Jude Law'dan gözlerimi alamadım
Güncelleme Tarihi:
Şu sıralar “Küçük Kadınlar” dizisiyle ekranda izlediğimiz Ayça Bingöl, 23 Ekim’de vizyona girecek “Melekler ve Kumarbazlar” filmiyle sinema seyircisinin, “şölen” adlı tiyatro oyunuyla da tiyatro severlerin karşısına çıkmaya hazırlanıyor. Başarılı oyuncu ile hayali arkadaşlarla geçen çocukluğundan, Jude Law ile tanışmasına uzanan keyifli bir söyleşi yaptık.
“Küçük Kadınlar”ın çekimleri nasıl gidiyor?
- İyi gidiyor. Dizide Hulusi’yi oynayan partnerim Ahmet Levendoğlu ile tiyatro da yaptığımız için, dizi çekimleri çok keyifli oluyor. Bir yandan dizi, bir yandan da yeni bir oyun hazırlığı içerisindeyiz.
Bu oyundan bahseder misiniz?
- Adı “şölen”. Ahmet Levendoğlu yönetecek. Hayranı olduğum Zuhal Olcay ile aynı sahneyi paylaşacağım.
Sizin rolünüz nedir?
- Bir “seks bombası”nı oynayacağım! Kendimden 20 yaş büyük bir bilim adamıyla titri yüzünden evlenmiş, zeki bir kadın. Çarpıcı bir karakter.
Dünya tiyatrosunu takip edebiliyor musunuz?
- Fırsat buldukça yurtdışına gidip çeşitli oyunları izlemeyi seviyorum. Mesela ıngiltere’de çok güzel bir tiyatro kültürü var. Bir yanda tüm dünyanın tanıdığı Hollywood’un ünlü yüzleri, diğer yanda Sir Ian Mckellen gibi büyük oyuncular... ışlerini sahnede yapıp, ikinci işlerine geçiyorlar. Oyun sonrası onları dışarıda bekleyen yüzlerce hayran var. Herkese tek tek imza verip, fotoğraf çektiriyorlar. Üç saat Hamlet oynayıp, güler yüzlü bir şekilde çıkmaları, böyle bir mesai harcamaları çok ilgimi çekti.
Jude Law için mi gittiniz bu oyuna?
- Kadro çok iyiydi ama Jude Law’ı da görmek istedim. Gerçekten de sahnede inanılmaz bir ışığı var. O çıktığı zaman, gözlerinizi ondan alamıyorsunuz.
Onunla tanıştınız mı?
- Evet. Türkiye’de oyunculuk yaptığımı söyledim, hemen ilgilendi.
Oyuncu olmasaydınız ne olurdunuz?
- Kimyager olurdum. İstanbul Teknik Üniversi-tesi’nde Kimya Mühendisliği bölümünde okuyordum. Konservatuvarı kazanınca bıraktım.
-Nasıl bir ailede büyüdünüz?
- Babaanne ve dede ile, tek çocuk olarak büyüdüm. Annem ve babam çalışıyordu, bu yüzden yalnız bir çocuktum. Fakat bu yalnızlığın hayal
dünyamı çok geliştirdiğini düşünüyorum. Beni balkonda, karşımda biri varmış gibi konuşurken yakalarlarmış...
-Oyuncu olmaya ne zaman karar verdiniz?
- 11 yaşında... Annem beni oyuncu olmam için Enis Fosforoğlu Tiyatrosu’na götürdü. Enis Fosforoğlu elime bir tekst verdi ve yazılanları ağlamaklı okumamı istedi. Kağıtta sadece “Anneciğim, anneciğim” yazıyordu. Okudum ve “Tamam” dedi. Hemen provalara başladım. Sonra da hep tiyatrocu olmak istediğime karar verdim.
Oyunculukta kural olmaz
Oyunculuğun kuralları olur mu?
- Oyunculukta kural diye bir şey olmaz. Bizim için çıplaklık, cinsellik gibi sahneler çok alışık olmadığımız için böyle şeyler çıkıyor. Sonuçta bu bizim işimiz, yapmamız gerekeni yapmalıyız. Tabii ki senaryolara gereksiz yere konulmuş çıplaklıktan söz etmiyorum ama kuralı olmamalı oyuncuların.