. Ben daha müşfik, ‘Hatasını fark edeni affetmek lazım’ diyenlere daha yakın dururum. Willie Dixon, Mississippi Fred McDowell, Sonny Boy Williamson, Bo Diddley gibi blues aleminde efsane konumuna ulaşmış isimlerden klasikleri söylüyorlar (‘Grind’ hariç, o kendi besteleri) ve açıkçası gayet de iyi yapıyorlar. Hoş, sıkı blues meraklıları burun kıvırabilirler. Fakat, Aerosmith, beğenseniz de beğenmeseniz de köklü ve iyi bir ekip. Böyle bir albüm yapmaları da mühim. Yine de ‘You Gotta Move’u Rolling Stones’dan dinlerim’ diyebilirsiniz (ben derim mesela) veya ne bileyim, ‘Blues dinleyeceksem, çizgisini asla bozmamış babalardan orijinal kayıtları dinlerim’ diyebilirsiniz. Hak veririm ama bu albümün iyi bir albüm olduğu konusunda fikrim değişmez. Tadını çıkara çıkara dinleyin...
OOMPH!
Wahrheit Oder Pflicht
(DMC/BMG)
ŞİMDİ albüm kapağında elinde rahatlıkla dana kesmekte de kullanabileceğiniz büyüklükte bir ekmek bıçağı tutan, sırtı dönük bir kız çocuğu fotoğrafı bulunan albüme tedbirli yaklaşıyorsunuz. Yılların tecrübesi dedikleri bu olsa gerek. Belli ki içinden Mariah Carey gibi bişi çıkmayacak! Albümü dinlemeye başladım ve ‘Nıha! İşte Rammstein’ın izinde ilerlerken, kafayı sıyırmış bir grup Alman genci!’ dedim. Yanılmışım, çünkü yaptığım küçük çaplı araştırma sonucunda Oomph!’un 1989’da, Rammstein daha ortalıkta yokken kurulduğunu ve hatta Rammstein tayfasının ‘Biz onlardan çok esinlenmişizdir’ dediklerini öğrendim. Oomph! gitarların zogur zogur zogurdadığı, taş gibi bir müzik yapıyor. Almanca bilmediğim için benim açımdan biraz manasız oluyor ama gitarların gazına gelip, odada tek başıma kafa salladım filan... Bir de tabii Almanca bilen bir arkadaşıma: ‘Ne demek Wahrheit oder Pflicht?’ diye sordum; ‘Doğruluk Ya Da Vazife’ dedi. Sonra da ‘Oomph’u çeviremeyiz ama!’ diye espri yapmaya kalktı; ‘Ben ters çevirdim !Hpmoo oluyor’ diye berbat bi espriyle bastırdım kendisini... Neyse, albüm Almanca da olsa metal dinlerim diyenleri ziyadesiyle mutlu edecektir. Ben bile gaza geldim diyorum, daha ne diyeyim. Rammstein’ı da seviyorum zaten... Bunu niye yazdım şimdi? Amaan neyse!
Honkin’ On Bobo
(Sony/Columbia)
ALICIA Silverstone’lu klipler serisi başlamadan önce koparmıştık Aerosmith’le olan gönül bağımızı. Aslında ‘gönül bağı’ demek de yanlış, çünkü hiç öyle büyük hayranları filan olmamıştım. Ama çok sevdiğim işler yapmış, saygı duyduğumuz bir ekipti. Ne zaman MTV için fason üretime geçtiler, o zaman sırtımızı dönüp kendi yolumuza devam ettik. Aerosmith, 1970’lerde kendisine gönül vermiş olan hayranlarının kalbini kazanmak için, köklerine, doğdukları yere, blues’a saygılarını sunmak için ‘Honkin’ On Bobo’ adlı bu albümü yaptı. Geciken özür konusunda herkesin tavrı farklı olacaktır. Ben daha müşfik, ‘Hatasını fark edeni affetmek lazım’ diyenlere daha yakın dururum. Willie Dixon, Mississippi Fred McDowell, Sonny Boy Williamson, Bo Diddley gibi blues aleminde efsane konumuna ulaşmış isimlerden klasikleri söylüyorlar (‘Grind’ hariç, o kendi besteleri) ve açıkçası gayet de iyi yapıyorlar. Hoş, sıkı blues meraklıları burun kıvırabilirler. Fakat, Aerosmith, beğenseniz de beğenmeseniz de köklü ve iyi bir ekip. Böyle bir albüm yapmaları da mühim. Yine de ‘You Gotta Move’u Rolling Stones’dan dinlerim’ diyebilirsiniz (ben derim mesela) veya ne bileyim, ‘Blues dinleyeceksem, çizgisini asla bozmamış babalardan orijinal kayıtları dinlerim’ diyebilirsiniz. Hak veririm ama bu albümün iyi bir albüm olduğu konusunda fikrim değişmez. Tadını çıkara çıkara dinleyin...
OOMPH!
Wahrheit Oder Pflicht
(DMC/BMG)
ŞİMDİ albüm kapağında elinde rahatlıkla dana kesmekte de kullanabileceğiniz büyüklükte bir ekmek bıçağı tutan, sırtı dönük bir kız çocuğu fotoğrafı bulunan albüme tedbirli yaklaşıyorsunuz. Yılların tecrübesi dedikleri bu olsa gerek. Belli ki içinden Mariah Carey gibi bişi çıkmayacak! Albümü dinlemeye başladım ve ‘Nıha! İşte Rammstein’ın izinde ilerlerken, kafayı sıyırmış bir grup Alman genci!’ dedim. Yanılmışım, çünkü yaptığım küçük çaplı araştırma sonucunda Oomph!’un 1989’da, Rammstein daha ortalıkta yokken kurulduğunu ve hatta Rammstein tayfasının ‘Biz onlardan çok esinlenmişizdir’ dediklerini öğrendim. Oomph! gitarların zogur zogur zogurdadığı, taş gibi bir müzik yapıyor. Almanca bilmediğim için benim açımdan biraz manasız oluyor ama gitarların gazına gelip, odada tek başıma kafa salladım filan... Bir de tabii Almanca bilen bir arkadaşıma: ‘Ne demek Wahrheit oder Pflicht?’ diye sordum; ‘Doğruluk Ya Da Vazife’ dedi. Sonra da ‘Oomph’u çeviremeyiz ama!’ diye espri yapmaya kalktı; ‘Ben ters çevirdim !Hpmoo oluyor’ diye berbat bi espriyle bastırdım kendisini... Neyse, albüm Almanca da olsa metal dinlerim diyenleri ziyadesiyle mutlu edecektir. Ben bile gaza geldim diyorum, daha ne diyeyim. Rammstein’ı da seviyorum zaten... Bunu niye yazdım şimdi? Amaan neyse!