Sokaklardan insan hikâyeleri

Kağıt toplamaya nasıl başladınız?

Orta 1’e kadar okula gittim. Bir yandan da çalışıyordum. Sonra okul sıkıcı gelmeye başladı, okuldan kaçtım. Babam kumarbaz ve alkolikti. Eve pek gelmiyordu. Gelince de kavga çıkarıyor, ortalığı kırıp döküyordu. Annem çok çalışkan bir kadındı. Bir yandan ekmek satıyor bir yandan apartmanlara temizliğe gidiyordu. Annem topladığı gazeteleri, plastikleri hurdacılara satardı. Biz de ondan gördük.

Peki İstanbul’a yolunuz nasıl düştü?

Arkadaşım Mardinli Mahsun’la 1994’te atladık İstanbul’a geldik. Geceleri Tophane’deki depoda kâğıt balyalarının üzerinde yatıyorduk.

Sahaflık maceranız nasıl başladı?

Çöpten envai çeşit şey buluyor; kitapçılara, sahaflara, eskicilere satıyorduk. Sahaflar bulduğumuz kâğıtlara fiyat koyup Akmar Pasajı’nın arkasına tezgâh açıyordu. Bizim üç kuruşa sattığımız şeyi onlar 20 kuruşa satıyordu. 1999’da bulduğum kitapları biriktirmeye başladım. Bir pazar günü kitapları çuvala doldurdum, Kadıköy’e gittim. Akmar Pasajı’nın yanında boş bir yer buldum. Döktüm çuvalı yere, “Seç al şu kadar lira” dedim. Baktım millet kapışıyor.. İki-üç yıl tezgâhçılığa devam ettim. 2003’te de ilk dükkânımı tuttum. 

Sokaktaki insanları Instagram’da paylaşmaya nasıl karar verdiniz?

Sokakta yaşayan, çalışan; kendine göre bir hayat mücadelesi olan renkli insanları çekip buraya koyayım dedim. Kendine göre bir direniş sergileyen, kimseye zararı olmayan ve bir anlamda teslim olmayan insanlar... Sokakta kalsa da umudunu, insanlığını yitirmemiş karakterler...

OSMAN AMCA

“Renkli bir adam. Çöpten eşya toplayıp götürüyor evine. Belediyeden bir-iki kere gelip evini temizlemişlerdi. Aslında çok düşkün bir adam değil. Çiçekçiler biraz solunca çiçekleri çöpe atardı, bu da alıp beğendiği kadınlara dağıtırdı.”

AMERİKALI

“Vefat etti geçenlerde...Aslında sokakta yatmıyordu. Hamaldı ama bacakları şişiyor diye yapamıyordu. ABD’ye gitmiş, bir müddet orada kalmış. Tutunamamış dönmüş. Gelen geçen herkese ‘Hello my friend’ diye İngilizce selam verirdi.”

RAMAZAN ABİ

“Yeşilçam emektarı... Bir çeşit hamal aslında ama bir sürü filmde figüranlık yapmış. Son yıllarda da çöplerden bir şeyler topluyor, kitap bulup getiriyor. Avize parçası, elektronik eşya böyle şeyleri bulup satmaya çalışıyor.”

GÖNÜL ABLA

“O da vefat etti... Klasik hikâye aslında. Albüm yapmak için İstanbul’a gelmiş. O zamanın dergilerinden birinde fotoğrafı basılmış. Erotik filmlerde de oynatmışlar. O furya bitince Beyoğlu’nda kalmış. Tutunacak dalı da kalmamış, sürekli içerdi.”

SAHAF ŞEREF

“‘Seyyar Sahaf Şeref’ adlı beş dakikalık filmi var internette. ‘Kötü Kedi Şerafettin’in esin kaynağı. 1990’larda tıpkı Nejat İşler gibi Teşvikiye Camisi’nin önünde tezgâh açıyordu. Bu anlamda İşler’in ustası sayılır. Mart ayında hayatını kaybetti.”