Refakatçim yok ve kulaklarım duyuyor!
Güncelleme Tarihi:
Tek başıma doktora gitmem bile olanaksız sanılıyor galiba. Her hastaneye gidişimde en az beş defa “Refakatçiniz yok mu” diye sorulur, olduğunda da “Nesi var” diye ona yöneltilir soru.
Beklediğim şey oldu sonunda. İşyerimde yani İstanbul Diyalog Müzesi’nde hafta içi her gün, ortaokul ve lise öğrencileriyle çalışıyoruz. Kalabalığa maruz kalıyoruz. Hastalık da illaki geliyor. Gece ansızın uyandım. Ateş, kusma vs... Hastaneye gitmeye karar verdim. “Biz de gelelim” dedi evdekiler. “Hayır” dedim. Ben mikrobu almışım zaten. “İhtiyacım olursa çağırırım” deyip çıktım evden. En yakın acilden içeri girdim. İlk sorulan soru “Refakatçiniz yok mu” oldu. “Hayır” dedim hastalığın da vermiş olduğu asabiyetle. Kaydımı yaptırdım. 14 numaralı odaya gidecekmişim. Derken bir hasta yakını ya da hasta “Bu taraftan” dedi. Doktorun odasının önünde sıraya geçtik. Üç ya da dört kişi vardı. Biri arkamdan seslendi “Beyefendi engelli, öne geçirin lütfen” diye. Döndüm, “Hiç gerek yok” dedim. Sonra hemşire geldi yanıma, “Sizi önce alabilirim isterseniz” dedi. “Gerek yok, teşekkür ederim” dedim. Sıram gelince hemşire beni içeri aldı, oturdum. Sonra doktor karşıma oturdu, masanın bir tarafında o, bir tarafında ben... Bir süre sessizlik oldu. Sonra doktor hemşireye sordu, “Refakatçisi yok muymuş” diye. Hemşire “Hayır” diye cevap verdi. Ve nihayet “Geçmiş olsun, şikâyetiniz nedir” diye sordu. Anlattım. Kısa bir muayeneden sonra “Grip olmuşsunuz” dedi ve ben karşısında otururken ilaçları yazıp hemşireye tarif etti. Dayanamadım sonunda “İlaçları hemşire hanıma mı yazdınız doktor bey, kulağım duyuyor benim, ona sorduğunuz soruları ben cevaplayabilirim” deyiverdim. Karşılıklı sustuk bir süre daha. Sonra “Reçeteniz hemşire hanımda” dedi. Bana da kalkıp gitmek kaldı.
Ben karşısında otururken doktor ilaçları hemşireye tarif etti. “İlaçları ona mı yazdınız” diye sordum ben de.
Tek başıma doktora gitmem bile olanaksız sanılıyor sanırım. Ama anlattığım şey ilk defa başıma gelmedi. Önceki gidişlerimde de bu “Refakatçiniz yok mu” sorusu en az beş defa sorulur hastanelerde. Refakatçimiz olduğunda da genelde “Nesi var” diye ona soruluyor. Kızımla hep güldüğümüz bir durumdur bu. E, ne yapalım? Bir şeyin izahı olmayınca biz de mizahından besleniyoruz. Bazı hastanelerde çözülmüş aslında bu durum. Sizi kapıda karşılıyorlar ve isterseniz bir refakatçi veriyorlar. O kişi işiniz bitene kadar sizinle oluyor. Yani çözüm arayınca aslında bulunuyor. Sadece aramak gerekiyor…